Η Άγγελα Μέρκελ επιθεώρησε την “αποικία” της και απήλθε ευτυχής

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Προσωπικά βρήκα εξαιρετικά ενοχλητική την επίσκεψη της Γερμανίδας «υπηρεσιακής» , στην Αθήνα, ανήμερα της επετείου του «ΟΧI». Γιατί εκείνο το «ΟΧΙ» των Ελλήνων ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, έρχεται σε θλιβερή αντίστιξη με το ολοπρόθυμο «ναι» των σημερινών ελληνικών κυβερνήσεων σε μία άλλη παραλλαγή γερμανικού ηγεμονισμού που καταδυναστεύει την Ευρώπη.

Και η αποχαιρετιστήρια παρουσία της Μέρκελ δεν είχε το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας για την σύγχρονη καταστροφή της χώρας μας από τον γερμανικό οδοστρωτήρα. Την μετατροπή της σε μια βολική αποικία μαζικού τουρισμού, με πρώτους και καλύτερους πελάτες τους Γερμανούς, που επαιτεί για δανεικά, χωρίς καν να διεκδικεί τα οφειλόμενα της προηγούμενης…παρτίδας.

«Σας πόνεσα», είπε η χοντρόπετση αυτή Γερμανίδα, αλλά  «συγνώμη» δεν υπήρχε στο λόγο της. Αντίθετα. Ηταν σαν να φώναζε: «Το αξίζατε»! Πιθανόν και να… «σας άρεσε», με αυτούς τους πολιτικούς γυμνοσάλιαγκες που εκλέγετε.

Η Μέρκελ λοιπόν δεν ήρθε για να την ξαναγνωρίσουμε και να την συμπαθήσουμε, «όπως κανονικά θα έπρεπε» , σύμφωνα με τον αναιδή Γερμανό πρέσβη. Ηρθε να επιθεωρήσει τα πεπραγμένα της σε μία επαρχία της σύγχρονης γερμανικής οικονομικής ενδοχώρας, πριν παραδώσει στον επόμενο.

Και είναι αλήθεια ότι τα βρήκε όλα «καλώς καμωμένα». Με ολάκερη σχεδόν την πολιτική τάξη να την γλείφει πατόκορφα και τα καλοταισμένα  συστημικά μέσα να ακολουθούν, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι αυτά που ζήσαμε ήταν ένα απλά ένα δυσάρεστο όνειρο. Μια κακιά στιγμή. «Το καλό μας ήθελε», αλλά εμείς δεν μπορέσαμε να το καταλάβουμε.

Κάπως έτσι και ο πρωθυπουργός της χώρας, αφού βάρεσε πέντε προσοχές, αποδίδοντας τις δέουσες τιμές στην «επιθεωρήτρια», έσπευσε να δικαιολογηθεί: «Δεν είμαστε όπως μας ξέρατε! Αλλάξαμε. Προσαρμοστήκαμε. Μπορεί να μας αδικήσατε λίγο, αλλά από δω και μπρός θα είμαστε καλά παιδιά και θα κάνουμε ότι μας λέτε».

Λίγο τσαγανό να είχε ο Μητσοτάκης, θα θύμιζε στην κυρία Μέρκελ ότι η Ελλάδα τιμωρήθηκε(όχι «αδικήθηκε»)για αμαρτίες, που σε σύγκριση με τις αντίστοιχες γερμανικές μοιάζουν με πταίσματα.

Γιατί αν υποθέσουμε ότι τα ελληνικά χρέη προέκυψαν από τη καλοπέραση, το ούζο και τις αστακομακαρονάδες, οι γερμανικές αντίστοιχες οφειλές προέκυψαν από την επιθετικότητα ενός λαού που ρήμαζε το σπίτι του γείτονα σκοτώνοντας όποιον εύρισκε μέσα. Και στο τέλος παρίστανε το θύμα, διεκδικώντας την διαγραφή των χρωστούμενων και των επανορθώσεων, όπως συνέβη δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα με την Γερμανία.

Δεν υπήρχε βεβαίως η παραμικρή πιθανότητα Ελληνας πολιτικός από τους σημερινούς να θυμίσει στη Γερμανία το παρελθόν της. Θα περίμενε όμως κανείς ότι, με αφορμή τουλάχιστον, την επέτειο της περήφανης ελληνικής απάντησης στο τελεσίγραφο του Αξονα, κάποιος θα θύμιζε στην Γερμανίδα Καγκελάριο τα «χρωστούμενα» στην πατρίδα μας.

Κι άμα δίσταζε ο πρωθυπουργός για να μη χαλάσει την ατμόσφαιρα, τάχα μου ζεστασιάς, με την ακριβοθώρητη καλεσμένη του, θα μπορούσε να έχει πασάρει ένα σκονάκι σε αυτή τη ταλαίπωρη την Πρόεδρο, που συλλαβίζει αυτά που της γράφουν, να προσθέσει και μια πενιά για τις αποζημιώσεις.

Στη σκιά, έστω του προκατόχου της που είχε θέσει το ζήτημα ορθά-κοφτά(και μάλλον γι αυτό στερήθηκε την υποψηφιότητα για μια νέα θητεία).

Δυστυχώς κανείς δεν αναφέρθηκε στα «οφειλόμενα». Κι όταν παραλείπουν να το κάνουν οι ανώτατοι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους, οι Γερμανοί δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν.

Ειτε με τη Μέρκελ, είτε με τον επόμενο, έχουν δεμένο τον γάιδαρο τους. Μπορούν να επιθεωρούν την αποικία τους, χωρίς να ανοίγει μύτη. Οι Ελληνες πολιτικοί που αντιστέκονται ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα ευδοκιμούν οι ευπειθείς υπάλληλοι…

Πηγή hellasjournal.com

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.