1) Ο ένας τοίχος της φυλακής είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος και η αδυναμία εξυπηρέτησής του που μας πέταξε έξω από τις αγορές. Μας έχουν πείσει ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτόν τον τοίχο. Το χρέος θα πρέπει, με κάποιον τρόπο, να εξοφληθεί οπωσδήποτε.
2) Ο δεύτερος τοίχος είναι το ευρώ και η απειλή εξόδου από αυτό ή ακόμα και από την ΕΕ. Μας έχουν πείσει ότι δεν πρέπει να βγούμε εκτός ευρώ, γιατί θα καταστραφούμε ή τουλάχιστον θα υποφέρουμε πολλαπλάσια.
3) Ο τρίτος τοίχος είναι η τρομοκρατία μέσω της απειλής της εθνικής ακεραιότητας από τους γείτονες, εάν μείνουμε μόνοι και «απροστάτευτοι». Μας έχουν πείσει πως εκτός του ότι δεν θα έχουμε συμμάχους, δεν θα έχουμε ούτε καύσιμα και πολεμοφόδια πέρα από κάποιες μέρες.
4) Ο τέταρτος τοίχος είναι ότι μας έχουν πείσει, αλλά και εμείς έχουμε πράγματι συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να γίνουν οι αλλαγές όλων εκείνων που μας έφεραν στο σημερινό χάλι. Και τις οποίες αλλαγές (μας λένε) πρέπει να τις ανεχθούμε για το καλό μας.
Όπως είπαμε και στην αρχή, αν πέσει ένας από αυτούς τους τέσσερις τοίχους, αν δηλαδή στην ουσία πάψει να υφίσταται η αναγκαιότητα έστω και ενός εξ αυτών, τότε ο λαός θα απελευθερωθεί.
Ως μοναδική λύση επιβίωσής μας, μέσα σ’ αυτόν τον εγκλωβισμό, παρουσιάζεται το μνημόνιο. Με βάση το μνημόνιο μας λένε ότι:
1) Εξυπηρετείται δήθεν το δημόσιο χρέος το οποίο έτσι θεωρείται βιώσιμο, ώστε να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στις αγορές, διαφορετικά μας τρομοκρατούν πως θα χρεοκοπήσουμε και θα καταστραφούμε. Αποκρύπτουν φυσικά ότι έτσι το χρέος αυξάνεται πιο πολύ. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να κάνουν οτιδήποτε που θα γκρέμιζε αυτόν τον τοίχο.
2) Έτσι μόνο παραμένουμε στο ευρώ, η έξοδος από το οποίο μας τρομοκρατούν ότι θα μας καταστρέψει. Επομένως, το μόνιμο δίλημμα εδώ θα είναι «ευρώ – δραχμή».
3) Μόνο έτσι είμαστε προστατευμένοι από τους κακόβουλους γείτονες ή και μας απειλούν ευθέως πως αν κάνουμε νούμερα στους δανειστές θα βάλουν την Τουρκία να μας κτυπήσει. Ποιος άραγε θέλει αυτή τη στιγμή έναν πόλεμο, πολλώ δε μάλλον άνισο;
4) Μόνο μέσω της εφαρμογής των όρων του μνημονίου θα γίνουν αναγκαστικά οι δέουσες αλλαγές. Όμως έντεχνα ονομάζουν τις αλλαγές διαρθρωτικές και έτσι εστιάζουν την προσοχή μας σε τεχνοκρατικές αλλαγές στοχευμένες από τους δανειστές και το ντόπιο σύστημα (π.χ. μείωση μισθών, αύξηση φορολογίας, απολύσεις, μείωση συντάξεων, κατασχέσεις, δημεύσεις περιουσιών, πλειστηριασμοί, διάλυση επαγγελμάτων κ.λ.π.). Τις επιλεγείσες αλλαγές, έντεχνα τις ονομάζουν διαρθρωτικές, για να τις παρουσιάζουν ως αντικείμενο μόνο τεχνοκρατών που δήθεν δεν γνωρίζουν οι "άσχετοι" πολίτες και οφείλουν να ψηφίζουν από ανάγκη οι πολιτικοί.
Με τον τρόπο αυτό, δανειστές και ελληνικό πολιτικό σύστημα τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, ερεθίζοντας το αγελαίο ένστικτο για να τον κρατούν υποχείριο και προπαγανδίζουν ως μοναδική και αναγκαία λύση το μνημόνιο και φυσικά την παρουσία της τρόϊκας στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση μας λένε, επικαλούμενοι τις τέσσερις πλευρές της φυλακής, αδρανοποιώντας πλήρως το λαό.
Μεμονωμένες εναλλακτικές προτάσεις από κάποιους, για γκρέμισμα του πρώτου τοίχου, δηλαδή μη πληρωμή των δανειστών ή για γκρέμισμα του δεύτερου τοίχου, δηλαδή για για έξοδο από το ευρώ, την ΕΕ, ακόμα και το ΝΑΤΟ (που αφορά και τον τρίτο τοίχο), τρομάζουν ακόμα πιο πολύ και σπρώχνουν την αγέλη πάνω στην "ασφάλεια" - αγκαλιά του πολιτικού συστήματος.
Από τους τέσσερις αυτούς τοίχους της φυλακής όμως, ο ένας είναι πολύ ευάλωτος και μπορεί να γκρεμιστεί εύκολα από τους φυλακισμένους, χωρίς άλλες συνέπειες. Είναι ο τέταρτος, δηλαδή οι εσωτερικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
Πράγματι πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές. Έτσι πήγαιναν τα πράγματα, αλλά έτσι δεν μπορούν πλέον να πάνε και αυτό το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Αλλαγές λοιπόν πρέπει να γίνουν, αλλά ποιες αλλαγές; Εδώ πρέπει να εστιάσουμε όλοι. Το πολιτικό σύστημα μας λέει ότι όλα θα φτιάξουν, μόνο μέσω των διαρθρωτικών αλλαγών που μας πασάρουν ως τη μόνη λύση. Δηλαδή στην πραγματικότητα μας λέει το πολιτικό σύστημα: «Θα αλλάξετε εσείς, όχι εγώ». Το ίδιο θέλει να μείνει ανέπαφο, με όλες τις πολιτικές και οικονομικές του οικογένειες στη θέση τους, τα πλούτη τους απείραχτα και μάλιστα αυξανόμενα, με όλο τον παρασιτισμό σε βάρος της κοινωνίας, ανεξέλεγκτο από κοινωνία και δικαιοσύνη και κλειστό σε ότι αφορά την είσοδο στο πολιτικό σύστημα νέων κοινωνικών δυνάμεων.
Ε, λοιπόν αυτό δεν θα γίνει. Θα γκρεμίσουμε τον τέταρτο τοίχο και θα ελευθερωθούμε. Εδώ μπορούμε να επέμβουμε ανέξοδα και με ασφάλεια, χωρίς προς στιγμήν να πειράξουμε τις άλλες τρεις πλευρές. Μια επέμβαση προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού του συστήματος, που μόνο καλό θα φέρει και ταυτόχρονα θα μας εξασφαλίσει και από τους τρεις άλλους κινδύνους. Τι να το κάνουμε δηλαδή να βγούμε στις αγορές, όταν τα δανεικά θα τα διαχειρίζεται το ίδιο διεφθαρμένο σύστημα; Σε τι χρησιμεύει η παραμονή στο ευρώ, όταν το κάθε παράσιτο του συστήματος μπορεί να κλέβει ανεξέλεγκτα τα χρήματα του σκληρά φορολογούμενου λαού και να τα βγάζει στο εξωτερικό;
Κεντρικός στόχος λοιπόν του λαού, θα πρέπει να γίνει η ανατροπή του υπάρχοντος σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Από το Σύνταγμα μέχρι τον τελευταίο νόμο. Όσοι προτιμήσουν να δεχτούν να υποστούν οι ίδιοι όλες τις συνέπειες των αλλαγών που επιβάλει το σύστημα, αλλά το ίδιο το σύστημα να μείνει απείραχτο, δικαίωμά τους. Οι υπόλοιποι ας προχωρήσουμε.
προεδρική δημοκρατία
0 Σχόλια