Το καθεστώς Πούτιν είναι ένα αυταρχικό, δεσποτικό καθεστώς που εξαλείφει κάθε αντιπολιτευτική προσπάθεια στην Ρωσία.
Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Το ενδεχόμενο να υποστεί επίθεση οποιαδήποτε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης ή
των Βαλτικών χωρών λόγω του ρωσικού αναθεωρητισμού δεν αποκλείεται, πλέον.
Η επιθετική πολιτική της Ρωσίας πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ναι.
Αλλά στη βάση αρχών που διέπουν τον δυτικό πολιτισμό. Την ελευθερία
έκφρασης, την ανεξαρτησία των Μέσων Ενημέρωσης και μια φιλειρηνική πολιτική.
Τίποτε απο αυτά δεν βλέπουμε.
Στο όνομα μιας προπαγανδιστικής λογικής που έχει να κάνει με συμφέροντα, η,
καθόλου προσφιλής στον υπογραφόμενο για την πολιτική της, Γερμανία κάθισε
στο σκαμνί διότι σε ουδέτερη περίοδο και ενώ το διεθνές σύστημα βρισκόταν
υπο ανακατάταξη μετά την πτώση του κομμουνισμού, ανέπτυξε οικονομικές
σχέσεις με την Ρωσία. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό; Οι προπαγανδιστικοί
μηχανισμοί ήθελαν και θέλουν μια μεγάλη χώρα, με ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο
παρία της διεθνούς κοινότητας; Μπορεί να συμβεί; Και γιατί να συμβεί;
Την ίδια στιγμή βρίσκεται στο απυρόβλητο η πολιτική της Τουρκίας απο την
οποία διέρχονται σχεδόν όλοι οι ενεργειακοί αγωγοί και η οποία απαιτεί να
έχει το μονοπώλιο σε ενδεχόμενη κατασκευή νέων.
Πράγματι ο Πούτιν φυλακίζει οποιαδήποτε αντιπολιτευτική φωνή.
Το ίδιο δεν κάνει και ο Ερντογάν; Οι φυλακές του είναι γεμάτες απο
στρατιωτικούς που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στο πραξικόπημα, για σχέσεις
με τον Γκιουλέν, ανθρώπων που υπεράσπιζαν τα ανθρώπινα δικαιώματα ή ανήκαν
σε πολιτικούς χώρους τους οποίους ο τούρκος πρόεδρος θεωρεί ότι απειλούν την
μονοκρατορία του.
Πολύ σωστά η δύση διαμαρτύρεται για τον Ναβάλνι. τον ρώσο αντιπολιτευόμενο
ηγέτη. Ακούσατε τίποτε για τον Ντεμιρτάς, τον κούρδο ηγέτη ενός κόμματος που
πήρε 11% και χάλασε τα σχέδια του Ερντογάν;
Γιατί για τον Ναβάλνι, μόνο, και όχι για τον Ντεμιρτάς; Δεν ήταν στο βουνό
για να πει κανείς ότι απειλούσε την ακεραιότητα της Τουρκίας. Ήταν ηγέτης
ενός κοινοβουλευτικού κόμματος.
Γιατί δεν ακούγεται τίποτε για την κατοχή, απο την Τουρκία, μέρους της
Συρίας, του Ιράκ, της Λιβύης;
Γιατί δεν λέγεται τίποτε για την εκμηδένιση στην Τουρκία κάθε έννοιας
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ασχολούνται όλοι- μόνο- με τη Ρωσία; Καλά κάνουν
και ασχολούνται με τη Ρωσία. Αλλά γιατί μόνο με αυτήν;
Μία πολιτική για να είναι πιστευτή πρέπει να έχει στοιχεία
αντικειμενικότητας. Και η δυτική πολιτική δεν έχει.
Τον πόλεμο της Ουκρανίας, σε στρατιωτικό επίπεδο, δεν θα τον χάσει η Ρωσία.
Οι δυτικοί, απλώς, πειραματίζονται με τα όπλα τους, τις αντοχές της Ρωσίας
και νέες μεθόδους πολέμου.
Αυτό ήταν εξ αρχής γνωστό. Εκείνοι που θα χάσουν είναι οι Ουκρανοί. Η ζωή
αυτής της γενιάς καταστράφηκε. Το ίδιο και η χώρα. Δεν τα γνώριζε αυτά η
ηγεσία τους; Εκτός και αν είναι πρόθυμοι να αποδυθούν σε έναν πόλεμο τύπου
Αφγανιστάν. Αλλά, εκεί, όλες οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.
Δεν θα μπορούσε η Ουκρανία να διαχειριστεί διπλωματικά τις σχέσεις της με
την Ρωσία;
Είμαι απολύτως καταδικαστικός απέναντι στην ρωσική πολιτική. Είναι και
αναθεωρητική και επιθετική. Και βεβαίως απέναντι στην εισβολή. Για όποιον
πιστεύει πως μπορεί να το κάνω για να εξισορροπήσω το κείμενο απαντώ: το
κάνω απο θέση αρχής αλλά αν δεν το πιστεύετε το κάνω για να μπορώ να
υπερασπιστώ την Κύπρο. Και την Ελλάδα αν υποστεί επίθεση.
Είχε, όμως, η ουκρανική ηγεσία στοιχεία που να διασφάλιζαν νίκη της σε
περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης; Πίστευε πως η δύση θα εμπλεκόταν η ίδια
άμεσα στον πόλεμο; Και θα τον κέρδιζε; Αντιλαμβανόταν τι θα σήμαινε μια
εμπλοκή του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία; Τίποτε δεν θα έμαινε όρθιο. Όχι, μόνο,
η Ουκρανία. Εκτός και αν αποθανέτω η ψυχή μου…
Αποδεκτή η επιθυμία της να αποκαστήσει τη ακεραιότητα της χώρας στα σύνορα
που της αναγνωρίσθηκαν το 1991.
Διακινδυνεύεις, όμως, να χάσεις περισσότερα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να
κερδίσεις αυτά που είχες;
Θα μου πείτε πως ο επιτιθέμενος είναι η Ρωσία. Ναι. έτσι είναι. Η Ρωσία
επιτέθηκε. Αλλά πριν την επίθεση είχε θέσει ένα πλαίσιο το οποίο φαινόταν
διατεθειμένη να το διαπραγματευθεί διπλωματικά.
Ήταν λιγότερο επώδυνο το ρωσικό σχέδιο απο τις απώλειες που έχει σήμερα η
Ουκρανία και θα έχει με μια ειρηνευτική συμφωνία.
Το θέμα στις σχέσεις μεταξύ των κρατών είναι αν δεν κερδίζεις αυτό που
δικαιούσαι, τουλάχιστον, να μην χάνεις.
Σ αυτήν την κρίση ο ρόλος των ΜΜΕ ήταν για άλλη μια φορά αρνητικός.
Για τα ρωσικά δεν συζητάμε. Είναι ελεγχόμενα. Και αυτό προστίθεται στα
αρνητικά του καθεστώτος το οποίο χαρακτηρίσαμε αυταρχικό. Θέλετε και
ολοκληρωτικό; Ναι, είναι και ολοκληρωτικό.
Είμαστε ικανοποιημένοι, όμως, με τον προπαγανδιστικό τρόπο που
αντιμετωπίζουν τον πόλεμο τα δυτικά ΜΜΕ;
Και πάλι, αν υπάρξει διαφορά θα την κάνουν τα αμερικανικά ΜΜΕ.
Με αφορμή, λοιπόν, την δαιμονοποίηση Ρωσίας και Κίνας οι δυτικοί
προπαγανδιστικοί μηχανισμοί αναπαράγουν και βλέπουν θετικά μια κλιμάκωση της
δυτικής (κυρίως αμερικανικής) αντιπαράθεσης με τις δύο αυτές μεγάλες
δυνάμεις.
Γνωρίζει η κοινή γνώμη που βλέπει θετικά αυτήν την κλιμάκωση εν ονόματι… της
δημοκρατίας, τις συνέπειες για την ειρήνη απο αυτήν την πολιτική;
Πέρασαν αρκετά χρόνια απο τον τελευταίο καταστροφικό πόλεμο. Μεγάλωσαν
τρείς, τουλάχιστον, γενιές σε ειρηνικό περιβάλλον και δεν γνωρίζουν τι
σημαίνει πολεμική καταστροφή. Και, μάλιστα, πυρηνική την οποία
αντιμετωπίζουν με μια επιπολαιότητα που προκαλεί κατάπληξη.
Εν κατακλείδι, έχουμε, πράγματι, συνείδηση του τι συμβαίνει αυτήν την στιγμή
και που οδηγούνται τα πράγματα;
0 Σχόλια