Και όμως υπάρχουν κάποια σημάδια που ακόμη και το παιδί μας να μην μας το λέει, δείχνουν ότι μπορεί να έχει πέσει θύμα bullying.
Η είδηση είναι τραγική και έπεσε σαν βόμβα. Ένα 12χρονο παιδί στα Κάτω Πατήσια αυτοκτόνησε. Δώδεκα χρονών παιδάκι έβαλε τέλος στη ζωή του. Τους λόγους δεν τους ξέρει κανείς.
Εικάζεται ότι μπορεί να παρασύρθηκε από τις διαδικτυακές προκλήσεις και να επιχείρησε να κάνει μια εξαιρετικά επικίνδυνη (την blackout challenge, όπου με ένα κορδόνι προκαλείται ασφυξία και λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις του το θύμα χαλαρώνει το σφίξιμο).
Το ρεπορτάζ στο σχολείο του μικρού όμως ανέδειξε και μια άλλη παράμετρο. Συμμαθητές του είπαν ότι ο 12χρονος είχε πέσει θύμα bullying και μάλιστα όχι μια φορά αλλά πολλές και επαναλαμβανόμενες.
Bullying
Θα πρέπει να διευκρινίσουμε αρχικά τι είναι το bullying. Πρόκειται για σχολική βία (εκεί συναντάται κυρίως στα παιδια) , η άσκηση ψυχικής ή σωματικής βιας από άλλα παιδιά ή άλλο παιδί. Η βία αυτή εκδηλώνεται με συνεχείς κοροϊδίες, με πόλεμο νεύρων, με σπρωξιές και ξυλοδαρμούς, με απειλές αλλά και με προσβολές.
Μπορεί επίσης να έχουμε εκβιασμούς, διάδοση φημών, αποκλεισμό από παιχνίδια και παρέες ηλεκτρονική παρενόχληση του παιδιού και ακόμη σεξουαλική παρενόχληση ή και κακοποίηση.
Ο ψυχισμός ενός παιδιού είναι ευαίσθητος, τα κρατάει μέσα του και πολλές φορές δεν αντέχει. Και όμως όλα θα μπορούσαν να έχουν προληφθεί. Πως; Εάν το παιδί μιλούσε στους γονείς του και τους ανέφερε την κακοποιητική συμπεριφορά που δεχόταν.
Το πρώτο που πρέπει να κάνει ένας γονέας είναι να μιλάει με το παιδί του. Να του εξηγήσει ότι bullying δεν κάνουμε, αλλά ούτε και δεχόμαστε και πως οποιαδήποτε στιγμή νιώσει ότι κάποιος του έκανε bullying, πρέπει αμέσως χωρίς ντροπές να το πει στους γονείς του.
Και λέμε χωρίς ντροπές γιατί ένας ανασταλτικός παράγοντας για τα παιδιά να εκμυστηρευτούν είναι η ντροπή. «Και τι θα σκεφτούν οι γονείς μου εάν τους πω ότι μου κάνουν bullying;» είναι η συνηθέστερη σκέψη των παιδιών. Και φυσικά να του εξηγήσουμε ότι «δεν είναι ένοχος» και ότι δεν πρέπει να έχει ενοχική στάση θεωρώντας ότι αυτό προκαλεί το πρόβλημα.
Τα σημάδια
Το ιδανικό είναι το παιδί μας να αισθανθεί άνετα και αμέσως να μας αναφέρει τι συμβαίνει στη ζωή του. Ωστόσο υπάρχουν και κάποια σημάδια στη συμπεριφορά του, που δεν πρέπει να αγνοήσουμε.
Όταν εντοπίσουμε αυτά τα σημάδια θα πρέπει να πλησιάσουμε το παιδί, να το κάνουμε να μας εμπιστευτεί και να μας ανοιχτεί προκειμένου να δούμε εάν είναι θύμα κακοποιητικής συμπεριφοράς.
Ένα παιδί που είναι θύμα μιας κακοποιητικής συμπεριφοράς θα κλειστεί στον εαυτό του και θα μιλήσει πολύ σπάνια.
-Θα δυσανασχετεί στο να πάει σχολείο και θα βρίσκει χίλιες δυο προφάσεις για να μην πάει
-Παρατηρείστε τη συμπεριφορά του παιδιού όταν επιστρέφει από το σχολείο. Μήπως επιστρέφει φοβισμένο;
-Όταν πέφτει η επίδοση του στα μαθήματα χωρίς λόγο
-Όταν επιστρέφει από το σχολείο και του λείπουν πράγματα ή έχουν καταστραφεί
-Σταδιακά αρχίζει να αποσύρεται από τους φίλους αλλά και τις δραστηριότητες του και κλείνεται στον εαυτό του ή προτιμάει να μείνει σπίτι και να παέι ηλεκτρονικά παιχνίδια
-Όταν εμφανίζει σημάδια άγχους, ή και εφιάλτες το βράδυ στον ύπνο του
-Όταν παρατηρήσετε στο κορμί του σημάδια που δεν μπορεί να εξηγηθούν, όπως μελανιές, γρατζουνιές και άλλα.
-Όταν στις ερωτήσεις μας για την καθημερινότητα στο σχολείο εκείνο αντιδρά με θυμό ή υπερβολικά και δεν λέει τι του συμβαίνει.
0 Σχόλια