Με την ευκαιρία παραλυσίας, αστοχιών και παραλείψεων. Τρία πράγματα μαζί.
Ως επίλογο σ αυτή την ατελείωτη, διαχρονική δυστυχία και εντελώς
τριτοκοσμική
Ένα λοιπόν: μη κοροιδευόμαστε. Μεγάλα παιδιά ήμαστε. Η ίδια πελατεία, ανάξιων, μέτριων, ασήμαντων αλλά πάντα «γνωστών» σε όλους τους χώρους. Όχι μόνο επί όλων των κυβερνήσεων και όλων των κομματικών μηχανισμών. Πάντα πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν, τα τακτοποιήσουν, να βολέψουν τους κανακάρηδες και τα κορίτσια τους. Όπως συμβαίνει σε χώρους Ακαδημαικούς, καλλιτεχνικούς, επιστημονικούς, Ιατρικούς και παντού. Αντε τώρα να μην ανοίξω το στόμα μου και κατεβάσω λίστες με ονόματα. Απλώς όλοι βολευόμαστε κοπανώντας το σάκο του μποξ, δηλαδή των κυβερνήσεων. Ο κόσμος το χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι.
Δύο λοιπόν: για άντεστε να ρωτήσετε όλα αυτά τα αστέρια, όλων των
επιστημονικών ειδικοτήτων, που πήραν των ομματιών τους και βρήκαν καταφύγιο
εις την Αλλοδαπή. Με αξιοπρεπή μισθό και θέσεις ανάλογες που να αποκαλύπτουν
τις επιδεξιότητές τους. Για ρωτήστε του «γιατί την κοπάνησες παιδί μου;
Γιατί εγκατέλειψες την πατρίδα σου; Γιατί σ αυτούς τους ξένους προσφέρεις τα
φώτα σου;»
Ποια η απάντηση; Μετά από σχετική έρευνα; Επειδή, σου λένε, δεν έχω μπάρμπα
στο κουβέρνο, επειδή χωρίς μπάρμπα θα ξεροσταλιάζω και το μεροκάματο ως
γκαρσόνι θα βγάζω και επομένως σε κάποια Ευρωπαική χώρα αλλά και στην
Αμερική η αξία μου και η αφοσίωσή μου θα εκτιμηθούν και αναλόγως θα
αμειφθούν. Γι αυτό. Το άκουσες; Μα το ξέρεις. Φυσικά το ξέρεις. Αλλά τα
παιδιά μου και τα «παιδιά» μου πρώτα και καλύτερα απ όλα τα άλλα, τα ξένα.
Αυτό έλειπε να μην τιμήσω το σπίτι μου
Και τρία λοιπόν: αντί άλλου επιχειρήματος αντιγράφω σκέψεις του Κικέρωνα του
55 π. Χριστού. Τόσο παλιά και τόσο σοφά. Σκέψεις που έχουν να κάνουν με τα
οικονομικά, με τη λειτουργία του κράτους και με τα καθήκοντα των πολιτών:
«Τα δημόσια οικονομικά πρέπει να είναι υγιή, ο προυπολογισμός πρέπει να
είναι ισολογισμένος, το δημόσιο χρήμα πρέπει να μειωθεί, η αλαζονεία της
διοίκησης πρέπει να καταπολεμηθεί και να ελεγχθεί, και η βοήθεια προς τις
ξένες χώρες πρέπει να μειωθεί μήπως χρεοκοπήσει η Ρώμη. Ο πληθυσμός πρέπει
να μάθει να εργάζεται αντί να ζει με δημόσια βοήθεια»
Και για να ολοκληρώνω το συμπέρασμα ένα και οριστικό: η βαριά βιομηχανία της
έρμης της Σωρρακώσταινας δεν είναι ο τουρισμός. Είναι πρώτα και πάνω απ όλα
η εγκατάσταση ηλιθίων, ανίκανων και μέτριων σε θέσεις κλειδιά!
Διαβάστε Κικέρωνα να ξεστραβωθείτε χαιβάνια τυφλά. Δηλαδή και τελικά ποιο το
«κλειδί» για τη λειτουργία αποτελεσματικής «μηχανής»; Σε όλους τους χώρους
και στο κράτος φυσικά; Μα η τοποθέτηση ανθρώπων άξιων, επιδέξιων και
τεκμηριωμένα αποτελεσματικών και τροπαιοφόρων στο «πεδίο των μαχών».
Τόσο απλό. Όλα τ άλλα κουτουράδες να περνάει η ώρα. Παντού οι ικανοί
ρεεεεεεε! Αμάν. Θα γίνει; Καλά τώρα. Θα γίνει όταν εγώ θα γίνω αστροναύτης
και στη συνέχεια θα προσγειωθώ και θα εγκατασταθώ στον Αρη!
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια