Αλλά δυστυχώς ούτε στον Δεκέμβριο είμαστε, ούτε και στις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου. Τότε τα δεδομένα ήταν διαφορετικά, τα δημοσιονομικά αποτελέσματα καλύτερα και οι προοπτικές ασύγκριτα ευνοϊκότερες. Αλλά οι συγκυρίες εκείνες έμειναν ανεκμετάλλευτες και χάθηκαν. Το διαφαινόμενο πλεόνασμα τελικά μειώθηκε δραματικά, σχεδόν εκμηδενίστηκε και το προβλεπόμενο για το 2015 γκρεμίστηκε από το σχεδόν 3% στο 0,5% ή ενδεχομένως και πιο κάτω.
Στο παρά πέντε, λοιπόν, της εκπνοής των προθεσμιών και των όποιων αντοχών μας, αναδεικνύονται πλέον και οι διαφορές αντιλήψεων και σχεδιασμών και των δανειστών μας. Λογικό είναι να συμβαίνει. Γνωστό είναι, άλλωστε, ότι με διαφορετικές λογικές κρίνουν, αποφασίζουν και ενεργούν η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ωστόσο, θα ήταν αδιανόητα ακραίο να εκληφθεί ως πιθανή εξέλιξη η υπονόμευση της διαπραγματευτικής διαδικασίας από τις όποιες διαφορές και διαφωνίες των βασικών δανειστών μας. Που σημαίνει ότι ναι μεν προκαλούνται προβλήματα από τις όποιες διαφωνίες τους, αλλά όχι τέτοια που να δικαιολογούν τη χρεοκοπία μιας χώρας.
Ούτε τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, ούτε και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα διακινδύνευαν να ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου σε βάρος ενός δανειστή τους, αλλά και της διεθνούς οικονομίας γενικότερα.
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια