Του Ειδικού Συνεργάτη
Η διαχρονική δυσπιστία και εχθρότητα του Τουρκικού κράτους, απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι ιστορικά επιβεβαιωμένη πραγματικότητα. Είτε γιατί εκτιμάται ότι μπορεί να αποτελέσει αιτία επέμβασης από τον Δυτικό κόσμο στα "εσωτερικά" της Τουρκίας και αντίστοιχα δυνητικό φραγμό στις αυθαιρεσίες των Τουρκικών μηχανισμών καταστολής, είτε γιατί αποτελεί το εύκολο μέσο συσπείρωσης και αποπροσανατολισμού του θρησκόληπτου όχλου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, φυλάσσει τις Θερμοπύλες της Πίστεως και του Ελληνισμού. Και το επιτελεί αυτό μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον, που διαμορφώνει ο κυνισμός των Τούρκων και η ανασφάλειά τους ως Κράτους και κοινωνίας. Δεν έλειψαν και τα προπαγανδιστικά κείμενα, που διοχετεύτηκαν στα σκεύη της καθεστωτικής Προπαγάνδας, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, που παρουσίαζαν τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ως έναν από τους συντελεστές και εμπνευστές υλοποίησής του. Μαζί του και οι ‘συνήθεις ύποπτοι αρμοί’, όπως ο Φετουλάχ Γκιουλέν και οι Δυτικές Μυστικές Υπηρεσίες.
Οι Τουρκικές υπηρεσίες ωστόσο και οι εκάστοτε εκπρόσωποι του βαθέος κράτους, δεν είναι η μόνη πηγή, συστηματικής υπονόμευσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εδώ και τρεις δεκαετίες, το Πατριαρχείο Μόσχας, έχει αποδυθεί σε έναν αγώνα για να καθιερωθεί ως η Τρίτη Ρώμη. Είναι μια πρόσθετη έκφανση αναζήτησης και επιβεβαίωσης Τσαρικού Μεγαλείου. Στην τρέχουσα μάλιστα συγκυρία οι βλέψεις του αυτές, ενισχύονται και από το ίδιο το Ρωσικό κράτος, που βλέπει στη διεύρυνση επιρροής της Ρωσικής Εκκλησίας, έναν πρόσθετο παράγοντα γεωπολιτικής ισχύος. Τη στήριξή του, την παρέχει με κάθε μέσο. Η οικονομική ενίσχυση και η προσφορά σπουδαίων υποδομών, το αποδεικνύουν. Λέγεται ότι τα σχέδια για την οικοδόμηση νέας έδρας και εγκαταστάσεων του Ρώσου Πατριάρχη, θα κοστίσουν 2,3 δισεκατομμύρια Ευρώ. Ποσό που αντιστοιχεί στο τριπλάσιο των προϋπολογισθέντων κονδυλίων για την αστική ανάπλαση στο σύνολο της Ρωσίας.
Οι βλέψεις του Ρωσικού Πατριαρχείου, αντικατοπτρίζονται και στα πρόσωπα, που σχεδιάζουν και υλοποιούν την πολιτική του. Ο ίδιος ο Πατριάρχης Κύριλλος, προτού ανέλθει στην κορυφή της Ρωσικής Εκκλησίας, ήταν επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών υποθέσεων του Ρωσικού Πατριαρχείου. Ο νυν επικεφαλής, Μητροπολίτης Ιλαρίων, έχει υιοθετήσει μια ιδιαίτερα επιθετική ρητορική εναντίον του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και αμφισβητεί συστηματικά τα πρωτεία του στον Ορθόδοξο κόσμο. Κατά το Ρωσικό σκεπτικό η πρωτοκαθεδρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αναδείχθηκε και διεκδικήθηκε κατά τα χρόνια της Σοβιετικής ισχύος, όταν οι Εκκλησίες που τελούσαν υπό τον έλεγχο του Σιδηρούν Παραπετάσματος δε μπορούσαν να διεκδικήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Στη σημερινή εποχή οι Ρώσοι, αρνούνται την πρωτοκαθεδρία του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και επιδίδονται σε συστηματική προσπάθεια απομείωσής του. Η υπονόμευση αυτή, έγινε απροκάλυπτα εχθρική μετά την αναγνώριση του Αυτοκέφαλου της Ουκρανικής Εκκλησίας το 2018, που έθετε τέρμα σε μια εκκρεμότητα αιώνων, με καταβολές στα 1686. Έφτασαν μάλιστα να υποστηρίξουν ουσιαστικά και με συναφείς δηλώσεις του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών, ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, προχωρά στην υπονόμευση και καθυπόταξη της Ορθοδοξίας στον Πάπα.
Παρά τις βαρύγδουπες και σφόδρα επιθετικές ενέργειες, η επιρροή του Ρωσικού Πατριαρχείου, έχει αντίστροφη και φθίνουσα πορεία. Εκτιμάται, ότι συν τω χρόνω, το ποίμνιο της Ουκρανικής Εκκλησίας, θα ξεπεράσει το αντίστοιχο της Ρωσικής, παρά το γεγονός ότι η Ρωσία, έχει τριπλάσιο πληθυσμό. Ακροατήριο, των ανιστόρητων και επιθετικών αιτιάσεων του Ρωσικού Πατριαρχείου, φαίνεται προσώρας να είναι οι Εκκλησίες της Σερβίας, Γεωργίας και Κύπρου, ενώ η Εκκλησία της Λευκορωσίας, δείχνει να κινείται στα βήματα της Ουκρανικής. Μέσα σε αυτό το σκηνικό αδικαιολόγητης εχθρότητας και έντασης η σταθερή και αποφασιστική στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είναι όρος προάσπισης και προοπτικής της Ορθοδοξίας και κεφάλαιο αναφοράς για το έθνος μας.
0 Σχόλια