Εκεί που λες ότι ο Κυριάκος έχει μελανιάσει από τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα που πλήττουν το κόμμα και την κυβέρνησή του, όπως π.χ. οι υποκλοπές, οι Πάτσηδες, οι απ’ ευθείας αναθέσεις, τα δώρα κάτω από το τραπέζι εκατομμυρίων στους φίλους επιχειρηματίες, χώρια η ακρίβεια, η ανεργία, ο πληθωρισμός, η εγκληματικότητα (που όλα αυτά έχουν πιάσει ταβάνι), χώρια και οι καθημερινές τουρκικές προκλήσεις… τσουπ… πεθαίνει ο τέως άνακτας και η μπάλα φεύγει στην κερκίδα, με τον σοφό λαό και τα αδέκαστα ΜΜΕ να ασχολούνται νυχθημερόν με την κηδεία της Δευτέρας.
Έτσι, ο Κυριάκος βρήκε πάλι ευκαιρία να αναπνεύσει, και να εκμεταλλευτεί τον θάνατο του τέως κάνοντας άνοιγμα προς το κέντρο και κλείνοντας το μάτι στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους.
Βέβαια, ο τελευταίος που πόνταρε στο κέντρο ήταν ο Γιάγκος ο Πεσμαζόγλου με το θρυλικό ΚΟΔΗΣΟ του, και είδατε που κατέληξε, αλλά προφανώς ο ανέμελος πρωθυπουργός μας δεν κατέχει τη νεοελληνική ιστορία, ή αν την κατέχει τότε αυτό γίνεται μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς που του κληρονόμησε η οικογένειά του.
Εν ολίγοις, αν υπάρχουν βασιλόφρονες σκέφτηκε, οι περισσότεροι εξ αυτών θα είναι υπερήλικες που θα προτιμήσουν να πιουν το τσάι τους παρά να τρέχουν να ψηφίσουν… οπότε άσ’ τους να μυξοκλαίνε και αγκάλιασε τους άλλους, τους αντιβασιλικούς, με τους οποίους έχεις ελπίδες να συγκυβερνήσεις και άρα να συνεχίσεις τη μασαμπούκα.
Ρεάλ πολιτίκ λέγεται, και σε αυτό το μακιαβελικό κυβερνητικό περιβάλλον ο Κυριάκος μοιάζει σαν ο Μέσι της πολιτικής (ή της ίντριγκας). Είχε άλλωστε τον καλύτερο δάσκαλο μεγαλώνοντας.
Ευτυχώς όμως που βγήκε ο Σαμαράς και έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, λέγοντας αυτονόητες αλήθειες, και σώζοντας τη χαμένη τιμή της κεντροδεξιάς παράταξης που η μοίρα έφερε τον Κυριάκο να την εκπροσωπεί.
Άσχετα αν αμέσως βγήκαν τόσο αριστερά όσο και μητσοτακικά παπαγαλάκια, και μίσθαρνοι πετσωμένοι κονδυλοφόροι να μιλήσουν για «φλερτ» Σαμαρά με τους χουντοβασιλικούς(!!!), με κάποιους μάλιστα να προειδοποιούν πως ο πρώην πρωθυπουργός ετοιμάζει κόμμα (ή ακόμη και κίνημα χα χα) παρέα με τους «διαδόχους» του θρόνου, αφού παιδιόθεν ήταν, λένε, θαυμαστής της μοναρχίας, και του λείπουν τα παϊτόνια, οι χρυσές άμαξες, τα λευκόγκριζα άτια, και ο… Ζαμπούνης.
Πάντως όπως και να έχει η κατάσταση, όσα και να λέμε, εγώ θυμάμαι όταν ήμουν παιδί η φωτογραφία του τότε βασιλιά να κοσμεί τις σχολικές αίθουσες, και σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό να υποκλίνεται μπροστά του. Ήταν ο αρχηγός του κράτους βλέπετε, και ό,τι και να μεσολάβησε, όσα λάθη και να έκανε, αυτό δεν αλλάζει.
Οπότε, μπορεί συγκυριακά να βολεύει τον Κυριάκο να το παίζει αντιβασιλικός, αλλά λαός που ξεχνάει ή αδιαφορεί για το παρελθόν και την ιστορία του είναι καταδικασμένος να τα ξαναζήσει, ακόμη και ως φάρσα.
Πόσο δε μάλλον ένας πολιτικός, ο μπαμπάς του οποίου συνέδεσε την ταραχώδη και γεμάτη ίντριγκες πολιτική πορεία του με το παλάτι, ακόμη και στη δεκαετία του ’90, μετά από χρόνια ολόκληρα «σοσιαλισμού», όταν βοήθησε στη φυγή δεκάδων κοντέινερ γεμάτων θησαυρών, προς όφελος του άνακτα που λέγαμε.
Σήμερα όμως, που ο έτσι δε μας είναι χρήσιμος, που δε φέρνει ψηφαλάκια, τον βάζουμε στην άκρη, και τον θάβουμε ως ιδιώτη στο (δημόσιο πλέον) Τατόι, που μάλλον σε τοπίο από ταινία ΜΑΝΤ ΜΑΞ μοιάζει, παρά σαν ιστορικής αξίας τοποθεσία.
Μπορεί δηλαδή να μην τον κηδεύουμε δημοσία δαπάνη, αλλά τουλάχιστον έζησε (μαζί και όλο του το σόι) με δημόσια δαπάνη, όπως λέει ο φίλος μου ο Προκόπης παλιός Ρηγάς και νυν κυριακικός.
Τη Δευτέρα θα δούμε το τι μέλει γενέσθαι. Αν η κηδεία του τέως δηλαδή μαζέψει περισσότερο κόσμο από εκείνη του Παντελίδη ή όχι.
Αλλά και κόσμο να μη μαζέψει, θα δούμε διάφορους «γαλαζοαίματους» από τις πάμπολλες βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης να αποτίουν τιμές στον νεκρό, καθώς όλοι αυτοί μεταξύ τους όχι μόνο αλληλοστηρίζονται, αλλά είναι και συγγενείς. Ο μακαρίτης (ενδεικτικά) ήταν και ο νονός του επόμενου βασιλιά της Αγγλίας!
Και ας μην ξεχνάμε, ότι ναι μεν η μοναρχία σε εμάς θεωρείται ταμπού και αντιδημοκρατικός θεσμός, αλλά πολλές (δημοκρατικές) χώρες της Ευρώπης έχουν ακόμη βασιλιά, π.χ. Αγγλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ισπανία, Δανία, κλπ.
Εμείς όμως, ως απόγονοι του Περικλή, λέμε όχι στην κληρονομικότητα και στα γονίδια, επιλέγοντας την αριστεία.
Γι’ αυτό και όλα τα χρόνια που εγώ κατοικώ σε αυτόν τον πλανήτη είχαμε περίπου 25-30 εκλεγμένους ή υπηρεσιακούς πρωθυπουργούς, οι επτά εκ των οποίων άμεσοι συγγενείς (μπαμπάς, γιος, εγγονός, θείος, κλπ), χώρια οι δεκάδες των υπουργών, δημάρχων, κλπ.
Είμαστε δημοκράτες, δε λέω.
Αυτά λοιπόν με την επικαιρότητα, η οποία ξέχασε την Πισπιρίγκου, ξέχασε το Ευάκι που λιώνει στις βελγικές φυλακές, ξέχασε τον Μίχο, και ξέχασε τους ανήλικους βιαστές βασανιστές του συμμαθητή τους.
Όλοι ανεξαιρέτως ασχολούνται με τον Ντεγκρέτσια.
Και πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας ο Κυριάκος βάζει χέρι στην ΑΔΑΕ, αποδεικνύοντας αυτό που εγώ ο ποταπός λέω συνεχώς. Δήθεν ανεξάρτητες αρχές, για τα μάτια και μόνο, με διοικήσεις και προσωπικό διορισμένες από την κυβέρνηση, που αν τυχόν κάποια προσπαθήσει να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το Μαξίμου μαύρο φίδι που την έφαγε…
Και βεβαίως να μην ξεχάσω άλλη μια επιτυχία των αρίστων, που πέρασε στο ντούκου.
Αναφέρομαι στην περίφημη πολυδιαφημισμένη αστυνομία των ΑΕΙ, τα άοπλα στελέχη της οποίας, με μια σφυρίχτρα, θα έβαζαν τάξη στο μπάχαλο και στην ανομία στα πανεπιστήμιά μας.
Έγραφα ότι αυτό είναι αδύνατον να πετύχει, και πως τα στελέχη της θα τρώνε ξύλο μέρα παρά μέρα αν τολμήσουν να μπουν στα μπαχαλοκρατούμενα ΑΕΙ χωρίς συνοδεία ΜΑΤ. Τότε χαρακτηριζόμουν «αντιδραστικός» συριζαίος.
Σήμερα, που με απόφαση του πρώην ΓΓ της ΚΝΕ, και νυν υπ. ΠροΠο η εν λόγω «αστυνομία» ουσιαστικά διαλύεται, και τα 600 και βάλε στελέχη της μετατίθενται σε διάφορα αστυνομικά τμήματα, είναι απλά Παρασκευή και 13.
Αλλά που ξέρει κανείς; Μπορεί όντως κάποιοι να είναι πιο χρήσιμοι στην προσωπική φρουρά του υπουργού, ή στις φρουρές άλλων αρίστων παρά στα πανεπιστήμιά μας που μάλλον δε χρειάζονται αστυνομική προστασία αφού όλα εκεί μέσα πάνε πρίμα…
ΥΓ- Ακούγεται ότι το άλλο πολυδιαφημισμένο άοπλο αστυνομικό σώμα, η ΟΔΟΣ, που είναι αρμόδιο για τις πορείες και τις διαδηλώσεις (πάντα συνοδεία των ΜΑΤ) θα αναλάβει την τήρηση της τάξης στην κηδεία της Δευτέρας. Και αν δεν τα καταφέρει, το βλέπω να διαλύεται (ησύχως και κρυφίως) και αυτό, με τα στελέχη του να μετατάσσονται στους σχολικούς τροχονόμους (και στις φρουρές των επισήμων αρίστων)
Εδώ είμαστε και θα το δούμε…
0 Σχόλια