 |
Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος
|
Η Ελλάδα, παρά τις εκτιμήσεις του κ. Σόρος, δείχνει ότι έκανε την επιλογή της και με τη νέα κυβέρνηση, όπως και ο άξονας Βρυξέλλες - Βερολίνο αντίστοιχα. Η ζώνη του ευρώ δεν θα «σπάσει».
Κομβικό ρόλο στις εξελίξεις, πέρα από
πρόσωπα των θεσμών της Ευρώπης, όπως για παράδειγμα ο κ. Γιούνκερ, είχαν
η επιμονή και οι πιέσεις της Ουάσινγκτον. Ο αμερικανικός παράγοντας,
συνεπικουρούμενος από τη Γαλλία και την Ιταλία κατά περίπτωση και
αξιοποιώντας τον πολωνικής καταγωγής πρόεδρο του Συμβουλίου κ. Τουσκ,
στο χρονικό σημείο της μεγαλύτερης κλιμάκωσης της έντασης στη σύγκρουση
Αθήνας - Βερολίνου ενορχήστρωσε τη σταθερότητα του ευρώ, ως ζωτικού
οικονομικού χώρου της Δύσης, υπογραμμίζοντας προσωπικά ο Αμερικανός
πρόεδρος Ομπάμα στη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκ. Μέρκελ ότι η Ευρώπη και η
Δύση γενικότερα δεν αντέχουν μια νέα «Lehman Brothers». Μετά την
επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο τόσο ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας
κ. Σόιμπλε όσο και οι ελίτ του Ράιχ που κρύβονται πίσω από αυτόν αλλά
και οι Ελληνες θεωρητικοί του ευρωσκεπτικισμού, ειδικά στον νομισματικό
τομέα, θα πρέπει να δείξουν αυτοσυγκράτηση και υπομονή. Η ευρωζώνη θα
παραμείνει ως έχει. Και από εκεί και πέρα το πρόβλημα το έχει και πάλι η
Ελλάδα.
Γιατί το Βερολίνο στη διάρκεια της πολύωρης φιλοξενίας του Ελληνα πρωθυπουργού από την καγκελάριο δεν έδειξε καμία διάθεση να υποχωρήσει από τον δογματισμό της γερμανικής αντίληψης για τα οικονομικά του ευρώ και τη δημοσιονομική πειθαρχία στους κανόνες του ενιαίου νομισματικού χώρου. Που σημαίνει ότι η Αθήνα ήδη έχει αρχίσει να συζητά και να προτείνει μεταρρυθμίσεις. Η επιτυχία της συμμαχικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. είναι ότι ανέκτησε η Ελλάδα την πρωτοβουλία των προτάσεων σε επίπεδο Eurogroup στο ίδιο πλαίσιο και με τους ίδιους στόχους όπως και πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Το χειρότερο κινείται επί του Προϋπολογισμού που δόμησε η προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση του «ευρωπαϊκού μονοδρόμου». Αρα, πόσες δυνατότητες λήψης διαφορετικών μέτρων έχει να κινηθεί; Πέραν του ανθρωπιστικού πακέτου και της αξιοποίησης του επονομαζόμενου «πακέτου Γιούνκερ», που προβλέπει για την Ελλάδα 2 δισ. ευρώ, ο ισοσκελισμένος Προϋπολογισμός για το 2015 έχει πολύ συγκεκριμένα περιθώρια ευελιξίας. Αυτό θα πρέπει να εξηγηθεί με ρεαλισμό στους Ελληνες, ενώ στόχος στην αρχική φάση δεν μπορεί να είναι άλλος από τη διαφυγή από την «παγίδα ρευστότητας» και μια νομοθεσία-ανάσα για το μέσο νοικοκυριό και την επιχείρηση στο επίπεδο των 100 δόσεων , των «κόκκινων» δανείων και του νέου φόρου επί των ακινήτων, με ρεαλιστικές και όχι τοκογλυφικές αντικειμενικές αξίες.
Γιατί το Βερολίνο στη διάρκεια της πολύωρης φιλοξενίας του Ελληνα πρωθυπουργού από την καγκελάριο δεν έδειξε καμία διάθεση να υποχωρήσει από τον δογματισμό της γερμανικής αντίληψης για τα οικονομικά του ευρώ και τη δημοσιονομική πειθαρχία στους κανόνες του ενιαίου νομισματικού χώρου. Που σημαίνει ότι η Αθήνα ήδη έχει αρχίσει να συζητά και να προτείνει μεταρρυθμίσεις. Η επιτυχία της συμμαχικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. είναι ότι ανέκτησε η Ελλάδα την πρωτοβουλία των προτάσεων σε επίπεδο Eurogroup στο ίδιο πλαίσιο και με τους ίδιους στόχους όπως και πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Το χειρότερο κινείται επί του Προϋπολογισμού που δόμησε η προηγούμενη μνημονιακή κυβέρνηση του «ευρωπαϊκού μονοδρόμου». Αρα, πόσες δυνατότητες λήψης διαφορετικών μέτρων έχει να κινηθεί; Πέραν του ανθρωπιστικού πακέτου και της αξιοποίησης του επονομαζόμενου «πακέτου Γιούνκερ», που προβλέπει για την Ελλάδα 2 δισ. ευρώ, ο ισοσκελισμένος Προϋπολογισμός για το 2015 έχει πολύ συγκεκριμένα περιθώρια ευελιξίας. Αυτό θα πρέπει να εξηγηθεί με ρεαλισμό στους Ελληνες, ενώ στόχος στην αρχική φάση δεν μπορεί να είναι άλλος από τη διαφυγή από την «παγίδα ρευστότητας» και μια νομοθεσία-ανάσα για το μέσο νοικοκυριό και την επιχείρηση στο επίπεδο των 100 δόσεων , των «κόκκινων» δανείων και του νέου φόρου επί των ακινήτων, με ρεαλιστικές και όχι τοκογλυφικές αντικειμενικές αξίες.
Από εκεί και πέρα η νέα κυβέρνηση θα πρέπει
να εξηγήσει ότι ο πρώτος δικός της Προϋπολογισμός θα είναι ο επόμενος,
αυτός του 2016, η συγκρότηση του οποίου αρχίζει τον Οκτώβριο. Το
στοίχημα για την Ελλάδα το αμέσως επόμενο διάστημα εκ των πραγμάτων
είναι το κατά πόσο θα μπορέσει να εμπεδώσει κλίμα πολιτικής και
επιχειρηματικής σταθερότητας. Αρα, να αποφύγει τη σεναριολογία περί νέων
εκλογών, δημοψηφισμάτων, κατάρρευσης του παρόντος σχήματος
συγκυβέρνησης και συγκρότησης σχημάτων οικουμενικής με ειδική εντολή και
περιορισμένη χρονική θητεία, που δυνάμεις του δοσιλογικού στην
Καγκελαρία Κέντρου αλλά και ισχυροί κύκλοι στον άξονα Βερολίνο -
Βρυξέλλες καλλιεργούν, και να δώσει μηνύματα «νέου πατριωτισμού» μαζί με
ρυθμίσεις, για παράδειγμα στη φορολογία, μόνιμου ή μακράς διάρκειας
χαρακτήρα. Και ίσως διερωτηθεί κάποιος. Μπορεί να υπάρξει πατριωτισμός
εντός του ευρώ; Η απάντηση είναι ότι αυτό είναι το στοίχημα της Ελλάδας
αλλά και των πολιτικών φορέων μιας νέας Αριστεράς αλλά και μιας νέας
Δεξιάς, που δεν εντάσσονται ή δεν εκβιάζονται από τις δυνάμεις του
παλαιοκομματισμού οι οποίες συνωθούνται στον «μεσαίο χώρο» του
ευρωπαϊκού μηδενισμού.
0 Σχόλια