«Κυβέρνηση ειδικού σκοπού»: θόρυβος να γίνεται...

Του Οδυσσέα Βουδούρη 
Βουλευτή Β' Αθήνας, Κοινωνία Πρώτα

Κάποιοι έχουν βγάλει από το μανίκι τους μια φαεινή ιδέα: Την «κυβέρνηση ειδικού σκοπού», χωρίς καν να διευκρινίζουν τον περίφημο «ειδικό σκοπό». Όσο με αφορά, ο μόνος σκοπός που γνωρίζω, είτε τον ονομάσουμε «ειδικό», είτε «γενικό», είτε όπως αλλιώς, είναι η έξοδος από την κρίση στην οποία μας βυθίζει η κυβερνητική πολιτική. Έξοδος που συνεπάγεται την ανατροπή αυτής της πολιτικής και την αποχώρηση των σημερινών κυβερνώντων.

Μερικοί προσθέτουν ότι την πρωτοβουλία της «κυβέρνησης ειδικού σκοπού» πρέπει να την αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ και, ούτε λίγο ούτε πολύ, να αποτελέσει τον κορμό της! Να αναλάβει δηλαδή η αντιπολίτευση μια κυβέρνηση που θα στηρίξει στη Βουλή… η πλειοψηφία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ! Ο καθένας καταλαβαίνει ότι αυτές οι προτάσεις, στα όρια του λογικού παραλογισμού, κάτι κρύβουν. Ας δούμε λοιπόν πώς εξελίχθηκε αυτή η πρόταση:

Φάση 1η: «Κυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς αυτούς που κυβέρνησαν μέχρι τώρα».

Φάση 2η: «Τελικά ας μείνουν και αυτοί που κυβέρνησαν, και πρώτα απ' όλα ο πρωθυπουργός, αρκεί αυτή η κυβέρνηση να πάρει κάποιες δεσμεύσεις».

Ποιες δεσμεύσεις; Τις εξής: Ότι θα εφαρμόσει «εθνικό σχέδιο για έξοδο από την κρίση, για κοινωνική πολιτική, για παραγωγική ανασυγκρότηση κ.ο.κ.». Δηλαδή, με απλά λόγια, ανέξοδες υποσχέσεις του είδους εκείνων που παρείχαν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος πριν από τις εκλογές του 2012: Δεν θα ξεπουλήσουμε Αγροτική Τράπεζα και δίκτυα, δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα, θα βρούμε τα 11,5 δισ. με ισοδύναμα, δεν θα απολύσουμε δημοσίους υπαλλήλους κ.λπ. Γνωρίζουμε τη συνέχεια…

Το εγχείρημα του «ειδικού σκοπού» είναι τόσο αίολο που κανείς βέβαια δεν το πιστεύει. Τότε, θα ρωτήσετε, γιατί κάποιοι επιμένουν; Η απάντηση είναι απλή: Θόρυβος να γίνεται, να τραβάει την προσοχή μακριά από το πραγματικό διακύβευμα. Το οποίο δεν είναι άλλο από την ανάγκη, μετά το πασιφανές ναυάγιο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο ελληνικός λαός να αποφασίσει, πλέον, ποιος θα τον κυβερνήσει.

paron.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.