Οκτώ χρόνια μετά τη νίκη στις εκλογές του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να πείσει τον κόσμο ότι το κόμμα του ωρίμασε, άλλαξε, έμαθε από τα λάθη του, ότι δεν είναι πλέον το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα κάνει την επανάσταση, αλλά ο κορμός της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Δύσκολο εγχείρημα, γι’ αυτό και θέλει φρέσκα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια, ενώ ποντάρει και στο θέμα των υποκλοπών
Σε οκτώ ημέρες συμπληρώνονται οκτώ χρόνια από την «Πρώτη Φορά Αριστερά», από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 36,34% - η Ν.Δ. έλαβε 27,81%, ενώ το ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον Ευάγγελο Βενιζέλο, έλαβε μόλις 4,68% και κατετάγη έβδομο. Στην Κουμουνδούρου σκέφτονται ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να εντάξουν την «επέτειο της νίκης» στην προεκλογική τακτική του κόμματος.
Σε καμία περίπτωση πάντως η υπενθύμιση δεν πρέπει να παραπέμπει στον Βαρουφάκη, τον Καμμένο και το… κολασμένο πρώτο εξάμηνο της διακυβέρνησης Τσίπρα, που οδήγησε τελικά σε υπογραφή νέου μνημονίου αντί σε «σκίσιμο» αυτών που είχαν υπογράψει οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις των Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά.
Επίσης, η «δεύτερη φορά Αριστερά» δεν θα πρέπει να εκληφθεί από τους πολίτες ως ρεβάνς και εκδίκηση, όπως υπονοεί ο βουλευτής Χανίων Παύλος Πολάκης όταν λέει πως η «δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς». Η εκδίκηση, ως πολιτική, δεν δημιουργεί το ρεύμα νίκης που χρειάζεται ο Αλέξης Τσίπρας για να επιστρέψει στο Μέγαρο Μαξίμου, είναι μειοψηφική πολιτική που φοβίζει και προκαλεί απέχθεια στον κόσμο και οπωσδήποτε διώχνει περισσότερους ψηφοφόρους απ’ όσους συσπειρώνει.
Η επέτειος της 25ης Ιανουαρίου θα πρέπει να στείλει το μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ωρίμασε, άλλαξε, έμαθε από τα λάθη του, δεν είναι πλέον το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα κάνει την επανάσταση, αλλά ο κορμός της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και ο βασικός φορέας των προοδευτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται η χώρα και οι πολίτες της. Το 2015 είχαμε μια αφύσικη συγκυβέρνηση, με τους ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλει να ξανακυβερνήσει, θα πρέπει να αποδεχθεί τη φυσιολογική μέθοδο συμμαχικής διακυβέρνησης: την προγραμματική συμφωνία δύο ή και περισσοτέρων όμορων, ιδεολογικοπολιτικά, κομμάτων.
Δηλαδή, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, με το ΠΑΣΟΚ. Εφόσον βεβαίως τα ποσοστά των δύο κομμάτων επαρκούν για να σχηματιστεί κυβερνητική πλειοψηφία, κάτι που στις πρώτες εκλογές, με την απλή αναλογική, θεωρείται μάλλον ανέφικτο. Αν λοιπόν πρέπει να κάνουν κάτι ο Τσίπρας και οι σύντροφοί του για να γιορτάσουν την «Πρώτη Φορά Αριστερά» είναι να διακηρύξουν ότι η «δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς», όχι με το περιεχόμενο που φαντασιώνονται οι… πολακιστές, αλλά όπως επιτάσσει μια πραγματική προοδευτική διακυβέρνηση σε συνθήκες γεωπολιτικής αστάθειας, θεσμικών εντάσεων και κυρίως οικονομικής, ενεργειακής, κλιματικής και υγειονομικής κρίσης.
Αλλες εποχές
Ο Αλέξης Τσίπρας, εφόσον θελήσει να εκπέμψει κάποιο επετειακό μήνυμα, θα πρέπει αυτό να μην υπομιμνήσκει το παρελθόν, αλλά να αναφέρεται στο μέλλον και στα όσα διαφορετικά, από τη Ν.Δ., θα πράξει μια προοδευτική διακυβέρνηση στην οικονομία, στη φορολογία, στο επιχειρείν, στους θεσμούς, στην εργασία, στην ασφάλεια, στο περιβάλλον, στην εξωτερική και αμυντική πολιτική. Αλλαγές συγκεκριμένες και ρεαλιστικές. Και ιδιαίτερα για το πώς θα αντιμετωπιστεί το αυξανόμενο κόστος ζωής τα επόμενα χρόνια και οι παρενέργειες από την ευρωπαϊκή αποδιοργάνωση και την κλιματική καταστροφή.
Η εμπιστοσύνη στην υλοποίηση των προγραμματικών διακηρύξεων θα κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα και όχι οι γενικές υποσχέσεις στις οποίες καταφεύγουν προεκλογικά τα κόμματα. Κατά συνέπεια, τα πρόσωπα τα οποία θα κληθούν να κάνουν πράξη τις εξαγγελίες και να φέρουν εις πέρας τις απαιτούμενες αλλαγές και μεταβολές θα πρέπει να είναι αξιόπιστα, να διακρίνονται για την τεχνοκρατική τους επάρκεια, να έχουν γνώσεις του τομέα ευθύνης που θα τους ανατεθεί και οπωσδήποτε να διαθέτουν την αναγκαία πολιτική ωριμότητα και ευελιξία προκειμένου να ευδοκιμήσει μια συμμαχική κυβέρνηση.
Η κοινωνία βρίσκεται σε άλλο level, όπως θα έλεγε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Εχει ξεπεράσει και τη γεροντική άνοια, αλλά και τις παιδικές ασθένειες των κομμάτων της Μεταπολίτευσης. Καλές οι επιθυμίες για δύο κλικ αριστερά ή τρία δεξιά, όμως την σήμερον ημέρα η χρησιμότητα των κομμάτων, άρα και η υπερψήφισή τους, κρίνεται από την ικανότητά τους να διατηρήσουν την κοινωνική συνοχή, να μειώσουν τις ανισότητες, να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ ευζωίας στους πολίτες, να εγγυηθούν τη θεσμική ομαλότητα και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά εξωτερικές και ασύμμετρες απειλές.
Τόσο απλό, απλούστερο δεν γίνεται. Αναφερόμαστε πάντα στα κυβερνητικά κόμματα, σε αυτά που θέλουν να αναλάβουν το τιμόνι της διακυβέρνησης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. ή και το ΠΑΣΟΚ, εφόσον ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι σύντροφοί του στη Χαριλάου Τρικούπη καταλήξουν ότι τους ενδιαφέρει να συμμετάσχουν στο κυβερνητικό παιχνίδι και όχι να παίζουν α μπε μπα μπλομ για το ποιος, πέραν του Μητσοτάκη ή του Τσίπρα, θα είναι ο πρωθυπουργός.
Φρεσκάρισμα της εικόνας
Τα ανωτέρω ο Αλέξης Τσίπρας τα γνωρίζει και ένας από τους λόγους καθυστέρησης στην ανακοίνωση των υποψήφιων βουλευτών, αλλά και των ονομάτων που θα απαρτίζουν την ηγετική και κυβερνώσα ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (σε περίπτωση εκλογικής νίκης και σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ στις δεύτερες εκλογές) είναι ότι ακόμη αναζητά τα πλέον κατάλληλα πρόσωπα τα οποία θα φρεσκάρουν -η εκ βάθρων ανανέωση, όπως ενδεχομένως θα ήθελε, είναι δύσκολη έως αδύνατη- την εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα καταστήσουν ελκυστική την Κουμουνδούρου στους ψηφοφόρους.
Οι παρασκηνιακές επαφές τόσο του ιδίου όσο και συνεργατών του με πρόσωπα που θα μπορούσαν να προσθέσουν πολιτική και εκλογική υπεραξία στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται και θα συνεχιστούν μέχρι και την προκήρυξη των εκλογών, για τις οποίες ορισμένοι συνεργάτες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν πειστεί ότι θα διενεργηθούν στις 9 Απριλίου, αλλά αργότερα, όσο γίνεται πιο κοντά στη λήξη της κυβερνητικής θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κάποιοι μάλιστα επιμένουν να συσχετίζουν τον χρόνο που θα στηθούν οι κάλπες με τον χρόνο που θα διεξαχθούν οι εκλογές στην Τουρκία. Στην περίπτωση που συμβεί αυτό και οι εκλογές στις δύο χώρες συμπέσουν, δεν αποκλείουν να υπάρξει «κόκκινος συναγερμός» στο Αιγαίο, όχι όμως και πολεμικό επεισόδιο, καθώς θεωρούν ότι η (ελεγχόμενη) ένταση συμφέρει εκλογικά τόσο τον Μητσοτάκη όσο και τον Ερντογάν.
Αυτός είναι και ο λόγος που κάποιοι, κυρίως από την πτέρυγα της Προοδευτικής Συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουν ότι η Κουμουνδούρου θα πρέπει να ανεβάσει τους τόνους της κριτικής και στα λεγόμενα εθνικά θέματα, ιδίως μετά τη διαφαινόμενη εγκατάλειψη της θέσης της κυβέρνησης για άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, νότια της Κρήτης.
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του θεωρούν πως η πρόσφατη διακήρυξη της κυβέρνησης για επέκταση των χωρικών υδάτων νότια της Κρήτης είναι «μόνο λόγια» και μάλιστα διατείνονται ότι «κάηκε», ως προεκλογικό αφήγημα του Μητσοτάκη, όπως «κάηκε», προσθέτουν, και η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Οι υποκλοπές
Μπορεί τα δύο εκλογικά ατού της κυβέρνησης (χωρικά ύδατα και Γλυπτά του Παρθενώνα) να… κάηκαν, όπως διατείνονται συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, όμως εκεί που συνεχίζει να υπάρχει σκοτάδι είναι το θέμα των υποκλοπών, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να αναζητεί φως για το τι ακριβώς έχει συμβεί με τις παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ και το Predator και να επενδύει αντιπολιτευτικά.
Η ηγεσία της Κουμουνδούρου θεωρεί την εβδομάδα που μας πέρασε μια «καλή εβδομάδα για την αντιπολίτευση και κακή για την κυβέρνηση». Και ο λόγος είναι η γνωμοδότηση Ντογιάκου, που ουσιαστικά απαγορεύει στην ΑΔΑΕ να ελέγξει τα αρχεία των τηλεφωνικών παρόχων ώστε να δει αν υπήρξαν παρακολουθήσεις πολιτικών, αξιωματικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών κ.ά., για ποιον λόγο και με τίνος εντολή. Κάποιοι εκ των συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα έχουν τη γνώμη ότι «ο Αλέξης αντί να στείλει επιστολή στον Ντογιάκο, με την οποία να του λέει ότι παραιτείται της βουλευτικής του ασυλίας και να πάει να τον συλλάβει, θα έπρεπε να του στείλει ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα».
Και προσθέτουν: «Καλύτερο δώρο ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν θα μπορούσε να μας κάνει». Υποστηρίζουν μάλιστα, όπως για παράδειγμα ο Αλέξης Χαρίτσης, ότι «ο Ντογιάκος μετέτρεψε το αντισύριζα μέτωπο σε αντιμητσοτακικό μέτωπο», αφού όχι μόνο το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά και οι κορυφαίοι συνταγματολόγοι της χώρας καθώς και η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων καταδίκασαν ως αντιθεσμική, παράτυπη και αντισυνταγματική τη γνωμοδότηση Ντογιάκου, η οποία, όπως διατείνονται, «διευκολύνει την κυβέρνηση και όσους δεν θέλουν να υπάρξει διαλεύκανση της σκοτεινής και δυσώδους, για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, αυτής υπόθεσης».
Πάντως, ο προέδρος της ΑΔΑΕ Χρήστος Ράμμος δεν πρόκειται να πάει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας εντός του Ιανουαρίου, όπως ήθελε η αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό τον μήνα στην Επιτροπή θα συζητηθεί η καταγγελία του ΚΚΕ για τις συνακροάσεις που υπήρξαν στο τηλεφωνικό κέντρο του Περισσού επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως, ο Ράμμος να μην πάει καθόλου στην Επιτροπή αν για τον Φεβρουάριο ο πρόεδρος της Βουλής φέρει κάποιο άλλο θέμα προς συζήτηση, ενώ από τον Μάρτιο και μετά ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκηρυχθούν οι εκλογές. Συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα υποστηρίζουν πως μετά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να επισκεφθούν την ΑΔΑΕ και να συνομιλήσουν με τον πρόεδρο και τα μέλη του διοικητικού της συμβουλίου και οι Νίκος Ανδρουλάκης και Δημήτρης Κουτσούμπας.
«Αυτή θα είναι μια ουσιαστική στήριξη, απέναντι στον Ντογιάκο και την κυβέρνηση», λένε. Ενδεχομένως, θα έπρεπε κι αυτοί να του προσκομίσουν λίστα με ονόματα που πρέπει η ΑΔΑΕ να ερευνήσει αν έχουν πέσει θύματα παρακολούθησης. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποστείλει στον Ράμμο μια «shortlist» με ονόματα, για τα οποία ζητά να μάθει αν έχουν πέσει θύματα παρακολούθησης, από ποιον, για πόσο διάστημα και για ποιον λόγο. Αυτό το έπραξε επειδή όταν επισκέφτηκε την ΑΔΑΕ, ο Ράμμος του είπε «δεν μπορώ να ψάξω 15.000 ονόματα, στείλτε μου ορισμένους και θα το κάνω». Ομως υπήρξε το «στοπ» Ντογιάκου και τώρα ανέλαβε ο Ευάγγελος Βενιζέλος να… νουθετήσει τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να αλλάξει, και μάλιστα εντός των επομένων λίγων ημερών, τη γνωμοδότησή του.
Η κηδεία του τέως
Κατά τα λοιπά, εκτός από τη γνωμοδότηση Ντογιάκου την εβδομάδα που μας πέρασε υπήρξαν και άλλα δύο θέματα τα οποία προσφέρονται για αντιπολίτευση. Το πρώτο σχετίζεται με την ταφή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενα συνεργατών του Τσίπρα, αποκαλύπτει τον «εσωτερικό διχασμό που υπάρχει στη δεξιά παράταξη» καθώς παράγοντες της Ν.Δ., μεταξύ των οποίων βουλευτές ακόμη και υπουργοί, εμφανίζονται να δυσφορούν με την απόφαση της κυβέρνησης ο έκπτωτος μονάρχης να κηδευτεί ως ιδιώτης και όχι δημοσία δαπάνη και με τιμές αρχηγού κράτους.
Το δεύτερο αφορά την έξαρση των ιώσεων, η οποία σε συνδυασμό με την έλλειψη φαρμάκων και την υποστελέχωση του ΕΣΥ έχει δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας στα νοσοκομεία και ιδιαίτερα στα παιδιατρικά τμήματα, κάτι που εκ των πραγμάτων πλήττει τη διαχειριστική επάρκεια της κυβέρνησης και προσφέρεται για αντιπολιτευτική κριτική.
Τέλος, υπάρχει και το θέμα των εσωκομματικών διαδικασιών. Μετά την ψήφιση του Προϋπολογισμού έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας και ακόμη να συνεδριάσει η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ για να συζητηθεί η πολιτική συγκυρία και κυρίως να συμφωνηθεί η εισήγηση στην Κεντρική Επιτροπή, η οποία θα πρέπει να συνέλθει για να επικυρώσει, τυπικά, τα ονόματα των υποψήφιων βουλευτών.
Τις επόμενες ημέρες -πιθανότατα στο τέλος της εβδομάδας- θα συνέλθει πάντως η Πολιτική Γραμματεία για να αποφασιστεί όχι μόνο το κομματικό χρονοδιάγραμμα, αλλά και η τακτική για τις εκλογές, περιλαμβανομένων και των υποψηφίων. Κάποιοι δεν αποκλείουν ο Αλέξης Τσίπρας, εκτός των όσων θα πει για την «Πρώτη Φορά Αριστερά» και την «προοδευτική διακυβέρνηση» που πρέπει να αναδειχθεί από τις επικείμενες κάλπες, να δώσει στη δημοσιότητα και λίστα με προσωπικότητες που δηλώνουν συνοδοιπόροι του ΣΥΡΙΖΑ -και πρωτίστως του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης- για «πολιτική αλλαγή και προοδευτική διακυβέρνηση».
Πάντως, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά πως αν δεν μπορεί «να κόψει τον λαιμό» του Μητσοτάκη με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, θα πρέπει να «χώνει όσο γίνεται πιο βαθιά τη λεπίδα» των υποκλοπών, των Πάτσηδων και του Ντογιάκου «στα πλευρά» της κυβέρνησης και «να τη γυρνάει». Κι αυτό θα κάνει. Οι επόμενοι μήνες μέχρι τις εκλογές θα έχουν μεγάλη ένταση, αλλά και πολλά ευρηματικά «χάου του» όχι μόνο για τον μισθό, το σπίτι και τη δουλειά των νέων, αλλά για το σύνολο των προβλημάτων…
Νίκος Φελέκης
0 Σχόλια