Το "σάλτο μορτάλε" του Ερντογάν…

Του Κώστα Στούπα

Η αλήθεια είναι πως τα τουρκικά "drones" τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει τον διεθνή τύπο αλλά και πολλούς ειδικούς να μιλάνε με ενθουσιασμό ή να "παραμιλάνε" ανάλογα την οπτική γωνία από την οποία αντιμετωπίζουν την Τουρκία.

Οι πληροφορίες υποστηρίζουν επίσης πως στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τη Λιβύη και τη Βόρεια Συρία τα τουρκικά "drones" έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όμως οι τουρκικές δυνάμεις και ο εξοπλισμός τους αντιμετώπισαν κυρίως ομάδες "ατάκτων" ή μονάδες με απαρχαιωμένο εξοπλισμό όπως αυτές που ηττήθηκαν στον αρμενικό θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ωστόσο, θα ήταν λάθος να υποτιμήσει κάποιος τα όποια βήματα έχει κάνει η Τουρκία στην ανάπτυξη εγχώριων οπλικών συστημάτων. Λάθος είναι όμως και αυτό που κάνει μια μεγάλη μερίδα των Ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης να αναπαράγει με πολλαπλάσια ισχύ τις προπαγανδιστικές ανακοινώσεις του καθεστώτος της Άγκυρας...

Η Τουρκία αναπτύσσει κάποια οπλικά συστήματα με βάση άδειες χρήσης εξαρτημάτων υψηλής τεχνολογίας που έχει εξασφαλίσει από το εξωτερικό αλλά αυτό απέχει πολύ από το να είναι μια χώρα που παράγει στρατιωτική τεχνολογία και μπορεί να καλύψει τις βασικές της αμυντικές  ανάγκες.

Κατά συνέπεια, προαναγγελίες σαν και αυτή που έκανε προχθές ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν για την πλήρη απεξάρτηση της χώρας του από στρατιωτικά υλικά  που προέρχονται από χώρες του εξωτερικού, ανήκουν στον χώρο της φαντασίας και φθηνής προπαγάνδας για απελπισμένα από την οικονομική κρίση πλήθη.

Όπως είχε αναφέρει το 2019 στο BBC η στρατιωτική αναλύτρια Yvonni-Stefania, δεν είναι ευκρινές το κατά πόσο η τουρκική αμυντική βιομηχανία μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του στρατού της χώρας. "Συνήθως τα οπλικά συστήματα τα οποία η Τουρκία αναφέρει ως εγχώριας παραγωγής, στην πραγματικότητα είναι ξένα τα οποία κατασκευάζει μέσω των σχετικών αδειών που έχει λάβει ή βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε εισαγόμενα εξαρτήματα".

Το πλέον ενδιαφέρον όμως είναι αυτό που κάποιος μπορεί να διαβάσει πίσω από τις γραμμές στο ίδιο ρεπορτάζ.

Στην ίδια  ομιλία του ο πρόεδρος Ερντογάν κατηγόρησε τις χώρες οι οποίες αρνούνται να πουλήσουν όπλα στην Τουρκία, αλλά παράλληλα εξοπλίζουν τους Κούρδους του YPG. "Είμαστε αποφασισμένοι να υπερνικήσουμε όλες αυτές τις αδικίες που αντιμετωπίζουμε στον αγώνα υπεράσπισης της πατρίδας μας και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας”, ανέφερε χαρακτηριστικά...

Αν διαβάσει κάποιος το ρεπορτάζ από το τέλος προς την αρχή μπορεί να συνάγει εύκολα πως η Τουρκία υπόκειται από εμπάργκο όπλων και αναγκαστικά προσπαθεί να αποκρύψει τον κυοφορούμενο προβληματισμό (πανικό) με φληναφήματα πως το κενό μπορεί να το καλύψει η  τουρκική βιομηχανία και τα τουρκικά πανεπιστήμια.

Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί όμως πως ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση που το στοίχημα κερδηθεί, θα χρειαστούν δεκαετίες μέχρι να καταφέρει να αντικαταστήσει την αμερικάνικη και ευρωπαϊκή εξοπλιστική τεχνολογία με τουρκική.

Είναι διαφορετικό να έχεις μια βιομηχανία που παράγει παλιάς τεχνολογίας αυτοκίνητα και κουζίνες ή πλυντήρια σαν αυτά που κατασκεύαζε και η Ελλάδα τη δεκαετία του ’60 και του ’70 και διαφορετικό να σχεδιάζεις, να αναπτύσσεις ή  έστω να κατασκευάζεις υψηλής τεχνολογίας οπλικά συστήματα.

Τα σύγχρονα όπλα είναι περίπλοκα. Μια εταιρεία σχεδιάζει ένα οπλικό σύστημα  με εξαρτήματα που προέρχονται από εκατοντάδες άλλες εταιρείες υψηλής και χαμηλής τεχνολογίας από δεκάδες χώρες...

Ο Ερντογάν υποστηρίζει (ενδεχομένως και να το πιστεύει) πως μπορεί να υποκαταστήσει αυτόν τον περίπλοκο διεθνή ερευνητικό, τεχνολογικό και επιχειρηματικό ιστό με κάποιον αντίστοιχο αποκλειστικά τουρκικό. Σε γενικές γραμμές υποστηρίζει ένα είδος αυτάρκειας σαν αυτή που διαφήμιζε για την Αλβανία ο Εμβέρ Χότζα ή το καθεστώς της Β. Κορέας.

Επιπλέον αποτελεί ερωτηματικό αν μια θρησκόληπτη καθυστερημένη κοινωνία με ένα διεφθαρμένο θεοκρατικό καθεστώς μπορεί να διαπρέψει σε επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις.

Τέλος, μια χώρα με αμυντική αυτοπεποίθηση δεν έχει κανέναν λόγο να διαφημίζει καθημερινά τα εξοπλιστικά της πλεονεκτήματα τα οποία συνήθως αποδεικνύονται αποτελεσματικά όταν αποτελούν "κρυφά χαρτιά"...

Υ.Γ. Τα ελληνικά μέσα και οι "υπερπατριώτες πεζοναύτες του καναπέ" αναπαράγουν την τουρκική προπαγάνδα για την τουρκική αμυντική βιομηχανία ενδεχομένως είτε γιατί ονειρεύονται ανασύσταση της "μαύρης τρύπας" της κρατικοδίαιτης ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, είτε από κατάλοιπα ραγιαδισμού.

Αν κάποια τουρκική εταιρεία π.χ. παρουσίαζε σε μια έκθεση ένα σύγχρονο λέιζερ που μπορεί να καταρρίπτει με ελάχιστο κόστος πολλά "drones" ταυτόχρονα, ο ελληνικός τύπος θα αφιέρωνε πολλά "σεντόνια" και πρωτοσέλιδα.  Το γεγονός όμως πως αυτό το έκανε μια μικρή ελληνική εταιρεία περνάει στα "ψιλά". Το ίδιο ισχύει και για τα ελληνικά "drones"...

Πηγή capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.