Όλοι οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν πως σε μια δεκαετία θα έχει διαμορφωθεί ένας πολυπολικός κόσμος στον οποίο η Τουρκία θα έχει τη θέση μιας περιφερειακής δύναμης.
Του Παντελή Σαββίδη
Το βασικό πρόβλημα με την Τουρκία δεν είναι ούτε η ΑΟΖ, ούτε τα 12 μίλια.
Αυτά, κάπως, θα διευθετηθούν.
Το βασικό πρόβλημα είναι το εξής:
Όλοι οι διεθνείς αναλυτές εκτιμούν πως σε μια δεκαετία θα έχει διαμορφωθεί
ένας πολυπολικός κόσμος στον οποίο η Τουρκία θα έχει τη θέση μιας
περιφερειακής δύναμης. Το πρόβλημα συνίσταται στο ότι η Τουρκία δεν ζητά
κάτι συγκεκριμένο από την Ελλάδα το οποίο αν πάρει θα ηρεμήσει και θα
μετατραπεί σε έναν
ειρηνικό γείτονα. Με όσα ζητά και σε όσα επιμένει η Τουρκία επιδιώκει τον
απόλυτο έλεγχο της Ελλάδας.
Την δορυφοροποίησή της. Την υποδούλωσή της με νέο τρόπο. Αυτό που κάνει και
με βαλκανικές χώρες.
Θα μπορούσε να προσβλέπει κανείς στο ότι δεν θα της βγει. Και ότι σε μια
δεκαετία θα υπάρξουν στοιχεία αποδόμησης της σημερινής συνεκτικής και
καθολικής αποδοχής των τουρκικών θέσεων απο όλα τα κόμματα της γειτονικής
χώρας.
Τίποτε δεν δείχνει, προς το παρόν, ότι αυτό θα συμβεί.
Αντιθέτως η μικρά Ελλάς συγκεντρώνεται γύρω απο την πρωτεύουσά της,
λιγοστεύει αριθμητικά και παρακμάζει πολιτισμικά, σε ένα αυτοκτονικό σχέδιο
της πολιτικής ηγεσίας της το οποίο αποδέχεται η πλειοψηφία του ελληνικού
λαού.
Σε μια δεκαετία το 15% του πληθυσμού της θα είναι μετανάστες, ο γηγενής
πληθυσμός θα μειώνεται, όλοι οι θεσμοί και η οικονομική δραστηριότητα θα
είναι συγκεντρωμένη γύρω απο την πρωτεύουσα όπου μεταφέρεται και ο στρατός.
Τέτοιου είδους επισημάνσεις δεν είναι εύκολα ορατές και πολύ περισσότερο δεν
είναι αρεστές. Οπότε είτε απορρίπτονται αυθορί είτε, χειρότερα, προκαλούν
την επιθετική αντίδραση του απερίσκεπτου. Το αδιέξοδο του αύριο είναι κοντά.
Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει πολιτική.
ΥΓ: Μια πολιτική πρόταση θα ήταν μια διορατική ελληνική πολιτική ηγεσία αφού
συνειδητοποιήσει την εξέλιξη που περιγράφηκε να πείσει τις βαλκανικές
ηγεσίες για το σοβαρό πρόβλημα που και οι ίδιες θα έχουν από αυτήν την
εξέλιξη. Και να συμπτυχθεί ένα είδος βαλκανικής συνεργασίας για την αποτροπή
του. Αλλά με πολιτικούς και πολιτικές που δεν μπορούν να δουν έξω από τα
όρια του λεκανοπεδίου αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός.
0 Σχόλια