Του Γιώργου Κράλογλου
Στείλαμε στα Βαλκάνια τις επιχειρήσεις μας. Κάναμε τον τουρισμό ψυχή της οικονομίας. Αλλά στα 10.000 ξενοδοχεία τα 4.000 ζητούν για δουλειά μετανάστες...
Αυτή είναι η ουσία. Και αν θέλετε και τη συνέχεια, είναι από κάθε πλευρά προβλέψιμη, στο σοσιαλιστικό Ελλάδιστάν. Προβλέψιμη και αναμενόμενη. Συντομότατα μάλιστα...
Θα κληθεί το ψευτοσοσιαλιστικό κράτος-πατερούλης να καλύψει και εδώ τη ζημιά.
Και πώς θα την καλύψει; Τα γνωστά, εδώ και 40 χρόνια. Θα πάρει τους φόρους όλων των ιθαγενών της χώρας και θα τους μοιράσει και στον τουρισμό...
Ως εδώ όμως με την ουσία του (αναμενόμενου από το 2020) πολύπλευρου προβλήματος και στον τουρισμό.
Δεν βρίσκουμε κανένα λόγο να μπούμε στις θέσεις και τις αντιθέσεις της κάθε πλευράς (εργοδοτών- εργαζομένων) στον ξενοδοχειακό και γενικότερο τουριστικό κλάδο μιας και έτσι όπως πάμε να τον καταντήσουμε, θα τον αποτελειώσουμε...
Μένουμε στην είδηση. Και η είδηση είναι ότι το 50% του συνόλου των θέσεων εργασίας, δηλαδή οι 26.500 που δεν καλύφθηκαν ούτε το 2021 (κενή κινδυνεύει να μείνει 1 στις 5 θέσεις εργασίας στα ξενοδοχεία φέτος) αντιστοιχούν στις ειδικότητες της καμαριέρας, του receptionist, του σερβιτόρου, του βοηθού σερβιτόρου, του λαντζέρη, του barista και τεχνικής υποστήριξης, συντήρησης.
Από το σύνολο των 10.050 ξενοδοχείων που υπάρχουν στην Ελλάδα, το 38% (3.780 ξενοδοχεία) εμφάνισε έλλειψη σε μία θέση καμαριέρας, το 30% (3.027 ξενοδοχεία) σε receptionist, το 27% (2.751 ξενοδοχεία) σε σερβιτόρο και το 18% σε βοηθό σερβιτόρου (1.811) και barista (1.800).
Πώς φθάσαμε όμως ως εδώ αφού ο τουρισμός (έτσι μας λένε) είναι η ατμομηχανή της οικονομίας;
Και αν είναι έτσι (όπως πιστεύουν κόμματα εξουσίας της Βουλής και δεκανίκια) γιατί τον καταντήσαμε έτσι, που να μην προσφέρεται ούτε για εργασία από τους ιθαγενείς μας;
Η πανδημία φταίει; Καλό το παραμύθι με τους δράκους αλλά δεν πιάνει στον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Και επιδόματα πήρε ο τουρισμός και επιδοτήσεις πήρε και επιστρεπτέες (που έγιναν μη επιστρεπτέες για πάντα...) πήρε και 2-3 φουρνιές μετανάστες και απασχόλησε, από το 2019, της δόξας και των μεγάλων τζίρων...
Τι συμβαίνει λοιπόν; Ήρθε στο Ελλάδιστάν (του 45ετούς ψευτοσοσιαλισμού) η ώρα και του τουρισμού και των υπηρεσιών;
Ήρθε τελικά η ώρα να καταλάβουμε, ότι και εδώ δεν υπάρχει σχεδιασμός. Δεν υπάρχουν στόχοι. Ούτε επιδιώξεις. Ότι λάχει... και όπως λάχει...
Μετά το ξήλωμα των επενδύσεων, της βιομηχανίας, των μεταλλείων, του ορυκτού πλούτου, της πράσινης ανάπτυξης (κάνοντας βουνό γραφειοκρατίας τις επενδύσεις) και γενικά ό,τι προοδεύει στην Ευρώπη εμείς (πιστοί στα πρώην Βαλκάνια -που έχουν εγκαταλείψει οι πάντες-) φθάσαμε και στο σημείο (μην το ξεχνάμε) να παγώσουμε (για 20 χρόνια) και τις έρευνες στους υδρογονάνθρακες.
Τα ίδια τώρα και στον τουρισμό. Από χρόνια το γυροφέρνουμε. Ως τι είμαστε διεθνώς γνωστοί, στους επενδυτικούς πολυεθνικούς και άλλους επιχειρηματικούς ομίλους, σαν τουριστική Ελλάδα, εκτός από τον ήλιο, τη θάλασσα..., το σουβλάκι, το ούζο και το συρτάκι;
Είμαστε "διακεκριμένοι" για τους διωγμούς των επενδύσεων, των επενδυτών και των επιχειρηματιών, που εκτός από συρτάκι θέλουν να φέρουν και κεφάλαια να τοποθετήσουν σε επιχειρηματικές δράσεις.
Ποιος έχει ξεχάσει τον (διαχρονικό) ξεσηκωμό στην Κρήτη, στην Κέρκυρα, στη Δυτική Ελλάδα, στη Ρόδο, στη Χίο και σε άλλα νησιά, από τους γνωστούς κομματικούς καφενόβιους που παριστάνουν πότε τους οικολόγους…, πότε τους ευαίσθητους στο περιβάλλον... πότε τους προστάτες της παραλίας και της θάλασσας;
Αυτοί που αναλαμβάνουν να κάνουν ό,τι δεν θέλουν (εμφανώς) να κάνουν οι απανταχού οικοπεδοφάγοι ή ο ανταγωνισμός (από τις υπάρχουσες επιχειρήσεις). Υφιστάμενες επιχειρήσεις που δεν έχουν λόγο να καλωσορίσουν... νέες επενδύσεις σε ξενοδοχεία αλλά και στον υπόλοιπο τουρισμό.
Συμβαίνουν και στην Εσπερία..., θα μου πείτε. Ίσως. Δεν βρίσκουν όμως τόσο έδαφος να καλλιεργηθούν όσο στο Ελλάδιστάν. Δεν έχουν οι διωγμοί τόση στήριξη από τους Δήμους και τις Κοινότητες όπου οι οικοπεδοφάγοι προσφέρουν πελατειακές σχέσεις;
Τι σχέση όμως έχουν όλα αυτά μαζί με τα άλλα (τους μισθούς μετανάστη..., τη φτηνή και αδήλωτη εργασία) ανάμεσα στις αιτίες για την εργασιακή εγκατάλειψη του τουριστικού κλάδου; Έχουν και πολύ μάλιστα. Τις "απαντήσεις" στο πρόβλημα θα τις πάρουμε (ξεκίνησε να γίνεται...) από τη μαύρη οικονομία και τη μαύρη αγορά εργασίας, που τα πάντα σαρώνει. Απλά, έφθασε (ήδη για τα καλά) και η ώρα του τουρισμού.
0 Σχόλια