Του Γιώργου Κράλογλου
Κυβέρνηση και τράπεζες "ψειρίζουν" τους μικρομεσαίους επενδυτές όταν το
"ποδαρικό" στις άλλες επενδύσεις, όπως στη ναυπηγική βιομηχανία, λέει
πολλά...
Ασφαλώς και επιβάλλεται η αποφυγή του "μπάτε σκύλοι και αλέστε..." στις
δανειοδοτήσεις και τις επιχορηγήσεις.
Από την άλλη όμως δεν γίνεται να βαδίσουμε αναπτυξιακά χωρίς επενδύσεις. Μη
ξεχνάμε τι σημαίνει, μπαίνοντας το 2022 για τον τόπο, μετά από 40 χρόνια
στην Ε.Ε, σκόρδα Τουρκίας και ηλεκτρικό Αλβανίας..., όπως και το 1974.
Η Ελλάδα (έτσι όπως επιλέξαμε πολιτικά να την εμφανίσουμε και στην
οικονομία, στη διεθνή επενδυτική σκηνή) δεν λέγεται χώρα πραγματικών
επενδυτικών ευκαιριών, εκτός τουρισμού.
Το γεγονός ότι και την 12ετία της κρίσης (2008-2020), ακόμη και με
αριστερή κυβέρνηση, ήρθαν στον τόπο 15-20 πολυεθνικοί επενδυτές με
εκθέσεις για κάποια επενδυτικά σχέδια (χωρίς να έχουν αποφασίσει πού θα τα
κάνουν) δεν αλλάζει την φαιδρή επενδυτική πραγματικότητα, των τελευταίων
10ετιών.
Οι συγκεκριμένοι πολυεθνικοί όντως βγάζουν "φωτογραφίες" των προθέσεων, της
όποιας νέας κυβέρνησης, όντως μοιράζουν "χαμόγελα" στο Μαξίμου και στα
οικονομικά υπουργεία της πλατείας Συντάγματος, αλλά όχι περισσότερα από
Κινέζους τουρίστες του Συντάγματος που τραβάνε βίντεο να χαμογελάνε
ευγενώς...
Τα γνωρίζει άριστα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Και
αντιλαμβάνεται ότι στα προεκλογικά πεπραγμένα του 2023, δεν θα περιλαμβάνει
εικόνες από κορδέλες εγκαινίων...
Και ας κάναμε "ποδαρικό", το 2021, στον χώρο των σοβαρών επενδύσεων
αρχίζοντας από το κυβερνητικό πρόγραμμα για αναγέννηση της ναυπηγικής
βιομηχανίας.
Τον ξεχωρίζουμε πάντα αυτόν τον επενδυτικό χώρο γιατί και τον δικαιούται η
Ελλάδα και έχει τα προσόντα, την ιστορία, τις γνώσεις και το άριστα και
εξαιρετικά εξειδικευμένο εργατοτεχνικό ανθρώπινο δυναμικό να τον διεκδικεί.
Αλλά και τις υποδομές έτοιμες (έστω και στην κατάσταση που τις έφερε η
κρατικοποίηση).
Ποια ήταν όμως η συνέχεια στο "ποδαρικό" των μεγάλων και συζητήσιμων
επενδύσεων;
Το ένα από τα δύο σκέλη του προγράμματος, ο Σκαραμαγκάς, τραβολογιέται και
θα τραβολογιέται στα δικαστήρια γιατί έτσι θέλησαν κάποια μικροκομματικά
συμφέροντα. Και γιατί η μεταρρύθμιση (που ζητάνε όλοι οι επενδυτές) στη
δικαιοσύνη δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί πριν τις εκλογές. Μετά, ως συνήθως,
θα ξεχαστεί...
Και όπως όλοι γνωρίζουμε (στο ελληνικό Κρατιστάν) μέρος της επενδυτικής και
κατ' επέκταση και της πολιτικής για την ανάπτυξη "ασκείται" από τη
δικαιοσύνη... Μόνιμος εισηγητής το ΣτΕ με τις αποφάσεις του.
Το δεύτερο σκέλος αναγέννησης της ναυπηγικής βιομηχανίας, η Ελευσίνα,
πέρασε στο περίμενε και στο δια ταύτα...
Στο περίμενε γιατί πρέπει να προηγηθεί σύμπραξη παλαιών και νέων επενδυτικών
ενδιαφερόντων, στα οποία βεβαίως και παρεμβάλλεται και η ελληνική
πραγματικότητα μιας οικονομίας με χρέος από 200% του ΑΕΠ που το 2022 θα
περάσει τα "40 κύματα" τιμών ενέργειας, πληθωρισμού, και μεταφοράς τους στο
κόστος παραγωγής.
Στο "δια ταύτα" καθώς όσα είπε τις προάλλες και η κ. Λαγκάρντ (έστω και με
μασημένα λόγια...) για την προοπτική ανόδου των επιτοκίων δανεισμού στην
Ευρώπη θα βάλουν την Ελλάδα σε "οικονομική καραντίνα" καθώς το πιθανό
δανεικό χρήμα (στα μέσα ή και στο τέλος του 2022) θα φέρει ξανά τα πάνω-κάτω
στην εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους. Εκτός αν αποφύγουμε τα δανεικά...
Όλα αυτά ασφαλώς θα απασχολήσουν τους ενδιαφερόμενους όχι μόνο στα σχέδια
για τη ναυπηγική βιομηχανία αλλά και τις άλλες (όντως σοβαρές) επενδύσεις
στην ενέργεια (κυρίως) αλλά και σε ορίζοντες ανάπτυξης με τους οποίους
"φλερτάρουν" τα οικονομικά υπουργεία και οι υπουργοί τους.
Αναφερόμαστε και σε μεγάλες επενδύσεις (στα χαρτιά ακόμη) που προκαλούν και
αιτία "εμφυλίου" μεταξύ υποστηρικτών της κυβέρνησης και εκείνων της
αξιωματικής αντιπολίτευσης της αριστερής προόδου..., λες και (οι δεύτεροι)
ξέχασαν ότι ακόμη περιμένουμε τις αμερικανικές επενδύσεις ή τις άλλες
Βολιβίας και Βενεζουέλας που τις είχαν στο τσεπάκι τους..., με το καλημέρα
σας, το 2015.
Τι λέμε εμείς λοιπόν. Ασφαλώς και είναι κυβερνητική υποχρέωση να "ψειρίσει"
πού θα δίνει πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και όχι να ανοίξει κορβανά και
κρατικές Τράπεζες, στο όνομα μικρός και μικρομεσαίος. Συμφωνούμε αντιστοίχως
και στην τραπεζική λογική, ως ένα σημείο. Να μη ξεχνάμε όμως ότι για
10ετίες, οι πολιτικές και οι πολιτικοί κόντυναν τόσο πολύ την ιδιωτική
οικονομία, γιγαντώνοντας αντίστοιχα το κράτος, που τώρα δεν έχουν την άνεση
να αλλάξουν τη βιοτεχνική Ελλάδα. Ας το προσέξουν.
0 Σχόλια