Του Strange Attractor
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της
αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
Το τελευταίο διάστημα η Θεσσαλονίκη είναι στο επίκεντρο της δημοσιότητας για
πολλούς λόγους, και όλοι τους κακοί.
Τι συμβαίνει άραγε;
Ακολουθεί «παραλήρημα»…
Επί 2.000 χρόνια η Θεσσαλονίκη ήταν μια «μεγάλη» πόλη. Σε αντίθεση με την
Αθήνα, που είχε ξεχαστεί, και είχε περιέλθει σε κατάσταση μικρού ανυπόληπτου
χωριού.
Μέχρι που γίναμε κράτος, και όλα άλλαξαν.
Για τη Θεσσαλονίκη προς το χειρότερο.
Διότι αν σήμερα η Αθήνα είναι μια πολύβουη άναρχα δομημένη πολυπληθής
μεγαλούπολη, με χίλια προβλήματα, έχει τουλάχιστον και χίλια καλά, την ώρα
που η Θεσσαλονίκη είναι απλά μια ξεχασμένη, παρατημένη «θείτσα», που όλοι
την κολακεύουν αλλά κανείς δεν τη θέλει για παρέα.
Είναι ωραίο να τη στολίζουμε με χαρακτηρισμούς όπως «συμπρωτεύουσα»,
«ερωτική πόλη», «ανθρώπινη», «φτωχομάνα», και άλλες τέτοιες αηδίες.
Όπως είναι επίσης ωραίο να έρχονται οι Αθηναίοι, μεγαλόσχημοι και μη, για
κανένα «ερωτικό» τριήμερο, για τα ουζερί, τα σκυλάδικα, τα μπαράκια, και τα
«γραφικά» Λαδάδικα, αλλά ως εκεί.
Μετά από την απομάκρυνσή τους, μια από τα ίδια.
Μια πόλη παρατημένη στην τύχη της, τόσο από την πρωτεύουσα, όσο και από τους
τοπικούς της άρχοντες, πολλοί εκ των οποίων έχουν διατελέσει και
μεγαλουπουργοί.
Μέχρι και πρωθυπουργό έβγαλε η πόλη, αφού ο Καραμανλής ο Β’ εκεί εκλεγόταν
και συνεχίζει να εκλέγεται.
Χώρια τα μεγάλα ονόματα, όπως π.χ. η Έλενα Ράπτη, η Νοτοπούλου, ο Χάρης (διά
τούτο λέγω) Καστανίδης, και άλλοι τέτοιοι γίγαντες της πολιτικής.
Μέχρι και γραφείο πρωθυπουργού διαθέτει η πόλη, μέχρι και… δικό της
υπουργείο! Μεγαλεία…
Αρεσκόμαστε λοιπόν να κανακεύουμε τη «συμπρωτεύουσα» για το παραλιακό της
μέτωπο, τη μουσική της σκηνή (Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, κ.ά.), τα ονόματα που
ανέδειξε (π.χ. Ρέμος, Καρράς, κ.ά) βάζοντας όμως στην άκρη, κάτω από το
χαλί, τη δυσωδία που τη χαρακτηρίζει σε όλα τα επίπεδα, και που όσο περνούν
τα χρόνια διογκώνεται.
Με μόνιμη επωδό των Θεσσαλονικέων την «αδικία» που τους δέρνει, από το
ποδόσφαιρο ως τα μεγάλα έργα… μια «αδικία» που αντιμετωπίζεται συγκαταβατικά
(with a pat in the back) τόσο από τους ντόπιους όσο και από τους Αθηναίους
μεγαλόσχημους του αθηνοκεντρικού μας ψευδοκράτους.
Και μετά από το ερωτικό τριήμερο, μετά από μια ακόμη διαφημισμένη επίσκεψη
κάποιου πρωθυπουργού, ή κάποιο «επιτηδευμένο» άρθρο σε κάποιο ΜΜΕ για τη
«χαλαρότητα» που διακρίνει τους κατοίκους της, μετά από μεγάλα λόγια σε
κάποια ΔΕΘ, ξανά μανά τα ίδια.
Μια πόλη δηλαδή πνιγμένη στην απαξία και στα προβλήματα.
Φτωχός συγγενής με τα όλα του.
Που μπορεί να έχει καλό φαγητό, καλή μπουγάτσα, καλό πατσά, αλλά δεν έχει
εργοστάσια, βιοτεχνίες, συγκοινωνίες… δεν έχει ανάπτυξη.
Ένα στάσιμο έλος δηλαδή, με απαρχαιωμένες υποδομές, πολιορκημένο από τα
κόμπλεξ των κατοίκων, αλλά και των αρχόντων της.
Μια πόλη παραδομένη στην εγκληματικότητα, στην ανομία, και στην ατιμωρησία.
Με 47.230 καταγεγραμμένους «μετανάστες» και «πρόσφυγες πολέμου», σκεφτείτε
πόσοι είναι οι μη καταγεγραμμένοι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του Μηταράκη,
ο οποίος αναφέρει περήφανος πως «το 2022 θα δώσουμε έμφασηστις
μεγάλεςπόλεις, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο συγκεκριμένων ενεργειών
για την ολοκλήρωση του εθνικού συστήματος υποδοχής».
Ή αλλιώς κερδάμε…
Μια πόλη βούρκος.
Με καθημερινές επιθέσεις και ληστείες ακόμη και στο κέντρο της, με
διαρρήξεις, με δολοφονίες ψιλικατζήδων, ακόμη και δολοφονίες νεαρών
φοιτητών, που βγήκαν για μια βόλτα.
Με μόνιμη επωδό τα μεγάλα λόγια των πολιτικάντηδων που την επισκέπτονται
μαζί με τις μακέτες τους.
Να θυμίσω το περίφημο μετρό, που άρχισε ως ιδέα το 1986 με την περίφημη
«τρύπα του Κούβελα», και ως πράξη το 2005, ενώ ακόμη βρισκόμαστε έτη μακριά
από την υλοποίησή του, όταν στην Αθήνα είχε ολοκληρωθεί σε 2-3 χρόνια (αν
θυμάμαι καλά).
Ναι, αλλά έχουμε μπόλικους ποδηλατόδρομους θα μου πείτε… χα χα.
Όπως βεβαίως έχουμε σοβαρά τροχαία ατυχήματα κάθε μέρα, ειδικά στον
περιφερειακό της πόλης, που όπως ξεκίνησε το 1990 έτσι ακριβώς παραμένει και
σήμερα, θυμίζοντας περισσότερο ρώσικη ρουλέτα παρά σύγχρονο αυτοκινητόδρομο,
εκτός κι αν κάνει κι εκεί κανέναν ποδηλατόδρομο ο δραστήριος (στην
επικοινωνία) δήμαρχος, ή βάλει διόδια ο άλλος δραστήριος, ο υπ. Μεταφορών,
και λυθούν οριστικά τα προβλήματα της κυκλοφορίας, σε μια πόλη στην οποία
πιο εύκολα κερδίζεις το Τζόκερ, από το να βρεις θέση στάθμευσης.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε καταγγελίες για «ομαδικούς βιασμούς»
σε πολυτελείς σουίτες πεντάστερων ξενοδοχείων, καταγγελίες για κυκλώματα
μαστροπείας, για revenge porn, για διακίνηση ναρκωτικών από «χάι» μέλη της
ντόπιας χρυσής νεολαίας, για οργανωμένες ομάδες χούλιγκαν που σφάζουν
απροειδοποίητα, για για για…
Και τι κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση;
Πως λύνει αυτά τα προβλήματα;
Είπαμε… με επισκέψεις συνοδεία καμερών διάφορων πολιτικάντηδων, με μακέτες,
και με πολλά λόγια.
Από κει και πέρα το χάος.
Χαλλλλαρρρρα, λαίμαι…
ΥΓ- Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, μια ομάδα 10 νεαρών τραμπούκων
ξυλοκόπησε ανηλεώς ένα 14χρονο παιδί στην παραλία της πόλης, δίπλα στο
5στερο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ. Ο λόγος; Ήταν, λέει, Αρειανός.
Η αστυνομία, που διαθέτει κοτζάμ τμήμα «αθλητικής βίας», άρα θα έπρεπε να
ξέρει τους πάντες και τα πάντα, ουδέν έπραξε.
Την επομένη, μια ομάδα τραμπούκων (μπορεί και οι ίδιοι) έσφαξαν εν ψυχρώ
έναν 19χρονο στα καλά καθούμενα, ή μάλλον επειδή ήταν, λέει, Αρειανός.
Ευτυχώς συνελήφθη ο φερόμενος ως δράστης με το κλου να είναι ότι όχι μόνο
είναι γνωστός και σεσημασμένος σκληρός χούλιγκαν, αλλά έχει διαπράξει το
ίδιο ακριβώς αδίκημα (μαχαίρωμα στον μηρό) το 2019, πλην όμως κυκλοφορούσε
ελεύθερος κι ωραίος χάρη στο νομικό μας σύστημα που σφύζει από «ανθρωπιά».
Ένα νομικό σύστημα με θεσμοθετημένη την ατιμωρησία, και το οποίο αν μάθουν
οι σίριαλ κίλερς της Αμερικής θα μεταναστεύσουν όλοι τους εδώ, μπας και
ζήσουν το όνειρο χωρίς τον φόβο της τιμωρίας… με τις ευλογίες του… Μηταράκη.
0 Σχόλια