Ο λύκον το τερίν αν' αλλάζ', το ταπιέν' ατ' 'κι αλλάζ' Ποντιακή παροιμία
Οι πρόγονοί μας, αυτοί που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους, με τον
ίδιο τρόπο που σφαγιάζονται στις οθόνες των τηλεοράσεων οι Ασσύριοι
χριστιανοί και οι Κούρδοι, γεζιντί και μουσουλμάνοι, από τους ομοϊδεάτες
του Ερντογάν και του Νταβούτογλου, έλεγαν ότι «ο λύκος μπορεί να
αλλάζει την τρίχα του, τις συνήθειες και τη συμπεριφορά του όμως δεν τις
αλλάζει».
Και την παροιμία αυτή την έλεγαν όταν ήθελαν να αναφερθούν στην ιδιοσυγκρασία του τουρκικού λαού, η οποία παραμένει απαράλλακτη στη διάρκεια της Ιστορίας. Αλλωστε, η επιμονή και η λύσσα με τις οποίες αρνούνται να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι, επί διακυβέρνησης της χώρας από τους Νεοτούρκους και από τον Κεμάλ, αποτελούν απόδειξη του προαναφερθέντος ρητού, όπως επίσης αποτελεί απόδειξη ο τρόπος με τον οποίο συνεργάζονται και χρησιμοποιούν τους ομοϊδεάτες τους τζιχαντιστές στο Ιράκ και στη Συρία, αφενός μεν για να «εκκαθαρίσουν» την περιοχή από οτιδήποτε μη μουσουλμανικό και αφετέρου από τους Κούρδους, ιδιαίτερα της Ροζάβα (Β. Συρία), που ήδη αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν περισσότερα από 400 χωριά, ενώ είναι υπό πολιορκία η τρίτη μεγαλύτερη κουρδική πόλη.
Αν αυτό δεν είναι γενοκτονία, τότε τι είναι;
Και αν όλα αυτά που καταγγέλλουμε χρόνια τώρα, για ενίσχυση των τζιχαντιστών από την Τουρκία, αν η πολιορκία της Κόμπανι από τους τζιχαντιστές, μια μέρα μετά την απελευθέρωση των Τούρκων ομήρων, που έγινε στην περιοχή της προαναφερθείσας πόλης, δεν αποτελούν απόδειξη ενεργού ανάμειξης της Τουρκίας στην εν εξελίξει γενοκτονία, τότε τι άλλο θα πρέπει να περιμένουμε.
Αν η επίσκεψη του Ερντογάν, αμέσως μετά την ανάληψη των νέων του καθηκόντων, μετά την κατεχόμενη Κύπρο και το Αζερμπαϊτζάν, στο Κατάρ, που στηρίζει με κάθε τρόπο τους τζιχανιστές, δεν είναι απόδειξη της στάσης της Τουρκίας, που θεωρεί φυσικό σύμμαχο το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, τότε τι είναι;
Αν η αδημονία με την οποία περιμένουν τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και η συντριπτική πλειονότητα των Τούρκων, πολιτών τε και πολιτικών, από στιγμή σε στιγμή να πέσει η Κόμπανι, για να εξουδετερώσουν την απειλή που συνιστά το δεύτερο κουρδικό κράτος στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, δεν μοιάζει με την αδημονία του ορνίου να επιπέσει με μανία σε ένα πτώμα, τότε με τι μοιάζει;
Η Δύση -και για να γίνουμε συγκεκριμένοι-, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, θεωρούν την Τουρκία χώρα-πυλώνα για την εξυπηρέτηση ζωτικών συμφερόντων τους στα Βαλκάνια, στον Εύξεινο Πόντο, στον Καύκασο, στο Ιράν, στο Ιράκ, στη Συρία και τη Μέση Ανατολή. Θα λέγαμε δε ότι η Τουρκία τούς είναι και πολύ χρήσιμη για να «συνετίζονται» η Κύπρος και η Ελλάδα, όποτε αυτό εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον και του Λονδίνου.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία, γνωρίζει ότι την έχουν ανάγκη, γι' αυτό οι εκάστοτε ηγεσίες της βρίσκουν το θάρρος να τεντώνουν το σκοινί και να εκμαιεύουν από τη Δύση υποχωρήσεις, που φθάνουν ως την κάλυψη της Αγκυρας, όχι μόνο για γενοκτονίες που διέπραξε στο παρελθόν αλλά και για γενοκτονίες που είναι σε εξέλιξη, όπως αυτές των Ασσύριων χριστιανών και των Κούρδων γεζιντί και μουσουλμάνων.
Θα πρέπει να έχουν μεγάλο βαθμό πολιτικής μυωπίας οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα, αν δεν βλέπουν ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται η επιδίωξη της Τουρκίας, με τη βοήθεια των τζιχαντιστών, να εξαλείψει τα κουρδικά καντόνια από τα νότια σύνορά της, να ευνουχίσει το αυτόνομο κουρδικό κράτος του Β. Ιράκ και στη συνέχεια να κινηθεί προς ανατροπή του Ασαντ, για να ελέγξει το σουνιτικό κράτος που θα προκύψει αλλά και το σύνολο της συριακής επικράτειας, κάνοντας πράξη την πρώτη φάση του νεοοθωμανικού της ονείρου.
Επίσης, θα πρέπει να είναι πολύ ευκολόπιστοι για να πείθονται από τις φαινομενικές αλλαγές πολιτικής του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου, οι οποίοι εμφορούνται από την ίδια ιδεολογία που εμφορούνται οι τζιχαντιστές. Απλά δεν κρατούν οι ίδιοι τα μαχαίρια των αποκεφαλισμών, γιατί αυτό απαιτεί ο ρόλος του καθενός.
Τέλος, τους ευκολόπιστους των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, που εξ αντικειμένου συμπορεύονται και... συμπάσχουν με την Τουρκία, επειδή ψηφίστηκε ο νόμος που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων της Ανατολής, τους καλούμε να δουν με προσοχή σε ένα λεξικό τη λέξη «συνενοχή».
Εφημερίδα Δημοκρατία
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Και την παροιμία αυτή την έλεγαν όταν ήθελαν να αναφερθούν στην ιδιοσυγκρασία του τουρκικού λαού, η οποία παραμένει απαράλλακτη στη διάρκεια της Ιστορίας. Αλλωστε, η επιμονή και η λύσσα με τις οποίες αρνούνται να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι, επί διακυβέρνησης της χώρας από τους Νεοτούρκους και από τον Κεμάλ, αποτελούν απόδειξη του προαναφερθέντος ρητού, όπως επίσης αποτελεί απόδειξη ο τρόπος με τον οποίο συνεργάζονται και χρησιμοποιούν τους ομοϊδεάτες τους τζιχαντιστές στο Ιράκ και στη Συρία, αφενός μεν για να «εκκαθαρίσουν» την περιοχή από οτιδήποτε μη μουσουλμανικό και αφετέρου από τους Κούρδους, ιδιαίτερα της Ροζάβα (Β. Συρία), που ήδη αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν περισσότερα από 400 χωριά, ενώ είναι υπό πολιορκία η τρίτη μεγαλύτερη κουρδική πόλη.
Αν αυτό δεν είναι γενοκτονία, τότε τι είναι;
Και αν όλα αυτά που καταγγέλλουμε χρόνια τώρα, για ενίσχυση των τζιχαντιστών από την Τουρκία, αν η πολιορκία της Κόμπανι από τους τζιχαντιστές, μια μέρα μετά την απελευθέρωση των Τούρκων ομήρων, που έγινε στην περιοχή της προαναφερθείσας πόλης, δεν αποτελούν απόδειξη ενεργού ανάμειξης της Τουρκίας στην εν εξελίξει γενοκτονία, τότε τι άλλο θα πρέπει να περιμένουμε.
Αν η επίσκεψη του Ερντογάν, αμέσως μετά την ανάληψη των νέων του καθηκόντων, μετά την κατεχόμενη Κύπρο και το Αζερμπαϊτζάν, στο Κατάρ, που στηρίζει με κάθε τρόπο τους τζιχανιστές, δεν είναι απόδειξη της στάσης της Τουρκίας, που θεωρεί φυσικό σύμμαχο το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, τότε τι είναι;
Αν η αδημονία με την οποία περιμένουν τα τουρκικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και η συντριπτική πλειονότητα των Τούρκων, πολιτών τε και πολιτικών, από στιγμή σε στιγμή να πέσει η Κόμπανι, για να εξουδετερώσουν την απειλή που συνιστά το δεύτερο κουρδικό κράτος στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, δεν μοιάζει με την αδημονία του ορνίου να επιπέσει με μανία σε ένα πτώμα, τότε με τι μοιάζει;
Η Δύση -και για να γίνουμε συγκεκριμένοι-, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, θεωρούν την Τουρκία χώρα-πυλώνα για την εξυπηρέτηση ζωτικών συμφερόντων τους στα Βαλκάνια, στον Εύξεινο Πόντο, στον Καύκασο, στο Ιράν, στο Ιράκ, στη Συρία και τη Μέση Ανατολή. Θα λέγαμε δε ότι η Τουρκία τούς είναι και πολύ χρήσιμη για να «συνετίζονται» η Κύπρος και η Ελλάδα, όποτε αυτό εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον και του Λονδίνου.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η Τουρκία, γνωρίζει ότι την έχουν ανάγκη, γι' αυτό οι εκάστοτε ηγεσίες της βρίσκουν το θάρρος να τεντώνουν το σκοινί και να εκμαιεύουν από τη Δύση υποχωρήσεις, που φθάνουν ως την κάλυψη της Αγκυρας, όχι μόνο για γενοκτονίες που διέπραξε στο παρελθόν αλλά και για γενοκτονίες που είναι σε εξέλιξη, όπως αυτές των Ασσύριων χριστιανών και των Κούρδων γεζιντί και μουσουλμάνων.
Θα πρέπει να έχουν μεγάλο βαθμό πολιτικής μυωπίας οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της Δύσης γενικότερα, αν δεν βλέπουν ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται η επιδίωξη της Τουρκίας, με τη βοήθεια των τζιχαντιστών, να εξαλείψει τα κουρδικά καντόνια από τα νότια σύνορά της, να ευνουχίσει το αυτόνομο κουρδικό κράτος του Β. Ιράκ και στη συνέχεια να κινηθεί προς ανατροπή του Ασαντ, για να ελέγξει το σουνιτικό κράτος που θα προκύψει αλλά και το σύνολο της συριακής επικράτειας, κάνοντας πράξη την πρώτη φάση του νεοοθωμανικού της ονείρου.
Επίσης, θα πρέπει να είναι πολύ ευκολόπιστοι για να πείθονται από τις φαινομενικές αλλαγές πολιτικής του διδύμου Ερντογάν - Νταβούτογλου, οι οποίοι εμφορούνται από την ίδια ιδεολογία που εμφορούνται οι τζιχαντιστές. Απλά δεν κρατούν οι ίδιοι τα μαχαίρια των αποκεφαλισμών, γιατί αυτό απαιτεί ο ρόλος του καθενός.
Τέλος, τους ευκολόπιστους των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, που εξ αντικειμένου συμπορεύονται και... συμπάσχουν με την Τουρκία, επειδή ψηφίστηκε ο νόμος που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων της Ανατολής, τους καλούμε να δουν με προσοχή σε ένα λεξικό τη λέξη «συνενοχή».
Εφημερίδα Δημοκρατία
0 Σχόλια