Σε λίγο συμπληρώνεται ένας μήνας από τότε που οι υποψήφιοι για την ηγεσία στο Κίνημα Αλλαγής έγιναν οι συγκεκριμένοι έξι, με τον Γιώργο Παπανδρέου να μπαίνει τελευταίος στην κούρσα και κάποια πρώτα συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν. Πάντα με καλή διάθεση και χωρίς παρεξηγήσεις.
Πρώτον, η όλη διαδικασία, κινητοποιεί κόσμο και προκαλεί ενδιαφέρον σε ένα
ευρύτερο κοινό, από εκείνο που παρακολουθούσε μέχρι τώρα τα πράγματα σε
αυτόν το χώρο. Τούτο σημαίνει ότι «αγάπη υπάρχει», αλλά από μόνη της δεν
οδηγεί και «γάμο».
Απλώς ξαναζωντανεύουν παλιοί έρωτες, σε συνδυασμό με την σημαντική φθορά της
κυβέρνησης και την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να την κεφαλαιοποιήσει υπέρ του.
Ακόμα κι αν η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ οφείλεται σε συγκυριακούς (και
συναισθηματικούς) λόγους, είναι ενδιαφέρον στοιχείο, που μπαίνει στην
πολιτική εξίσωση. Τα πάντα θα κριθούν όμως την επομένη της εκλογής του νέου
αρχηγού. Τώρα, μαζί με ένα κόμμα που είχε τη συναισθηματική φόρτιση για την
απώλεια της Φώφης Γεννηματά, υπάρχουν και έξι υποψήφιοι που «κουβαλούν»
δυνάμεις. Όταν θα εκλεγεί ο «ένας», τα δεδομένα θα δοκιμαστούν ξανά.
Δεύτερον, είναι πρόωρες οι προβλέψεις και εκτιμήσεις για τους συσχετισμούς
και, πολύ περισσότερο, το αποτέλεσμα των εκλογών της 5ης Δεκεμβρίου. Ουδείς
γνωρίζει ποιοι και πόσοι θα πάνε στις κάλπες. Άλλον ευνοεί το μικρό εκλογικό
σώμα, άλλο ευνοεί το μεγάλο εκλογικό σώμα. Κάθε κίνηση, κάθε τροπή που
παίρνει η προεκλογική μάχη, μπορεί να επηρεάσει το κλίμα και άρα τη σύνθεση
των ψηφοφόρων και τις διαθέσεις τους. Είναι νωρίς ακόμα, παρότι τάσεις και
δυναμικές υπάρχουν και καταγράφονται, δεν είναι μηδενισμένο το κοντέρ. Και
επίσης ουδείς γνωρίζει πώς θα παίξουν οι «ρυθμιστές», όσοι δηλαδή μείνουν
εκτός β’ γύρου και θα κληθούν να πάρουν θέση, όποια θέση κι αν πάρουν, έστω
και της αποχής.
Τρίτον, ουδεμία περίπτωση υπάρχει να επηρεάσουν με κατευθυνόμενους
ψηφοφόρους άλλα κόμματα, την εκλογή αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ. Τέτοιο σύστημα δεν
έχει εφευρεθεί ακόμα κι όποιος το σκέφτεται ή, ακόμα χειρότερα, το λέει,
είναι παντελώς άσχετος.
Να πάνε παλιοί πασόκοι, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια επέλεξαν άλλους χώρους
ή την αποχή και να συμμετάσχουν σε αυτή την κορυφαία διαδικασία, ως μία
προσπάθεια να επιστρέψουν στο κόμμα τους, ναι, μπορεί να συμβεί και θα
εξαρτηθεί από το πώς εμπνέουν οι υποψήφιοι αρχηγοί. Αλλά να καθορίσει η
Πειραιώς ή η Κουμουνδούρου τι θα συμβεί, ακόμα κι αν το ήθελαν, δεν μπορούν.
Τέταρτον, η συζήτηση μέχρι τώρα λίγο έχει πάει στην ουσία και παραμένει σε
γενικές διακηρύξεις και την προβολή/αξιολόγηση των προσώπων και την
αοριστολογία, μετά πολλών υπαινιγμών και ελιγμών για την πολιτική των
συμμαχιών. Ελάχιστες προτάσεις και νέες ιδέες, από λίγους υποψήφιους, έχουν
πέσει στο τραπέζι για το μέλλον της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και
κεντροαριστεράς, για τη στρατηγική και τις επιλογές της στη σύγχρονη εποχή.
Αν πάει έτσι θα είναι πιο θεωρητικά και ιδεαλιστικά τα όσα λέγονται ακόμα κι
από όσα διάβαζαν στη λέσχη των χαμένων ποιητών.
Πέμπτον, όσοι επιτίθενται στον Γιώργο Παπανδρέου, είτε με προσωπικές αιχμές,
είτε με αναφορές στο παρελθόν, μάλλον είναι τελικά και οι καλύτεροι φίλοι
του. Ο πρώην πρωθυπουργός θα κριθεί για όσα φέρει ή δεν φέρει στη
συγκεκριμένη αναμέτρηση, όλα τα άλλα έχουν κριθεί.
Γιάννης Μακρυγιάννης
0 Σχόλια