«Κυριακή
κοντή γιορτή» συνηθίζει να λέει ο λαός και το μόνο σίγουρο είναι ότι η
μεθαυριανή Δευτέρα θα βρει τον τόπο να περιπλανιέται σε... αχαρτογράφητη
περιοχή! Η δημοσκοπική πιθανότητα επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε
τις τελευταίες ημέρες σε μαθηματική βεβαιότητα από τους επαγγελματίες
των μετρήσεων, χωρίς ωστόσο να είναι σαφές το εύρος της διαφοράς από την
ασθμαίνουσα Νέα Δημοκρατία.
Η τελευταία, κάνοντας μια αξιοθρήνητη προεκλογική καμπάνια, από αυτές που πρέπει να διδάσκονται στις σχολές πολιτικών επιστημών ως παράδειγμα προς αποφυγήν, στην ουσία παρέδωσε τα όπλα, εναποθέτοντας τις ελπίδες της σε μια αξιοπρεπή και «διαχειρίσιμη» ήττα.
Παραδόξως, μια εκλογική ήττα με διαφορά μικρότερη των τριών μονάδων θα μπορούσε να συνιστά μεγάλη πολιτική νίκη για μια παράταξη που ισοπέδωσε φορολογικά μεγάλες κοινωνικές ομάδες, χωρίς ωστόσο να πείσει ότι η «συνταγή» της βίαιης περικοπής εισοδημάτων αποτελούσε μονόδρομο. Φυσικά, μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής, η οποία θα έκανε τους Έλληνες δημοσκόπους να σκίσουν τα πτυχία τους με συνακόλουθη συνέπεια να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους, θα συνιστούσε απρόσμενο και προσωπικό θρίαμβο του Αντώνη Σαμαρά. Αλλά, όπως είπαμε, αυτό το σενάριο προσομοιάζει με επίκληση... μοναδικού στα χρονικά θαύματος, από αυτά που προσδοκά στο ποδόσφαιρο ο συμπαθής Άγγελος Αναστασιάδης όταν απευθύνεται στη Μεγαλόχαρη για να ανατραπεί στο 90' το... 3-0.
Το πιθανότερο είναι, επομένως, το άπιαστο όνειρο να μεταβληθεί σε πικρό εφιάλτη για τη Ν.Δ., το μέγεθος του οποίου δεν είναι δυνατό εκ των προτέρων να προσμετρηθεί. Γεγονός είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα αμφισβητηθεί στην περίπτωση που συντρέξουν δύο προϋποθέσεις: Το ποσοστό του κόμματος ξεπεράσει εκείνο των εκλογών του 2012 αγγίζοντας το 30% και η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερη εκείνης των ευρωεκλογών(3,9%).
Σε μια τέτοια -ευκταία για τη Νέα Δημοκρατία- περίπτωση, ο σημερινός αρχηγός θα έχει την πολυτέλεια να περιμένει εκ του ασφαλούς ενδεχόμενα... σκουντουφλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας παράλληλα παρακαταθήκη ελπίδας για επιστροφή του στο άμεσο μέλλον.
Η παραμονή του κ. Σαμαρά στην αρχηγία δεν σχετίζεται τόσο με τις ηγετικές επιδόσεις του όσο με την ανυπαρξία διάδοχης λύσης στο κόμμα, στο βαθμό που οι κύριοι Καραμανλής και Αβραμόπουλος δεν ενδιαφερθούν να μετρήσουν τις δυνάμεις τους... Οι υπόλοιποι «επίδοξοι» διεκδικητές βρίσκονται σε άλλη, υποδεέστερη κατηγορία λαϊκής και παραταξιακής απήχησης, ενώ το σύστημα της οικογένειας Μητσοτάκη μπορεί να στήσει μαζί με πιθανούς συμμάχους(π.χ. Ποτάμι) έναν αξιοπρόσεκτο νεοφιλελεύθερο πολιτικό πόλο, που θα λειτουργεί ως «κόμμα της αγοράς», αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει τα σκήπτρα της Νέας Δημοκρατίας.
Στην περίπτωση, βεβαίως, που η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ ξεπεράσει τις έξι μονάδες και η Νέα Δημοκρατία βρεθεί πάλι σε ιστορικά χαμηλά, ο κ. Σαμαράς θα αμφισβητηθεί από το βράδυ των εκλογών και εν τέλει θα ανατραπεί, αν ο ίδιος δεν έχει φροντίσει να παραδώσει την αρχηγία μέσα από καθαρές εσωκομματικές διαδικασίες. Άλλωστε, αυτό επιβάλλει η στοιχειώδης πολιτική ηθική.
Υπό την ίδια έννοια, όμως, τα όνειρα του κ. Τσίπρα εύκολα μπορούν να μεταβληθούν σε εφιάλτη, εξαιρετικά δυσάρεστο, αλλά ενδεχομένως μικρότερης διάρκειας. Αν διαψευστούν οι δημοσκοπικές προσδοκίες και η διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία είναι κάτω από τέσσερις μονάδες, χωρίς διασφάλιση έστω και οριακής αυτοδυναμίας, αρχίζουν τα δύσκολα. Ακριβώς επειδή στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ πνέει άνεμος θριαμβευτικής νίκης και η ανώμαλη προσγείωση (που θα σημαίνει προφανείς συμβιβασμούς προς εξεύρεση κυβερνητικού εταίρου) θα οδηγήσει σε πρόωρες γκρίνιες.
Όμως, το χειρότερο σενάριο για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάρει μια πεντακάθαρη νίκη, να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση και εντός λίγων εβδομάδων να τον... στείλουν για μπάνιο οι αδιάλλακτοι Γερμανοί. Σε αυτή την -απευκταία για τη χώρα- περίπτωση, θα βρεθεί αντιμέτωπος ενώπιον της Ιστορίας με το στίγμα της πιο σύντομης και άδοξης μεταπολιτευτικής παρένθεσης...
Η τελευταία, κάνοντας μια αξιοθρήνητη προεκλογική καμπάνια, από αυτές που πρέπει να διδάσκονται στις σχολές πολιτικών επιστημών ως παράδειγμα προς αποφυγήν, στην ουσία παρέδωσε τα όπλα, εναποθέτοντας τις ελπίδες της σε μια αξιοπρεπή και «διαχειρίσιμη» ήττα.
Παραδόξως, μια εκλογική ήττα με διαφορά μικρότερη των τριών μονάδων θα μπορούσε να συνιστά μεγάλη πολιτική νίκη για μια παράταξη που ισοπέδωσε φορολογικά μεγάλες κοινωνικές ομάδες, χωρίς ωστόσο να πείσει ότι η «συνταγή» της βίαιης περικοπής εισοδημάτων αποτελούσε μονόδρομο. Φυσικά, μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής, η οποία θα έκανε τους Έλληνες δημοσκόπους να σκίσουν τα πτυχία τους με συνακόλουθη συνέπεια να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους, θα συνιστούσε απρόσμενο και προσωπικό θρίαμβο του Αντώνη Σαμαρά. Αλλά, όπως είπαμε, αυτό το σενάριο προσομοιάζει με επίκληση... μοναδικού στα χρονικά θαύματος, από αυτά που προσδοκά στο ποδόσφαιρο ο συμπαθής Άγγελος Αναστασιάδης όταν απευθύνεται στη Μεγαλόχαρη για να ανατραπεί στο 90' το... 3-0.
Το πιθανότερο είναι, επομένως, το άπιαστο όνειρο να μεταβληθεί σε πικρό εφιάλτη για τη Ν.Δ., το μέγεθος του οποίου δεν είναι δυνατό εκ των προτέρων να προσμετρηθεί. Γεγονός είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα αμφισβητηθεί στην περίπτωση που συντρέξουν δύο προϋποθέσεις: Το ποσοστό του κόμματος ξεπεράσει εκείνο των εκλογών του 2012 αγγίζοντας το 30% και η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερη εκείνης των ευρωεκλογών(3,9%).
Σε μια τέτοια -ευκταία για τη Νέα Δημοκρατία- περίπτωση, ο σημερινός αρχηγός θα έχει την πολυτέλεια να περιμένει εκ του ασφαλούς ενδεχόμενα... σκουντουφλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας παράλληλα παρακαταθήκη ελπίδας για επιστροφή του στο άμεσο μέλλον.
Η παραμονή του κ. Σαμαρά στην αρχηγία δεν σχετίζεται τόσο με τις ηγετικές επιδόσεις του όσο με την ανυπαρξία διάδοχης λύσης στο κόμμα, στο βαθμό που οι κύριοι Καραμανλής και Αβραμόπουλος δεν ενδιαφερθούν να μετρήσουν τις δυνάμεις τους... Οι υπόλοιποι «επίδοξοι» διεκδικητές βρίσκονται σε άλλη, υποδεέστερη κατηγορία λαϊκής και παραταξιακής απήχησης, ενώ το σύστημα της οικογένειας Μητσοτάκη μπορεί να στήσει μαζί με πιθανούς συμμάχους(π.χ. Ποτάμι) έναν αξιοπρόσεκτο νεοφιλελεύθερο πολιτικό πόλο, που θα λειτουργεί ως «κόμμα της αγοράς», αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει τα σκήπτρα της Νέας Δημοκρατίας.
Στην περίπτωση, βεβαίως, που η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ ξεπεράσει τις έξι μονάδες και η Νέα Δημοκρατία βρεθεί πάλι σε ιστορικά χαμηλά, ο κ. Σαμαράς θα αμφισβητηθεί από το βράδυ των εκλογών και εν τέλει θα ανατραπεί, αν ο ίδιος δεν έχει φροντίσει να παραδώσει την αρχηγία μέσα από καθαρές εσωκομματικές διαδικασίες. Άλλωστε, αυτό επιβάλλει η στοιχειώδης πολιτική ηθική.
Υπό την ίδια έννοια, όμως, τα όνειρα του κ. Τσίπρα εύκολα μπορούν να μεταβληθούν σε εφιάλτη, εξαιρετικά δυσάρεστο, αλλά ενδεχομένως μικρότερης διάρκειας. Αν διαψευστούν οι δημοσκοπικές προσδοκίες και η διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία είναι κάτω από τέσσερις μονάδες, χωρίς διασφάλιση έστω και οριακής αυτοδυναμίας, αρχίζουν τα δύσκολα. Ακριβώς επειδή στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ πνέει άνεμος θριαμβευτικής νίκης και η ανώμαλη προσγείωση (που θα σημαίνει προφανείς συμβιβασμούς προς εξεύρεση κυβερνητικού εταίρου) θα οδηγήσει σε πρόωρες γκρίνιες.
Όμως, το χειρότερο σενάριο για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάρει μια πεντακάθαρη νίκη, να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση και εντός λίγων εβδομάδων να τον... στείλουν για μπάνιο οι αδιάλλακτοι Γερμανοί. Σε αυτή την -απευκταία για τη χώρα- περίπτωση, θα βρεθεί αντιμέτωπος ενώπιον της Ιστορίας με το στίγμα της πιο σύντομης και άδοξης μεταπολιτευτικής παρένθεσης...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια