Η ώρα του λαού εν κάλπη

Νίκη του «Οχι» κατά κανένα τρόπο δεν συνε­πάγεται ρήξη με το ευρώ. Απλώς ο Αλ. Τσίπρας θα πάρει το «Οχι» και θα πάει στους Γερμανούς, επι­διώκοντας μια λιγότε­ρο κακή, σε σχέση με τις απαιτήσεις τους, συμφωνία.

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

ΑΥΡΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ο λαός αν θα αποδεχθεί ή όχι την αποκρουστική πρόταση των Γερμανών και των υπόλοιπων δανειστών. Βαρύ, πολύ βαρύ το αντίτιμο που ζητούν. Η οικονομική εξαθλίωση των Ελλήνων. Ακόμη μεγαλύτερη από αυτή που έχουμε ζήσει μέχρι τώρα.

Αν επικρατήσει στο δημοψήφισμα το «Ναι» των μνημονιακών, φιλογερμανικών δυνάμεων, ο λαός θα υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του. Αδιαμαρτύρητα, φυσικά, αφού ο ίδιος θα έχει κυρίαρχα διαλέξει.
Παραίτηση Τσίπρα συνεπιφέρει υποχρεωτικά η νίκη του «Ναι». Θα σχηματιστεί άλλη κυβέρνηση, με εκλογές ή χωρίς. Σταθερά προσανα­το­λισμένη προς το Βερολίνο. Πρόθυ­μη να εκτελεί κάθε εντολή της γερμα­νικής καγκελαρίας, αφού αυτό θα έχει αποφασίσει ο λαός της Ελλάδας. Η νέα κυβέρνηση που οπωσδήποτε θα σχηματιστεί από τα συντρίμμια των μνημονιακών κομμάτων θα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη λαϊκή ετυμηγορία.
Νίκη του «Οχι» κατά κανένα τρόπο δεν συνεπάγεται ρήξη με το ευρώ. Απλώς ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα πάρει το «Οχι» και θα πάει στους Γερμανούς. Επιδίωξή του όχι μια καλή για τον λαό συμφωνία. Απλώς λιγότερο κακή σε κάποια σημεία από τις σημερινές απαιτήσεις τους. Λιγότερο κακή, όχι αποδεκτή.
Διατηρεί στην εξουσία την αντιμνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, μιλώντας σε εσωτερικό πολιτικό επίπεδο, η επικράτηση του «Οχι» στην πρόταση των δανειστών. Τίποτα δραματικό, τίποτα ριζοσπαστικό δεν σημαίνει. Απλώς συνέχιση των διαπραγματεύσεων, με την κυβέρνηση Τσίπρα σε κάπως καλύτερη διαπραγματευτική θέση. Δεν θα πάψει όμως να είναι ο μικροσκοπικός ελληνικός Δαβίδ εναντίον του πανίσχυρου γερμανικού Γολιάθ. Διαπραγματεύσεις θα γίνουν. Με σημαδεμένα χαρτιά και προκαθορισμένη έκβαση. Απιαστο όνειρο θα μείνει ακόμη και το αστικό, απλώς ανακουφιστικό για τον λαό μας, Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Ισοδυναμεί το «Οχι» στην πρόταση των δανειστών με το... «Οχι» στο ευρώ; Από πού κι ως πού; Πώς είναι δυνατόν να ταυτίζεται η απόρριψη μιας γερμανικής πρότασης για κοινωνικά βάρβαρα μέτρα με την εκδίωξη του λαού που τόλμησε να ψηφίσει «Οχι» στα μέτρα αυτά από την... Ευρωζώνη! Χώρια που έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει απολύτως καμία διαδικασία προβλεπόμενη από τις συνθήκες ίδρυσης της Ευρωζώνης που να διώχνει μια χώρα από τη ζώνη του ευρώ! Ανοησίες που στόχο έχουν να πανικοβάλουν τους Ελληνες ψηφοφόρους και να τους ωθήσουν να ψηφίσουν «Ναι» συνιστούν τέτοιου είδους ισχυρισμοί.
Στις Κάνες, τον Νοέμβριο του 2011, είχαμε ξαναδεί το ίδιο έργο, με άλλους πρωταγωνιστές. Τότε ο Γιώργος Παπανδρέου αποδείχθηκε αρκετά δειλός. Πανικοβλήθηκε από τις φωνές που του έβαλαν η Μέρκελ και ο τότε Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Αλλαξε το ερώτημα του δημοψηφίσματος που σχεδίαζε. Αντί για «Ναι ή Οχι στο Μνημόνιο» τοποθετήθηκε ότι θα το κάνει... «Ναι ή Οχι στο ευρώ»! Για σιγουριά, οι Γερμανοί τον ανέτρεψαν με τους εδώ ανθρώπους τους μέσα σε μία εβδομάδα κι έτσι δεν έγινε κανένα δημοψήφισμα. Δημοκρατικότατα!
Αντιστάθηκε ο Τσίπρας. Δεν υποχώρησε σαν τον Γιώργο. Αν νικήσει το «Οχι», έχει σίγουρα εξασφαλίσει τη διαπραγμάτευση με τους Γερμανούς. Το είπε η ίδια η καγκελάριος Μέρκελ. «Η πόρτα για συνομιλίες με την ελληνική κυβέρνηση ήταν και παραμένει ανοιχτή», από τη Δευτέρα δήλωσε στη γερμανική Βουλή.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.