Η πολιτική είναι ένα πεδίο όπου διακατέχεται από αβεβαιότητες και συνεχείς αλλαγές συνθηκών και καταστάσεων. Πρόκειται για κανόνα στον οποίο ενίοτε, έχουμε εξαιρέσεις. Στη σημερινή ελληνική συγκυρία, συναντάμε μια τέτοια περίπτωση. Πέρα από κάθε αμφιβολία, εντός των επομένων 10 μηνών (πιθανότατα πολύ νωρίτερα) θα διενεργηθούν γενικές εκλογές στην Ελλάδα. Και με βάση τα υπάρχοντα σήμερα πολιτικά μεγέθη θα χρειαστεί να πραγματοποιηθούν 2 φορές.
Αυτά είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Ένα γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα το εδώ και μήνες ξεκίνημα μιας μακρόχρονης, εξαιρετικά τοξικής και με μεγάλο κόστος για την χώρα, προεκλογικής περιόδου. Προεκλογικής περιόδου που αναμένεται να μας βασανίσει για κάμποσο ακόμη και να κάνει πολύ μεγάλη ζημιά στην προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο live ισχυρισμός του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ (και εξάδελφου του προέδρου του κόμματος, έχει την σημασία του) Γ. Τσίπρα, πως ο δημοσιογράφος των Financial Times Ruchir Sharma που συμπεριέλαβε την Ελληνική οικονομία στα Επτά οικονομικά θαύματα ενός ανησυχούντος κόσμου, "Είτε παίρνει ναρκωτικά, είτε πληρώθηκε"!
Ανεξάρτητα από το τι πραγματικά πιστεύει ο κύριος Τσίπρας, είναι ποτέ δυνατόν να είναι τόσο χαζός ώστε να διατυπώνει δημόσια τέτοιους ανυπόστατους και αναπόδεικτους χαρακτηρισμούς; Και μάλιστα προς έναν δημοσιογράφο ενός μέσου επικοινωνίας με το παγκόσμιο κύρος και την τεράστια αναγνωσιμότητα των FT; Φυσικά και όχι! Γνωρίζει πολύ καλά τι λέει, τι κάνει και τι προκαλούν στην φήμη της Ελλάδας τα λόγια του. Απλά δεν ενδιαφέρεται, ούτε καν το σκέφτεται δεύτερη φορά! Μόνο ακολουθεί πιστά το δόγμα προεκλογικής στρατηγικής που έχει επιλέξει η αξιωματική αντιπολίτευση και το νόημα του οποίου συμπυκνώνεται στην φράση "Πάση θυσία, επάνοδος στην εξουσία"!
Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί εδώ και αρκετό καιρό και γιγαντώνεται, κάθε ώρα που περνά. Ήδη είδαμε Έλληνα (;) δημοσιογράφο να ισχυρίζεται ασύστολα ψεύδη γράφοντας για λογαριασμό άλλου μεγάλου και έγκυρου μέσου ενημέρωσης, στην διαβόητη πια υπόθεση των προσφύγων στην νησίδα του Έβρου. Όπως επίσης, είδαμε Έλληνες (;) πολίτες, κατ’ επάγγελμα φιλάνθρωπους και "αλληλέγγυους", με την βοήθεια και την… πλέρια συμπαράσταση Ελλήνων (;) πολιτικών, να υποστηρίζουν με θέρμη και ζήλο θέσεις και ισχυρισμούς ταυτόσημα με αυτά της Τουρκικής πολιτικής ελίτ, στο θέμα των προσφύγων και λαθρομεταναστών.
Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι πως, δεν φαίνεται κανενός είδους τέλους σε αυτήν την κατάπτυστη και προδοτική για τα συμφέροντα της χώρας συμπεριφορά. Μια συμπεριφορά που εκείνοι που την εφαρμόζουν, θεωρούν ότι έτσι προκαλούν ζημιά στην κυβέρνηση, ενώ στην πραγματικότητα απλά αποδεικνύουν τον βαθμό βλακείας αλλά και μικρότητάς τους. Κατορθώνοντας μόνο να ζημιώνουν την χώρα, μιας και καταγράφεται ως πατρίδα ιδεοληπτικών ηλιθίων που νομίζουν ότι μπορούν να κερδίσουν την πολυπόθητη κουτάλα της εξουσίας, με αστήρικτες κατηγορίες και δημιουργώντας κλίμα τοξικότητας. Αδιαφορώντας εάν έτσι δημιουργούν εμπόδια στην προσέλκυση νέων επενδύσεων και την ελκυστικότητα της χώρας ως τουριστικού προορισμού.
Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ευρύτερο και χρήζει πραγματικής ψυχανάλυσης! Διότι δεν γίνεται να θεωρούμε το ευρύτερο πολιτικό σκεπτικό υγιές, όταν π.χ. βλέπουμε την ελάσσονα αντιπολίτευση να διακατέχεται από… μονομανία για την υπόθεση παρακολούθησης του αρχηγού της, αλλά… πριν αυτός εκλεγεί ως επικεφαλής!
Μονομανία σε βαθμό που να αρνείται ψήφο στην ευημερία περισσότερων από 600 οικογένειες.
Είναι γνωστό πως όσα λέγονται και γίνονται προεκλογικά, αλλάζουν δραματικά μετεκλογικά. Επειδή, όπως έχει πει ο μεγάλος Φρανσουά Μιτεράν, μεσολαβεί ανάμεσα στα δύο χρονικά διαστήματα, ένα μικρό αλλά πολύ σημαντικό γεγονός: οι εκλογές!
Εάν όμως συνεχιστεί η χρήση του τρέχοντος προεκλογικού με τους ίδιους τρόπους και τόνους, όπως μέχρι σήμερα, σε λίγο καιρό το μετεκλογικό δεν θα έχει και πολύ σημασία. Αν μ’ εννοείτε…
Πέτρος Λάζος
0 Σχόλια