Τα πάντα ρει. Ιδιαίτερα στην εγχώρια και συχνά ανατρεπόμενη ελληνική σκηνή. Ας πούμε ποιος φανταζόταν τότε που ο Κυριάκος αναγορεύτηκε σε αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας ότι πρόκειται να μετακινήσει την παραδοσιακή Δεξιά κατά μεριά Κέντρου, ακόμα και προς την Κεντροαριστερά
Ποιος θα στοιχημάτιζε πως ο «Κούλης» θα γινόταν Κυριάκος; Τηρουμένων των αναλογιών, συνέβη το ίδιο όπως με την Εθνική Ελλάδας που κέρδισε το τρόπαιο στο Euro του 2004.
Τα αουτσάιντερ μερικές φορές καταφέρνουν να αναδειχθούν πρωταγωνιστές. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την Εφη Αχτσιόγλου των 38 Μαΐων. Προσέξτε προκλήσεις μοναδικές.
Πότε και πώς ο Τσίπρας κατάφερε να εκτοξεύσει ένα «κομματίδιο» του 3%-5% σε κόμμα κυβερνητικό; Μα φυσικά όταν το σύστημα του δικομματισμού είχε εντελώς χρεοκοπήσει. Και όταν οι λαϊκές, αλλά και οι μάζες των κεντρώων αποφάσισαν, ενστικτωδώς, ως έσχατη ευκαιρία, να στραφούν προς το «νέο παιδί». Γι’ αυτό άλλωστε η σκληρή κριτική εναντίον του Τσίπρα. Γι’ αυτό τα ποσοστά γκρεμίστηκαν στο 17% και κάτι ψιλά.
Επειδή αν και οι συνθήκες εύκρατες και φιλικές. Επειδή του είχαν παραδώσει λευκή επιταγή. Και επειδή αυτός, πλην της πρόθυμης εξυπηρέτησης των μνημονιακών υποχρεώσεων, δεν έκανε απολύτως τίποτα σε οποιονδήποτε άλλον τομέα ώστε να εκσυγχρονιστούν οι κρατικοί μηχανισμοί και να καταπολεμηθούν παθογένειες πολλές και εχθρικές, κυρίως εναντίον των φτωχών και των ανθρώπων του μόχθου.
Αντιθέτως, και φυσικά στην περίπτωση που η Εφη Αχτσιόγλου υπερψηφιστεί ως διάδοχος του Τσίπρα. Αντιθέτως, λοιπόν, θα παραλάβει σκυτάλη σχεδόν καταστροφική. Θα παραλάβει ένα κόμμα που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Που συνθλίβεται τόσο από τον Κυριάκο όσο και από τον απειλητικό Νίκο Ανδρουλάκη. Θα παραλάβει ένα κόμμα όπου μέσα στα σπλάχνα του λειτουργούν φράξιες και συνιστώσες, οι οποίες καμιά φορά η μία στρέφεται εναντίον της άλλης. Θα παραλάβει εικονίσματα και εικονολάτρες του Αλέξη Τσίπρα. Και κοντά σ’ όλα αυτά, καθημερινά θα βρίσκεται εν μέσω πυρών τόσο από την εσωκομματική αντιπολίτευση όσο φυσικά και από τους ικανούς ρήτορες της Νέας Δημοκρατίας.
Η Εφη Αχτσιόγλου με την πλάτη στον τοίχο. Και φυσικά με το πρώτο στραβοπάτημα θα θεωρηθεί αρχηγός υπό προθεσμία και με ημερομηνία λήξεως. Η προσωρινή. Το βολικό «ταμπούρλο» για να το βαράνε «λοχαγοί» και υποψήφιοι «στρατηγοί».
Με απλά λόγια, παραλαμβάνει πατάτα τόσο καυτή όπως και το πυρακτωμένο σίδερο με το οποίο στιγμάτιζαν οι ρατσιστές του Αμερικανικού Νότου τα πλήθη των σκλάβων της Αφρικής.
Επομένως, μοναδική λύση, η αποφασιστικότητα, η δημιουργικότητα και η ασίγαστη εσωτερική πυγμή. Δηλαδή κόντρα σε όλα. Δηλαδή όποια ομάδα κυριαρχήσει στο Κέντρο, κερδίζει συνήθως τον αγώνα. Δηλαδή εκμηδενισμός πολακισμού και τοξικότητας. Δηλαδή συγκεκριμένες και κοστολογημένες προτάσεις εκσυγχρονισμού και βηματισμού προς την ευρωπαϊκή κανονικότητα. Δηλαδή περιορισμός ιδεοληψιών και παρωχημένων ιδεολογικών αναφορών. Δηλαδή ανάδειξη στελεχών με σύγχρονες τεχνοκρατικές αντιλήψεις. Και δηλαδή απαλλαγή απ’ όλα τα βαρίδια των περασμένων ετών.
Αν υποχωρήσει και με τα ίδια συμβιβαστεί. Αν ακολουθήσει την ίδια παλιά, κουρελιασμένη συνταγή. Αν με τα ίδια πρόσωπα πορευτεί, τότε άνθρακας ο θησαυρός.
Και αν το στοίχημα το κερδίσει, τότε όπως ο Κυριάκος ως αουτσάιντερ κατάφερε να μεταμορφώσει το δεξιό κόμμα σε Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ετσι, μπορεί και εκείνη να μετατρέψει το παιδί του Αλέξη Τσίπρα σε κόμμα της Εφης Αχτσιόγλου.
Σου επιτρέπεται να πέσεις. Αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς. Ο,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Και ό,τι ανεβαίνει κάποτε κατεβαίνει. Και τούμπαλιν.
Ο άνεμος είναι ούριος. Γιατί βιώνουμε την εποχή της Γυναίκας. Γιατί ίσως πρώτη φορά μια νέα γυναίκα θα γίνει αρχηγός του δεύτερου κόμματος. Αλλά και γιατί το σύστημα για να λειτουργήσει έχει ανάγκη από μια αξιόπιστη, σοβαρή, σύγχρονη αξιωματική αντιπολίτευση.
Και αν αυτό συμβεί, όπως λέγαμε τότε «η δεξιά σιδηρά κυρία Μάγκι Θάτσερ», τώρα θα λέμε «η σιδηρά κυρία της Αριστεράς».
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια