Η στροφή του αρχηγού προς τη μετριοπάθεια και τον ρεαλισμό του Κέντρου δεν γίνεται δεκτή με ιδιαίτερο ενθουσιασμό στο κόμμα. Και δεν ήταν μόνο τα όσα είπε ο Κούλογλου για «ανιαρό αγώνα», αλλά και η αγωνία πολλών στελεχών ότι όχι μόνο αλλάζουν οι εσωκομματικές ισορροπίες, αλλά και η φυσιογνωμία του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ’χει φαίνεται η μοίρα του Αλέξη Τσίπρα. Κάθε φορά που επιχειρεί φυγή προς τα μπρος, εμφανίζεται και κάποιος αξιωματούχος του κόμματός του και τον τραβάει προς τα πίσω. Ο τελευταίος ήταν ο Στέλιος Κούλογλου, ο οποίος προφανώς ξέχασε ότι είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και θυμήθηκε τη δημοσιογραφική του ιδιότητα για να σχολιάσει την εμφάνιση του Τσίπρα στη ΔΕΘ και να αποφανθεί ότι υπήρξε «ισοπαλία» με τον Μητσοτάκη και μάλιστα μετά από έναν «ανιαρό αγώνα».
Κι αν την ισοπαλία θα μπορούσε να την καταπιεί ο Αλέξης, ο «ανιαρός αγώνας» δεν χωνεύεται με τίποτε. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προετοιμάστηκε επισταμένως για να παρουσιάσει την εναλλακτική κυβερνητική πρόταση και ο ευρωβουλευτής του κρίνει ότι αυτή ήταν ανιαρή. Τα όσα είπε για τη μεσαία τάξη, τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, το νέο μοντέλο διακυβέρνησης, την οικονομία, την παιδεία, το ΕΣΥ, την εργασία, τους νέους, την ασφάλεια και την ασφάλιση ήταν, κατά τον Κούλογλου, ανιαρά. Αν είναι ανιαρά για τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, πώς μπορεί να είναι ελκυστικά για τον απλό πολίτη, για τους αριστερούς και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους;
Και πάλι καλά που η κυβέρνηση έμεινε μόνο στην «ισοπαλία» και δεν ασχολήθηκε με την «ανία» για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα που έβαλε ο τέως πρωθυπουργός από τη Θεσσαλονίκη και δεν χρειάστηκε ο Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του να απολογηθούν για όσα εις βάρος τους είπε ο Τσίπρας.
Δυστυχώς για τον Αλέξη, όταν τον απαξιώνουν οι άνθρωποί του δεν χρειάζεται να ασχοληθούν μ’ αυτόν οι αντίπαλοί του. Αυτό κατάφερε ο ευρωβουλευτής Κούλογλου! Ο Δημητριάδης, ο Γεραπετρίτης, ο Σκέρτσος, καλύτερο αμυντικό σύμμαχο στην απόκρουση της επίθεσης Τσίπρα δεν θα μπορούσαν να βρουν από τον συγγραφέα του μυθιστορήματος «Φόνος στην Κεντρική Επιτροπή». Η ζημιά που προκάλεσε ο Κούλογλου, ενδεχομένως εν τη αφελεία του (;), είναι τεράστια. Πολύ μεγαλύτερη απ’ όση προκαλεί ο Πολάκης με τα όσα κατά καιρούς λέει για τα εμβόλια, τους πολιτικούς, ακόμη και τους εσωκομματικούς αντιπάλους του.
Ο Κούλογλου
Αυτό πάντως που απασχολεί τους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μεγαθυμία του Τσίπρα. Αποδοκίμασαν τον Κούλογλου ο Τζανακόπουλος και ο Παπαδημούλης -που του το κρατούσε μανιάτικο απ’ όταν ο Κούλογλου τον αποδοκίμασε για τα πολλά ακίνητά του-, έκανε κάποιο είδος επανόρθωσης ο ευρωβουλευτής και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν. Η πιθανότητα ο Κούλογλου να γλίτωσε την τιμωρία (ακόμη και τη διαγραφή, όπως κάποιοι εισηγήθηκαν στον Τσίπρα) επειδή τον στήριξε ο Τσακαλώτος, είναι «ελάχιστη έως μηδενική», μας λένε όσοι γνωρίζουν τα ενδότερα της Κουμουνδούρου. «Και σε καμία περίπτωση ο Αλέξης δεν έλαβε υπ’ όψιν του τα λεγόμενα του Ευκλείδη περί σταλινικού κόμματος», συμπληρώνουν. Για να το κάνει στον Κούλογλου, έπρεπε να το έχει κάνει προηγουμένως στον Πολάκη, στον Παπαδημούλη, στον Τσακαλώτο και σε όσους με δηλώσεις και συμπεριφορές τους εξέθεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, προκάλεσαν σύγχυση ή αμφισβήτησαν τον ηγεμονικό ρόλο του Αλέξη.
Σημειώνουμε ότι ακόμη και στελέχη της «Ομπρέλας» διαφώνησαν με τον τρόπο που ο Τσακαλώτος στήριξε τον Κούλογλου: «Οταν λέει τις βλακείες του ο Πολάκης και ζητάμε να σταματήσει και να τιμωρηθεί, δεν είμαστε σταλινικοί; Ηταν λάθος του Ευκλείδη τα περί κομματικής ελευθεροστομίας. Ο Κούλογλου οφείλει να ομιλεί ως ευρωβουλευτής και όχι ως πρώην δημοσιογράφος. Και εν πάση περιπτώσει, οι αρχές δεν είναι λάστιχο, να ισχύουν για τους αντιπάλους και να μην ισχύουν για τους φίλους».
Είναι γεγονός ότι το επεισόδιο με τον Κούλογλου έθεσε σε δεύτερη μοίρα ορισμένα όντως νέα και αξιοπρόσεκτα στοιχεία που έφερε με την ομιλία του στη ΔΕΘ ο Τσίπρας. Και αντί στον ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα στον δημόσιο διάλογο να συζητώνται αυτά, αναγκαζόμαστε και εμείς να τυρβάζουμε για τα διάφορα... κουλά που ευδοκιμούν στην Κουμουνδούρου.
Καταρχάς δεν δόθηκε σημασία στη διαφοροποίηση του Αλέξη από τη σύζυγό του Μπέττυ. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι πολλά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μάλλον τα περισσότερα, συμφωνούσαν με την άποψη της κυρίας Μπαζιάνα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία». Ορισμένοι μάλιστα, με πρώτο και καλύτερο τον Πολάκη, απειλούσαν ότι την επόμενη φορά που θα γίνουν κυβέρνηση δεν θα κάνουν το ίδιο λάθος και θα πάρουν και την εξουσία.
Αριστερά και εξουσία
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Τσίπρας έβαλε τέλος σ’ αυτό το σενάριο. Δεν διέγραψε τον Κούλογλου, διέγραψε όμως την... Μπέττυ ή, για να ακριβολογούμε, έθεσε εκτός θέσεων ΣΥΡΙΖΑ την άποψη περί κατάληψης και της εξουσίας, η οποία ειρήσθω εν παρόδω είχε πολλούς οπαδούς στο ΠΑΣΟΚ, επί των ημερών του Ανδρέα Παπανδρέου. «Είμαστε αποφασισμένοι να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο ανάμεσα στο κόμμα και στο κράτος», διακήρυξε από τη ΔΕΘ ο Αλέξης. Και πρόσθεσε ότι θα κυβερνήσει «με διαφάνεια, κοινωνική λογοδοσία και αξιοκρατία, με θεσμούς που θα έχουν συνέχεια, ανεξαρτήτως της αλλαγής των κυβερνήσεων». Και για να κόψει την όρεξη όσων ονειρεύονται κομματικό κράτος, είπε ότι εφόσον γίνει κυβέρνηση, θα προχωρήσει «στην ουσιαστική και ολόπλευρη αποκομματικοποίηση του κράτους... και ως αποφασιστικό μέτρο στην κατεύθυνση αυτή καταργούμε τις στρατιές των μετακλητών στον δημόσιο τομέα». Πιο καθαρά δεν θα μπορούσε να διατυπώσει τη διαφωνία του με όσους εκ των συντρόφων του, μεταξύ των οποίων και η σύζυγός του, πιστεύουν πως «η δεύτερη φορά Αριστερά» θα πρέπει εκτός από την κυβέρνηση να καταλάβει και το κράτος.
Και για να το κάνει ακόμη πιο εναργές, αλλά και για να στείλει μήνυμα όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά και στα στελέχη του ότι θα βάλει «τέλος στο φαύλο, κομματικό, μεροληπτικό, πελατειακό κράτος», είπε ότι δεν θα κυβερνήσει με τους κομματικούς, αλλά με τους ικανούς και άξιους.
Το τελευταίο οκτάμηνο ο Αλέξης Τσίπρας συστηματικά προσπαθεί να «στρατολογήσει» κοινωνικά στελέχη με πολιτική εμπειρία, επιστημονική γνώση και τεχνοκρατικές δεξιότητες. Θέλει να ανανεώσει το πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ με προσωπικότητες εκτός των κομματικών τειχών και μαζί τους, όπως είπε και στη ΔΕΘ, να κυβερνήσει. Κατά κάποιο τρόπο ο «κύκλος των συνομιλητών» του Αλέξη είναι η απάντηση στον Κυριάκο και τους «επιτελείς του Μαξίμου».
Πάντως, πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο από την εσωκομματική αντιπολίτευση, διαβλέπουν μια προσπάθεια του Τσίπρα να αλλάξει, μέσω και των προσωπικοτήτων, τόσο τις εσωκομματικές ισορροπίες όσο και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, και από τη ριζοσπαστική Αριστερά να τον τοποθετήσει οριστικά στον χώρο της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας. Αλλωστε το μήνυμα που έστειλε και από τη ΔΕΘ είναι «κλίνατε προς το Κέντρο». Οι συνεχείς αναφορές στη μεσαία τάξη και η προσπάθειά του να αποδείξει, στα νοικοκυριά και την υγιή επιχειρηματικότητα, ότι αυτός μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τον Μητσοτάκη, αυτό τον στόχο είχαν.
Αλλωστε την πρόθεσή του να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ δεν την έκανε σαφή μόνο με την κατακλείδα της ομιλίας του με την εμβληματική φράση «να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα», ή με το πράσινο χρώμα που είχε ως φόντο στην ομιλία του, την κατέστησε σαφέστατη όταν υποστήριξε ότι «για ακόμη μία φορά, η δημοκρατική και προοδευτική παράταξη θα αναλάβει την ευθύνη να βγάλει τον τόπο από τα αδιέξοδα, θα αναλάβει την ευθύνη να ανασυγκροτήσει την κοινωνική συνοχή, θα αναλάβει την ευθύνη να ενώσει τις Ελληνίδες και τους Ελληνες σε ένα δρόμο προόδου και δημοκρατίας».
Η Δημοκρατική και Προοδευτική Παράταξη, όχι η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, είπε. Και θα συνεχίσει να το λέει ολοένα και πιο συχνά. Είναι πλέον πεπεισμένος ότι για να μπορέσει να κερδίσει τον κόσμο της Κεντροαριστεράς πρέπει να αρχίσει να θύει σπονδές και στις διαχρονικές κατακτήσεις της. Δεν φτάνει να υιοθετήσει τα συνθήματά της ή να αναφέρεται στο ιστορικό ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, πρέπει να ταυτιστεί και με τις παραδόσεις της Προοδευτικής Παράταξης και να υπερασπίζεται τις μεγάλες τομές και αλλαγές που έχουν γίνει επί διακυβερνήσεώς της. Διαχρονικά και πρωτίστως στη Μεταπολίτευση.
Το συνέδριο
Εξυπακούεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως στην αριστερή του πτέρυγα η στροφή του Τσίπρα προς τη μετριοπάθεια και τον ρεαλισμό του Κέντρου δεν γίνεται δεκτή με χειροκροτήματα. Εχουν μεν αποδεχθεί ότι ο Αλέξης δεν είναι «πρώτος μεταξύ ίσων», όπως έλεγαν παλαιότερα, για να αποδεχθούν όμως ότι δεν είναι πρόεδρος, αλλά αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν να το εγκρίνει το συνέδριο. Και φυσικά ο μεγάλος τους φόβος είναι να μη βγει αληθινός ο συνταγματολόγος και πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος, ο οποίος διατύπωσε την άποψη ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταμορφωθεί σε προσωποπαγές μόρφωμα, σε κάτι που μοιάζει με τους Μιλγουόκι Μπακς, όπου ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι το πρώτο και το τελευταίο βιολί». Ο Τσίπρας, επειδή εξ ιδιοσυγκρασίας και πολιτικής διαδρομής έχει «κολλήματα» με το κόμμα, το πιθανότερο είναι ότι θα συμφωνήσει στη διεξαγωγή συνεδρίου. Ορισμένοι υποστηρίζουν πως θα πρέπει να ορίσει και τον χρόνο διεξαγωγής του.
Πάντως, και ανεξαρτήτως του πότε θα γίνει το συνέδριο, στην Κουμουνδούρου έχουν δύο μεγάλα προβλήματα να λύσουν. Το πρώτο είναι οι δημοσκοπήσεις. Ολες οι εταιρείες μετρήσεων συνεχίζουν να δίνουν μεγάλες διαφορές. Ακόμη και οι πλέον ευνοϊκές για τον ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούν τη διαφορά με τη Ν.Δ. στις οκτώ μονάδες, με όση δηλαδή έχασε τις εκλογές τον Ιούλιο του 2019. Και το δεύτερο, η προοδευτική διακυβέρνηση. Οταν το κάρο μπαίνει μπροστά από το άλογο είναι λογικό να υπάρχουν προβλήματα. Το ορθό θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίζει ότι διεκδικεί την πρωτιά στις εκλογές και όχι ότι επιδιώκει να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού των προοδευτικών δυνάμεων.
Πρώτα αποφαίνονται οι πολίτες και μετά γίνονται οι διεργασίες για τον σχηματισμό της κυβέρνησης. Δεν είναι απλώς η ορθή πολιτική τακτική, αλλά και η συνταγματική πρόβλεψη για την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα.
Βάζοντας ως πρώτο στόχο τον «σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης με προοδευτικό πρόσημο», μπλέκεις σε περιπέτειες. Θα σε ρωτάνε και δικαιολογημένα: «Με ποιους; Ακόμη κι αν συμφωνήσει το ΚΙΝ.ΑΛ., αλλά το ΚΚΕ και ο Βαρουφάκης αρνούνται, κυβέρνηση δεν σχηματίζεται». Και φυσικά «ποιος θα είναι ο ο πρωθυπουργός;». Θα δεχθεί ο Τσίπρας να είναι κάποιος άλλος; Κομμάτι δύσκολο έως αδύνατο. Αρα; Και πολλά ακόμη, τα οποία προφανώς δεν μπορούν να επιλυθούν με τις «επιτροπές διαλόγου με το ΚΙΝ.ΑΛ.» που ο Μπίστης, ο Χατζησωκράτης και οι λοιποί... γεφυροποιοί του ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν να δημιουργηθούν. Ευτυχώς πάντως για τον Τσίπρα που οι άστοχες δηλώσεις του Αδώνιδος Γεωργιάδη για τους μικρομεσαίους, το μηχανοκίνητο κίνημα με τα κόκκινα γιλέκα με αφορμή το efood και ο Αμερικής Ελπιδοφόρος έδιωξαν τα φώτα από τον Κούλογλου. Δυστυχώς ήρθε ο Σπίρτζης με τις γυναικοκτονίες και τα επανέφερε….
Νίκος Φελέκης
0 Σχόλια