Επουσιώδες, που έλεγαν οι παλιοί νομικοί. Τι 130, τι 140, τι 150 χιλιάδες-να τις αφήσω; Δεν βαριέσαι άστες! -για τους ψηφοφόρους μιας ανοικτής εσωκομματικής διαδικασίας. Αδιάφορο το νούμερο
Από τη στιγμή, ειδικότερα, που ο ΣΥΡΙΖΑ έφαγε μπόλικη και πνιγηρή τη σκόνη του ΠΑΣΟΚ σε αντίστοιχη ψηφοφορία εκλογής προέδρου απευθείας από τη βάση.
Πόσο μάλλον που το τελευταίο –ναι το μικρό εκλογικά ΠΑΣΟΚ- υπερκέρασε αριθμητικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε πρόσφατη εσωτερική του διαδικασία με κάλπη που αφορούσε το όνομα του κόμματος και εκλογή συνέδρων. Χωρίς , μάλιστα η Χαρ. Τρικούπη να κάνει βροντερά φανφαρόνικη καμπάνια και να στείλει επανειλημμένα ενοχλητικά sms όπου της φανεί, όπως έπραξε αδιακρίτως η Κουμουνδούρου.
Άνευ σημασίας, ακόμη, αν δεκαπεντάχρονα και μετανάστες ψήφισαν ή όχι στη συγκεκριμένη διαδικασία. Τσάμπα κόπος. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές. Αμελητέο επίσης αν τα κομματικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πολλαπλασιάστηκαν μέσα σε 13 ώρες. Μικρό το θαύμα. Δεδομένου ότι υπολείπεται του, προηγηθέντος κατά τα Γραφάς, χορτάσματος περισσότερων από πέντε χιλιάδων ανθρώπων με δυο ψάρια και πέντε ψωμιά.
Παρά τη πενία της λαϊκής ανταπόκρισης, το σημαντικότερο, ωστόσο, αυτής αμεσοδημοκρατικής ενεργοποίησης πήγε περίπατο. Η απόπειρα να μετατραπεί ένα οργανωτικά αναχρονιστικό, συγκεντρωτικό και κλειστοφοβικό μόρφωμα του αριστερού ριζοσπαστισμού σε αρχηγοκεντρικό κόμμα μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας, ξεχάστηκε αμέσως.
Η λειτουργική προσπάθεια υπέρβασης της κόπωσης από τους εσωστρεφείς μηχανισμούς, τις πεπερασμένες γραφειοκρατικές στρεβλώσεις και την ασφάλεια της επετηρίδας των «μπαρουτοκαπνισμένων» παλιοσειρών εξατμίστηκε επειγόντως. Μη τύχει και μπερδευτεί κανείς από την «αστική» άλωσή τους.
Τη φευγαλέα αίσθηση του πυροτεχνήματος τη μετέδωσε πρώτος ο μοναδικός υποψήφιος για πρόεδρος, ο οποίος εκλέχτηκε με το συντριπτικό 99.05%. Αντί, όμως, να χαιρετήσει την ουσιώδη νέα φυσιογνωμία του κόμματος του-για την οποία πάσχισε σκληρά- εγκαινίασε μια ακόμη γκροτέσκο παράσταση. Με το βολονταρισμό μιας ακροβατικής λογικής εκτίμησε ως εγγύηση εκλογικής ανόδου τον αριθμό των νέων κομματικών μελών.
Και ολοκλήρωσε τη παρωδία «βαφτίζουν» την επιθυμία του ως πραγματικότητα. Έστειλε «πίσω τον «λογαριασμό» συστημένο στον εαυτό του ενώ διαβεβαίωσε πανηγυρικά τους τρεις κι ο κούκος που τον άκουσαν έξω από τα κομματικά γραφεία ότι ο «ΣΥΡIΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα και με διαφορά στις επόμενες εκλογές».
Καμιά φορά ο άνευ λόγου ενθουσιασμός δεν προδίδει μόνο αφέλεια αλλά ηθελημένη άγνοια ή σκόπιμη εθελοτυφλία. Ο άνευ ανταγωνιστή εκλεγμένος αρχηγός παραβλέπει ότι το κόμμα του αδυνατεί να επωφεληθεί δημοσκοπικά από τις όποιες κυβερνητικές απώλειες.
Παραγνωρίζει επί πλέον τις διαρροές του προς το αναβαπτισμένο με τη λαϊκή συμμετοχή ΠΑΣΟΚ που σταθεροποιείται σε ενοχλητικά για τον ίδιο ποσοστά. Αναπόφευκτα, προς εντυπωσιασμό, αμολάει βεγγαλικά. Και κρύβει στη παροδική λάμψη τους την αγωνία του. Αν όχι την απελπισία του.
Σωστά, όμως, επιμένει να λογαριάζει αριθμούς. Να πλάθει μύθους με αυτούς και να εκβιάζει άμεσα πολιτικά συμπεράσματα.
Εξάλλου, όπως είχε διατυπώσει ο πανύψηλος Τεξανός 36ος πρόεδρος της Αμερικής Λίντον Τζόνσον «πολιτική είναι η τέχνη τού να ξέρεις να μετράς». Μόνο που η κάλπη δεν παράγει πολιτική. Ούτε αξιοπιστία. Αθροίζει μετρημένα κουκιά. Τα χλωρά από αυτά στη κατσαρόλα για γιαχνί, τα ξερά στο φούρνο για πλακί. Κι όποιος έχει συνηθίσει στη βρώση τους, «κουκιά θα μολογάει».
Δημήτρης Παγαδάκης
0 Σχόλια