Του Αργύρη Ντινόπουλου,
δημοσιογράφου, πρώην υπουργού Εσωτερικών
Η υπερβολική σιγουριά είναι αμάρτημα της πολιτικής το οποίο αργά ή γρήγορα
(συνήθως αργά) οδηγεί σε δυσάρεστες εξελίξεις.
Στην τραγική για τα Βαλκάνια δεκαετία του 1990 κάποιοι στην Ελλάδα είχαν
πιστέψει ότι θα τερμάτιζαν τον εμφύλιο στην Βοσνία (ποιος ξεχνάει τα
τηλεοπτικά σώου με τον Κάρατζιτζ στον Αστέρα της Βουλιαγμένης;).
Έγιναν προνομιούχοι συνομιλητές, εκτός του Κάρατζιτζ και των
Μιλόσεβιτς-Μλάντιτς αλλά δεν πέτυχαν παρά να εκθέσουν την Ελλάδα αφού και οι
τρεις απεδείχθησαν εγκληματίες πολέμου όπως πίστευε εξ αρχής σύσσωμη η
διεθνής κοινότητα πλην ημών.
Τον πόλεμο τον τερμάτισε ο μακαρίτης Αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών
Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ βομβαρδίζοντας ανελέητα τους Σερβοβόσνιους πριν οδηγήσει
τον Μιλόσεβιτς για συνομιλίες στο Ντέυτον και στην συνέχεια για… δίκη στην
Χάγη.
Βεβαίως από τότε οι καιροί άλλαξαν, αλλά τα αμαρτήματα παραμένουν.
Η επίσκεψη Δένδια στην Μόσχα στις 18 Φεβρουαρίου (αν τελικώς γίνει) θα
παρουσιαστεί εγχωρίως ως διπλωματική πρωτοβουλία της Ελλάδας για επίλυση του
ουκρανικού.
Θα αποδειχθεί, όπως προβλέπουν έγκυροι αναλυτές, μια ατελέσφορη διπλωματική
κίνηση, σχεδόν αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση.
Ειδικά μετά τα παθήματα στην Μόσχα της Βρετανίδας υπουργού Εξωτερικών Λιζ
Τρας η οποία, αυτή, επεδίωξε να μιμηθεί την… Θάτσερ.
Όταν, όμως, οι Βρετανοί τρώνε άγρια πόρτα από τους Ρώσους το να πας εσύ να
την ανοίξεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι, στην καλύτερη περίπτωση, να
εκνευρίσεις τους, έτσι και αλλιώς απαιτητικούς από την Ελλάδα, Αμερικανούς.
Και μετά αναγκάζεσαι να βάλεις τα… κανάλια να τους καλμάρουν (τους
Αμερικανούς) πιστεύοντας (τα κανάλια) ότι συμβάλουν στην διαμόρφωση της
εξωτερικής πολιτικής.
Έτσι με το που ανακοινώθηκε η επίσκεψη Δένδια στην Μόσχα στο STAR (10-02-22)
ανακάλυψαν πρόσκληση του πρωθυπουργού από τον Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο.
Η δημοσιογραφική… φαντασία έφτασε μέχρι και να περιγράψει το περπάτημα των
δύο ανδρών στην αίθουσα… Λίνκολν (ως εικόνα από το μέλλον).
Είχε προηγηθεί η προαναγγελία, περίπου με τον ίδιο τρόπο, της επίσκεψης του
Κυριάκου Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο από τον ΣΚΑΙ (20-01-22).
Μετά βεβαιότητος η επίσκεψη αυτή είχε προαναγγελθεί για εντός του… 2021 από
το OPEN στις 25/03/21 με αφορμή το τηλεφώνημα του Μπάιντεν για την εθνική
επέτειο των 200 ετών.
Όταν ερωτήθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός (συνέντευξη στον Γιώργο Αυτιά) για την
πρόσκληση Μπάιντεν απάντησε αρχικά για το πόσο μεγάλη ευκαιρία είναι για την
Ελλάδα η… Αφρική.
Στην συνέχεια εκτίμησε ότι θα «υπάρξει πρόσκληση για επίσκεψη στον Λευκό
Οίκο εντός του πρώτου εξαμήνου, αλλά δεν έχω συγκεκριμένη ημερομηνία».
Για την ώρα αυτό που έχει συμβεί είναι οι δύο συναντήσεις του Μπάιντεν με
τον… Ερντογάν (όχι, πάντως, στον Λευκό Οίκο).
Η πρώτη στις 14 Ιουνίου 2021 στις Βρυξέλλες, στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ,
με τον Έλληνα πρωθυπουργό να είναι στην ίδια σύνοδο, αλλά να μην συναντάται
με τον Αμερικανό πρόεδρο.
Η δεύτερη συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν έγινε στις 31 Οκτωβρίου 2021 στην
Ρώμη, στην σύνοδο των G-20.
Aκολούθησε η υπογραφή της ελληνο-αμερικανικής αμοιβαίας αμυντικής
συνεργασίας (MDCA).
Για την διάρκεια της ο Έλληνας πρωθυπουργός έλεγε σε διάγγελμά του ότι είναι
πενταετής.
Αλλά ο Άντονι Μπλίνκεν έλεγε επίσης μπροστά στις κάμερες, ότι είναι… για
πάντα! (indefinitely).
H κατάργηση από τους Αμερικανούς με non paper του αγωγού East Med για να
κάνουν, μεταξύ άλλων, το χατίρι του Ερντογάν ήρθε ως επιβεβαίωση του
indefinitely.
Ο Ταλεϋράνδος έλεγε ότι «ο Θεός έδωσε την γλώσσα στους διπλωμάτες για να
κρύβουν τις σκέψεις τους».
Aντιθέτως η άσκηση εξωτερικής πολιτικής «μεγαλοφώνως», δηλαδή με κάμερες και
μικρόφωνα, παραπέμπει σε ό,τι γινόταν πριν από καμιά 30ρια χρόνια με τα
Σκόπια (για να θυμηθούμε πάλι την δεκαετία του 1990).
Και τότε όπως και τώρα με τον Ερντογάν, τα ρεπορτάζ για τον μακαρίτη Κίρο
Γκλιγκόροφ ήταν, για τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων της εποχής, απαραίτητο
συμπλήρωμα της εσωτερικής επικαιρότητας.
Και ύστερα από 30 χρόνια ήρθαν οι Πρέσπες.
Σήμερα η οικονομική κρίση στην Τουρκία (πρόσφατα μεταδιδόταν ρεπορτάζ για
τον «ορφανό» μπακλαβά, χωρίς, δηλαδή αμύγδαλο ή φιστίκι λόγω οικονομικής
ένδειας) είναι ιδανικό αντίδοτο στην εγχώρια ακρίβεια.
Αλλά όπως συνέβη και με τον Γκλιγκόροφ οι επώδυνοι συμβιβασμοί ενδέχεται να
μην γίνουν με τον αποδρομούντα Ερντογάν, αλλά με τους επιγόνους (ας
ευχηθούμε όχι).
Δυστυχώς τα γεγονότα διαψεύδουν διαχρονικά τις φευγαλέες τηλεοπτικές
θριαμβολογίες σε αυτήν την άσκηση εξωτερικής πολιτικής δια των καναλιών.
Παρακολουθείστε στο VIDEO μια virtual reality της εξωτερικής πολιτικής
και ακούστε τα σχετικά σχόλια από τον ραδιοφωνικό σταθμό «ΕΛΛΑΔΑ 94,3
FM»:
0 Σχόλια