Του Γιώργου Κράλογλου
Πολύ κοντά και στην οικονομία οι πυρκαγιές. Η προσοχή ασφαλώς και είναι στη κυβέρνηση. Ο φόβος είναι η αντιπολίτευση, την οποία δυστυχώς την ξέρουμε.
Το επιχειρηματικό κλίμα στην οικονομία βεβαίως και είναι θετικό. Και πολύ ορθά το εντοπίζουν στα καλύτερά του, αυτή την εποχή, οι αναλυτές των παραγωγικών τάξεων.
Η Ελλάδα της χρεοκοπίας του 2008-2009 δεν είναι παρελθόν. Είναι ακόμη εδώ. Πολεμάει και με τη 12ετή χρεοκοπία της. Και με τις επεκτάσεις της πανδημίας στην οικονομία. Η Ελλάδα της αποβιομηχάνισης και της αποεπένδυσης δεν πρόκειται να επανέλθει με ευχές και ίσως καλές προθέσεις 5-10 πατριωτών… της επιχειρηματικής κοινότητας.
Την περιχαρακώνει το 1.100.000 της ανεργίας και η ανυπαρξία θέσεων εργασίας, στην επόμενη ημέρα και (ο Θεός να δώσει...) στο πιθανό νέο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας.
Κυβέρνηση, πολιτικές και πολιτικοί δεν έχουν περιθώρια για σπέκουλα και βλακώδεις λαϊκισμούς...
Δεν προσφέρονται, όπως στα χρόνια του σοσιαλιστικού χαβαλέ…, ευκαιρίες να καρπίζουν πολιτικές χυδαιότητες, με τακτικές, των κλακαδόρων, ουζάδικου και τσιπουράδικου…
Ό,τι χάνει η οικονομία, θα το χάνει για πολύ καιρό. Να μη πούμε για πάντα.
Δεν έχουμε ηλίθιους γείτονες στα Βαλκάνια ή και στην χρεοκοπημένη Τουρκία, να μη καταλαβαίνουν ότι παραμένει εκμεταλλεύσιμη η Ελλάδα όσο έχει ανάγκη, ως και 20%, τον ηλεκτρισμό τους και τους εκλιπαρεί να την ενισχύσουν (σε ώρες εκτάκτων περιπτώσεων).
Έτριβαν τα χέρια τους και οι Βούλγαροι και οι Σκοπιανοί και οι Αλβανοί, για να μη πούμε και οι Τούρκοι, όταν το 2007 βλέπαμε πως δεν πάει άλλο με το δίκτυο ηλεκτρισμού μας, με τον αναχρονισμό που το δέρνει (σε εξαιρετικά μεγάλες εκτάσεις) και με τις συμφορές του. Εμείς τι κάναμε;
Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση παρέδωσαν τα προγράμματα επενδύσεων και εκσυγχρονισμού σε συντεχνίες. Στα κομματόσκυλα. Στον ελεγχόμενο εργατοπατερισμό. Και βεβαίως, στην τύχη του!!
Αφήσαμε τις αντιπολιτεύσεις να βρουν τρόπο να ρίχνουν κυβερνήσεις, εγκαταλείποντας και τον εκσυγχρονισμό του δικτύου. Ο φόβος να μη δείξουν οι μεν… ότι είναι λιγότερο λάτρεις των συντεχνιών από τους δε…
Κάπως έτσι φθάσαμε και στο σήμερα. Τα μέτρα του αύριο, για ανόρθωση της οικονομίας, έχουμε ακόμη ιστορίες ελλιπών υποδομών.
Ανάμεσά τους, ειδικά για την παραγωγή, και η διασφάλιση ενέργειας χαμηλού κόστους, συγχρόνως όμως και με δυνατότητες να μας φυλάνε και από πυρκαγιές…
Πότε αυτά; Δύο-τρείς 10ετίες από τότε που τα πάντα παραδόθηκαν σε συντεχνίες.
Τι άλλο κάνουμε τώρα; Θα δώσουμε ό,τι λεφτά μπορούμε και από τα 20 δισ. επιδοτήσεων του Ταμείου Ανάκαμψης και για πολεοδομικά, χωροταξικά, δασοπροστατευτικά προγράμματα.
Προγράμματα για τα οποία μιλάμε εδώ και 35 χρόνια. Ψάξτε τις προηγούμενες 10ετίες. Θα βρείτε τουλάχιστον 70 μελέτες εργασίας από αντίστοιχες ομάδες εργασίας…
Το πώς όλα αυτά αγγίζουν την οικονομία είναι αυτονόητο. Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να περάσουν 24 ώρες για να το διαπιστώσουμε…
Η ελληνική αγορά δεν επηρεάζεται μόνο από τις "φούσκες" ή τις συγκυρίες που στραβώνουν ή ισιώνουν τις άλλες αγορές στην Ευρώπη.
Η ελληνική αγορά και η οικονομία της έχει και άλλον, σοβαρότατο, κατά την γνώμη μου, παράγοντα επηρεασμού. Τον απέκτησε στις 10ετίες της μεταπολίτευσης.
Είναι ο πολιτικός παράγοντας με την μόνιμη αντιπαράθεσή του προς την οικονομία. Γιατί; Γιατί από την οικονομία και τους συντελεστές της αντλεί στοιχεία πολιτικής επιχειρηματολογίας.
Επιχειρήματα (πολιτικής φτήνιας βεβαίως) για χρόνια κονσερβαρισμένα, παραμουχλιασμένα και αηδιαστικά, περί κατακτητών επενδυτών και εργατικής δουλείας…
Κανείς δεν αποδίδει σοβαρότητα και σημασία. Ωστόσο, η αριστερή αντιπολίτευση δεν χάνει ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσει και να τα προβάλλει, στις εκάστοτε πολεμικές της προς κυβερνήσεις, χωρίς να την απασχολεί η παραμικρή σημασία στο αρνητικό οικονομικό και επιχειρηματικό κλίμα που προκαλεί.
Αυτό το κλίμα είναι που πρέπει να αποφύγουμε να προστεθεί σε εκείνο της χρεοκοπίας, την "σκυτάλη" προς την πανδημία και τώρα με τις πυρκαγιές.
Το καταστροφικό κεφάλαιο των πυρκαγιών πρέπει να κλείσει με την επιβαλλόμενη και για την οικονομία σοβαρότητα. Δεν θα κλείσει όμως (συμβαίνει και στην πανδημία) αν η πολιτική σπέκουλα, που ξεκίνησε ήδη, συνεχισθεί. Σπέκουλα με πιθανό "αυτοθαυμασμό" κάποιων στην κυβέρνηση. Και κυριαρχία από τις συνιστώσες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με απόψεις που ασφαλώς και επιβεβαιώνουν ανυπαρξία και ανικανότητα.
0 Σχόλια