"The Game Is Over"

Του Ιαπετού

Όταν ειπώθηκε, δημόσια, από τά χείλη τού Jean-Claude Juncker, προέδρου τότε τής Commission, τό συνειδητό μου πλημμύρισε από έντονη ταραχή. Συνειδητά ένιωσα ότι σήμαινε ακριβώς αυτό πού έλεγε καί δέν ήταν μιά από τίς μυριάδες πολιτικές μεγαλοστομίες πού ειπώθηκαν (καί λέγονται) ενίοτε στό φιλοθεάμων κοινόν, από μυριάδες υπαλλήλους τού πολιτικού θεάτρου. Τό παιχνίδι γιά μάς τελείωσε καί ήταν η αρχή τών δεινών τών Ελλήνων.

Υπάρχουν πολλά συνειδητά τεκταινόμενα στήν νεότερη ιστορία μας, διεθνή τά περισσότερα, πού σηματοδοτούν καί στιγματίζουν στήν πορεία τής ανθρώπινης ύπαρξή μας. Αρχής γενομένης από τήν πτώση τού τείχους τού Βερολίνου, τήν 9.11.2001, Lehman Brothers, λαθρομεταναστευτικό καί τώρα η «πανδημία» σφιχταγκαλιασμένη μέ τήν «κλιματική αλλαγή». Όλα όμορφα κατασκευασμένα (τό καθένα στήν ώρα πού επέτρεπε ο σχεδιασμός - σενάρια πού μπορούν νά προχωρήσουν-), έτσι ώστε νά φθάσουμε στήν αρχή τού ποθητού. Στήν κυριαρχία τών Company's. Company\s στήν κορυφή τής πυραμίδας ώς πανόπτης οφθαλμός καί πυραμιδωτά νά ακολουθούν κράτη, υπερεθνικοί οργανισμοί, ΜΜΕ, ανώτατοι υπάλληλοι καί γενικώς όλο αυτό τό συνονθύλευμα, πού οι «αριθμοί» υπάρξεων πού τείνουν νά αποτελούν τά θεμέλια τής πυραμίδας αντιλαμβάνονται ώς «ανώτερο αξιακό» καί «στόχο αναβάθμισης» τής υπαρξιακής τους «δυστυχίας», έτσι -τουλάχιστον- όπως καί η «διαπαιδαγώγηση» αιώνων τούς επιτρέπει νά κάνουν αντιληπτό.

The Game Is Over γιά τίς ζώσες γενεές; Αρχή περιόδου μιάς νέας δυστοπίας ή είναι εφικτή ακόμα η αποκατάσταση τής ουτοπίας; Καί πώς;

Ήταν πάντα ιστορικά δεδομένη η αναγκαιότητα γιά «γή καί ύδωρ» στόν Μεγάλο Βασιλέα ή η απονενοημένη αντίσταση στήν δουλεία. Τά αποτελέσματα ιστορικά γνωστά. Πότε μήλα, πότε φύλλα. Αλλά πάντοτε η απονενοημένη αντίσταση ήταν τό «προζύμι» τής εξέλιξης στήν τυραννία τής κάθε επιβεβλημένης καθεστωτικής μονολιθικότητας.

Τό δυστύχημα τής σημερινής ελληνικότητας είναι τό μέγεθός της καί ο λιλιπούτειος γεωοικονομικός της χώρος. Ο γλωσσικός της εννοιολογικός περιορισμός καί η μοίρα της νά διασύρεται από λίπαρχους οικονομικοπολιτικά «μιγάδες» τοπικούς υποτακτικούς διοικητές φοροσυλλέκτες μόνον τών επικυριάρχων καί συγχρόνως φορομπήχτες καί φοροκλέφτες γιά ίδιον όφελος μέ κάποιο μέρισμα καί γιά τούς πειναλέους «πραιτωριανούς» τους.

Καί όμως ελπίδα υπάρχει. Είναι τό Άναρχο τής φυλής. Τό συλλογικό Άναρχο υποσυνείδητο (καί όχι τό αναρχικό), προϊόν τού ανθρώπινου ήθους, ιδιαίτερα ανεπτυγμένο στούς ελληνικούς καί ελληνογενείς πληθυσμούς καί όχι τής ηθικής.

Η ηθική είναι ένα σύνολο κανόνων, μέ τούς οποίους μπορεί νά ζήσει ένας άνθρωπος. Τό διδάσκει καί ο Σοφοκλής στήν Αντιγόνη.

Τό ήθος είναι τρόπος ζωής. Ξεχασμένο στούς πειθήνιους «δούλους».

Πηγή antinews.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.