Το μαρτύριο της σταγόνας

Γράφει ο Βασίλης Γκουρογιάννης  Δικηγόρος - συγγραφέας

Οι άνθρωποι στην ανθρωπολογική τους εξέλιξη ανέπτυξαν ευφυείς τρόπους επιβίωσης αλλά και ευφυείς τρόπους εξόντωσης και βασανισμού των συνανθρώπων. Ενα από αυτά τα βασανιστήρια έξοχο σε σύλληψη και απαίσιο στην εφαρμογή του είναι το περίφημο μαρτύριο της σταγόνας, δηλαδή να πέφτει στο κεφάλι ενός ανθρώπου με συγχρονισμένη περιοδικότητα μια σταγονίτσα δροσερού νερού και η αέναη ροή του επιφέρει τρέλα στο θύμα.
Λένε ότι το μαρτύριο αυτό δεν αντέχεται περισσότερο από δύο εβδομάδες. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο δυνατή κράση (ή μήπως αναισθησία;) έχει ο ελληνικός λαός που υφίσταται αυτό το μαρτύριο επί πέντε ολόκληρα χρόνια χωρίς να βλέπει έστω ένα οποιοδήποτε τέλος. Οτι έχουμε τρελαθεί είναι βέβαιο, αλλά υπάρχει και ένα παρακάτω σκαλοπάτι που δεν το έχουμε ακόμη κατέβει, είναι αυτό που ο λαός λέει, ότι δεν έχουμε? αποτρελαθεί! Πώς λοιπόν να αμυνθούμε στη φονική σταγόνα που ό,τι κι αν κάνουμε, που όπου κι αν κρυφτούμε, μας βρίσκει;
Η φονική αυτή σταγόνα πέφτει από τους τηλεοπτικούς δέκτες και μας υπενθυμίζει καθημερινά την επερχόμενη καταστροφή σε ατομικό και σε εθνικό επίπεδο. Αν κάποιος διαθέτει δορυφορική τηλεόραση, δεν είναι πιο διασφαλισμένος από τους άλλους που διαθέτουν απλούς δέκτες και υποχρεώνονται να ακούνε καθημερινά τα ελληνικά κανάλια να παπαγαλίζουν καθημερινά τα ίδια και τα ίδια! Αυτοί λοιπόν με τους δορυφορικούς δέκτες είναι περισσότερο εκτεθειμένοι και έντρομοι, γιατί και τον τελευταίο τοπικό τηλεοπτικό σταθμό που εκπέμπει από τη ζούγκλα ή από την Ανταρκτική προς ενημέρωση των Εσκιμώων και των έγχρωμων ιθαγενών αν πιάσουν, πάλι θα ακούσουν και θα δουν «Βaroufakis, grexit, Tsipras, Merkel».
Δεν υπάρχει λοιπόν ελπίδα, θα αποτρελαθούμε εκτός αν ζήσουμε στο πιθάρι της εσωτερικότητάς μας με την κυνική αδιαφορία του φιλοσόφου Διογένη, που είχε βρει τρόπο να λύνει χωρίς οικονομικό κόστος τις βιολογικές του ανάγκες. Τη μεν σεξουαλική πείνα δεν την ικανοποιούσε με τις πόρνες επ΄ αμοιβή, αλλά με αυνανισμό και μάλιστα δημόσιο άμα τη εμφανίσει κάποιας ωραίας γυναίκας στην αγορά (!) και όταν οι συμπολίτες τον επέπλητταν για τη χυδαία αυτή δημόσια συμπεριφορά, εκείνος ατάραχος απαντούσε ότι γυρεύει τρόπο να τρίβει παρομοίως την κοιλιά του για να ικανοποιείται και η πείνα του στομαχιού! Το δεύτερο μας αφορά. Αυτά βέβαια δεν μπορούν να γίνουν στη σεμνή εποχή μας, αυτό που μπορεί να γίνει είναι η δωρεάν σίτιση των πολιτών με αγχολυτικά και ειδικά χάπια που καλμάρουν τη σχιζοφρένεια.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.