Του Θοδωρή Γιάνναρου
"Μια οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει τον ρόλο του υπηρέτη -ενός προσωρινού υπηρέτη των πολιτών μιας χώρας. Δεν περιλαμβάνεται στα καθήκοντά της να ορίζει, τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και να αποφασίζει ως προς το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Η δουλειά της δεν είναι άλλη, από το να υπακούει σε εντολές και όχι να τις δίνει, ή μήπως υπάρχει κάποιο λάθος στο όλο σκεπτικό;”.
Η κατάσταση που οι πολίτες βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια είναι τραγική και θα ‘λέγε κανείς… μάλλον απελπιστική, ενώ η παντελής ανεπάρκεια που επιδεικνύει το κράτος και οι μηχανισμοί του, είναι στην κυριολεξία εγκληματική, ειδικά αν υπολογίσει κανείς πως θρηνούμε θύματα είτε ο ουρανός βρέχει, είτε ο ουρανός χιονίζει είτε ο... άνεμος… ο γνωστός σε όλους μας… στρατηγός, φυσά και μεταλλάσσει τις φωτιές σε πύρινες λαίλαπες που καταπίνουν σπίτια, δάση… μη δείχνοντας έλεος ούτε καν στους δύσμοιρους ανθρώπους που εκτός από το βιός τους και τους κόπους μιας ζωής, χάνουν και αυτή την ίδια τη ζωή τους. Οι κρατικοί μηχανισμοί αποδεικνύονται εδώ και πολλά χρόνια παντελώς ανεπαρκείς και υπερφίαλοι και κανείς δεν κάνει ούτε προσπάθεια για να τους αναδιαρθρώσει έστω κι αν κανονικά θα έπρεπε πρώτα να τους κατεδαφίσει εκ θεμελίων. Δεν υπήρχε, ούτε βέβαια η βούληση φαίνεται να υπάρχει, ώστε να γίνει επιτέλους κάτι ορθό και διαχρονικό, γιατί μάλλον κάποιοι βολεύονται από αυτή την εξαθλίωση που εισπράτουν οι πολίτες στη ζωή τους, ώστε οι εκάστοτε άρχοντες των κυβερνείων να νιώθουν πως είναι χρήσιμοι… με φωτογραφικά ρουσφέτια, με βόλεμα ανθρώπων του στενού κύκλου τους… ή/και εξαγοράζοντας συνειδήσεις για μια χούφτα κέρματα, χάντρες και καθρεφτάκια… Πόσο στην κυριολεξία "ιθαγενείς” έχουμε καταντήσει; Πιο κάτω δύσκολα θα πέσουμε και μάλλον έχουμε βαρέσει βούρκο.
Όμως, ειδικά στον τομέα της υγείας και της υποδομής για αποτελεσματική περίθαλψη, τα πράγματα είναι αν όχι τραγικά, τουλάχιστον θα έπρεπε να προβληματίσουν όλους… και την Πολιτεία και τους πολίτες και αυτό δεν είναι κάτι που άπτεται αμιγώς της "πολιτικής”, αλλά πρόκειται για δομικό συστατικό της "προστασίας” και της "διατήρησης” της ίδιας της ζωής των πολιτών αυτής της χώρας. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν έχουν γίνει προσπάθειες για βελτίωση των υποδομών, αλλά ότι και αν έγινε, δεν έχει προσφέρει λύσεις και τα προβλήματα, συσσωρευτικά, γιγαντώνονται και γίνονται αδηφάγα… με θύματα εμάς!
Που να σκάψει κανείς και που να ψάξει! Τίποτα δεν λειτουργεί έτσι, ούτως ώστε οι δυστυχείς πολίτες να νιώθουν έστω και υποτυπωδώς ασφαλείς.., να μπορούν βρε αδελφέ να προσβλέπουν στο κράτος, αν όχι σε όλα, σε περιπτώσεις τουλάχιστον ανάγκης ή σε δύσκολες μη διαχειρίσιμες καταστάσεις… που όλοι μας κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής μας βιώνουμε… σε όλο τους το μεγαλείο
Για να δούμε λοιπόν, με καθαρή ματιά, αυτά που όλοι μεν βιώνουν και βλέπουν ξεκάθαρα, αλλά από την άλλη, κανένας δεν τολμά να τα αναφέρει και να παλέψει για ν’ αλλάξουν!
-Ο 21χρονος Ερμής έχασε τη ζωή του στα Τζουμέρκα, περιμένοντας μάταια στην αγκαλιά του πατέρα του, το ελικόπτερο να τον διασώσει, μετά την άσχημη του πτώση στον γκρεμό. Αν αυτό το περιστατικό συνέβαινε στις Άλπεις ή στους Δολομίτες, ή σε οποιοδήποτε άλλο βουνό ενός συντεταγμένου κράτους, θα τον είχαν εντοπίσει, διασώσει, διασωληνώσει και μεταφέρει με ελικόπτερο σε ελικοδρόμιο οργανωμένου στην "τραυματολογία” νοσοκομείου, πριν καν ο πατέρας του προλάβει να φτάσει στη σημείο της πτώσης… Αυτά όμως είναι για άλλους πολίτες, κάποιων άλλων χωρών! Όχι για εμάς!
-Αγνοούνταν επί μέρες στον Χελμό, τρείς από τους καλύτερους Έλληνες ορειβάτες-αναρριχητές… και μόνο το βράδυ κάποιος παρατηρητικός υπάλληλος του χιονοδρομικού κέντρου αντελήφθη τυχαία πως το αυτοκίνητο τους στεκόταν μόνο του στο πάρκινγκ και προέβη στις αναγκαίες ενέργειες βάσει του πρωτοκόλλου έκτακτης ανάγκης. Τους έπαιρναν λέει τηλέφωνο αλλά δεν απαντούσαν: Σε οποιαδήποτε συντεταγμένη χώρα που ενδιαφέρεται για τους πολίτες της, θα τους είχαν εντοπίσει πολύ γρήγορα από το σήμα, μέσω των κεραιών της κινητής τηλεφωνίας.
Τους έψαχναν λέει πεζοπόρα τμήματα! Μα… αν οι αρχές είχαν λίγο "τσίπα”, θα είχαν απογειωθεί ειδικά εξοπλισμένα ελικόπτερα παντός καιρού, με έμπειρους διασώστες, για να τους εντοπίσουν εγκαίρως! Αν το κράτος είχε φροντίσει να υπάρχουν τα κατάλληλα μέσα και οι αναγκαίοι πόροι και έκανε τη δουλειά του σωστά, ίσως και οι τρεις ή έστω κάποιοι ή κάποιος από αυτούς τελικά να τα κατάφερνε.
Πριν όμως φθάσουμε σε αυτό θα έπρεπε όπως σε άλλες σοβαρές χώρες να υπήρχαν σένσορες σε επικίνδυνα σημεία του βουνού, που θα ειδοποιούσαν το κέντρο ελέγχου των αρχών σε περίπτωση κατολίσθησης ή χιονοστιβάδας! Και πριν ακόμα και από αυτό, έπρεπε να υπήρχαν πινακίδες που να απαγόρευαν την πρόσβαση σε περιοχές με "παρθένο” χιόνι που είναι υψηλής επικινδυνότητος… αλλά τι ψάχνουμε τώρα?
-Σοβαρό Τροχαίο Ατύχημα συμβαίνει κάπου! Τα ασθενοφόρα συνήθως για πολλούς και διάφορους λόγους αργούν! Οι άνθρωποι εκεί που έχουν σπεύσει να βοηθήσουν, βλέπουν τους τραυματίες να αργοπεθαίνουν αβοήθητοι, με τους ίδιους να μην μπορούν να κάνουν τίποτα από το να αναμένουν έντρομοι τον ρόγχο του θανάτου! Ελικόπτερο διάσωσης με ειδικευμένο στην τραυματολογία ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, δυστυχώς δεν υπάρχει για τους Έλληνες… Ελικόπτερα διάσωσης με τα ανάλογα πληρώματα υπάρχουν μόνο σε συντεταγμένα κράτη, όπου κάθε νοσοκομείο που διαθέτει "κλινική αντιμετώπισης τραύματος”, διαθέτει και το αντίστοιχο ελικοδρόμιο! Η ανεπάρκεια δυστυχώς έχει παράπλευρες απώλειες -εμάς.
-Βαριά ασθενής στο Καστελλόριζο: Μέχρι να σταλεί βοήθεια ο ασθενής έχει πιθανότατα ήδη καταλήξει! Ούτε ελικόπτερα είναι συνήθως διαθέσιμα, ούτε αεροπλάνο, ούτε πλωτά μέσα της Πολιτείας… και μετά παραξενευόμαστε που οι ακρίτες μας περνάνε στην Τουρκία για να σώσουν τη ζωή τους -στο Κας πάνε ακόμα και με βάρκες προκειμένου να σωθούν… και μάλιστα δωρεάν! Δεν είναι παράξενο οι Τούρκοι (έστω και για τους γνωστούς σε όλους μας δικούς τους λόγους) να ενδιαφέρονται για τους νησιώτες μας και εμείς, τους πολίτες που ζουν στο Καστελλόριζο -αυτούς που αγέρωχα φυλάνε Θερμοπύλες στις εσχατιές της Ελλάδοσ, να τους έχουμε στην κυριολεξία στα αζήτητα… ως πολίτες τρίτης και τέταρτης κατηγορίας;
Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και στην πλειονότητα των μικρών νησιών ειδικά των απομακρυσμένων! Εκεί κατοικούν ψυχές στα αζήτητα… Ντροπή στο κράτος και σε όλους εμάς που ανεχόμαστε αυτόν τον εμπαιγμό και την απώλεια της αξιοπρέπειάς μας! Σίγουρα δεν το αξίζουμε, αλλά από την άλλη, είμαστε και άξιοι της μοίρας μας που δεν επαναστατούμε, ώστε να αλλάξουν τα πράγματα.
-COVID-19: Ήρθαν λέει τα μονοκλωνικά αντισώματα και τα εξειδικευμένα αντιιικά χάπια… όμως πρέπει να εγκριθούν από την "αγέλη” των "ειδικών” προκειμένου αφού εγκριθεί το αίτημα, να τα μπορέσει να τα προμηθευθεί ο ασθενής! Καλά βρε άνθρωποι! Ποιοι είστε εσείς που αποφασίζετε ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει! Ποιοι είναι αυτοί που μας απαγορεύετε να πάρουμε ένα φάρμακο, το οποίο μας συστήνει ο θεράπων γιατρός μας, ακόμα και αν θέλουμε να το πληρώσουμε από την τσέπη μας; Ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν αν κάποιος θα σωθεί ή θα θαφτεί; Κάποιοι συμπολίτες μας, επειδή δεν ανέρχονται αυτά το απαράδεκτο φαινόμενο, προμηθεύονται τα συγκεκριμένα αντιιικά σκευάσματα από το εξωτερικό, ώστε να μην βρεθούν στην ανάγκη να εξαρτάται η ζωή τους από ανθρώπους που δεν τους σέβονται! Οι πολίτες -πιστέψτε με… και θα ανακάμψουν και θα επαναποκτήσουν την χαμένη τους αξιοπρέπεια… και σε όποιον αρέσει! Είναι απλά νομοτέλεια!
Δεν είναι συνετό, εδώ και δεκαετίες, να φαίνεται πασίδηλα, πως η μόνη επένδυση που γίνεται με επιτυχία από κάποιους, αλλά με δεινές συνέπειες για τον τόπο και τους πολίτες του, είναι η επένδυση στην "αβεβαιότητα”. Στην "επιχείρηση καρέκλα”,-εναποθέτουν κάποιοι τις προσδοκίες και τους πόθους τους για την, με οποιοδήποτε κόστος, κατάκτηση της εξουσίας ή τη διατήρηση αυτής... Η μέθη και η χλιδή της εξουσίας είναι για κακή τύχη όλων μας εξαρτησιογόνος, αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει, εμείς οι πολίτες, να την αποδεχόμαστε, να την ανεχόμαστε και όλως παραδόξως να την στηρίζουμε! Θα πρέπει να οριοθετήσουμε τις κόκκινες μας γραμμές και να πετάξουμε τις λευκές επιταγές που μέχρι σήμερα απλόχερα χαρίζαμε, στον κάλαθο των αχρήστων! Η αλαζονεία που εισπράτουμε και η αδιαφορία θα πρέπει για όλους μας να είναι "casus belli”.
Όλοι πρέπει να κρίνονται συνεχώς, κατά τη διάρκεια της θητείας τους και όχι μόνο στο τέλος της, διότι τότε θα είναι ήδη αργά για πολλούς!
0 Σχόλια