Τα στοιχεία αμείλικτα. Ο εχθρός επιθετικός όσο ποτέ άλλοτε. Τα θύματα από τις νεανικές, ακόμα και παιδικές ηλικίες. Η διασπορά με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το ποσοστό των εμβολιασμένων χαμηλό. Η πολιτικολογία καθηλωμένη στα επίπεδα καφενείου. Οι θεωρίες συνωμοσίας «ανώτερες» και πιο εξωφρενικές ακόμα και από τις πιο ευφάνταστες και εξωπραγματικές ιστορίες «εφιαλτικής μελλοντολογίας» του Χόλιγουντ. Τα μέτρα διστακτικά και με το ζύγι και με το κριτήριο της «πειθούς».
Και οι τουριστικοί προορισμοί τύπου Μυκόνου να περιστρέφονται και να φλερτάρουν με το κόκκινο
Είναι ζήτημα χρόνου. Μέσα στον Αύγουστο ο αριθμός των κρουσμάτων θα σκαρφαλώσει πάνω από τις πέντε χιλιάδες ημερησίως. Τα διαπιστωμένα. Οσο για τα άλλα τα αδέσποτα και τα «ορφανά» ουδείς γνωρίζει. Τα θεμέλια του Συστήματος Υγείας από τώρα τρίζουν.
Κι εσύ κάθεσαι, τ ακούς, χαμογελάς, το ξύνεις, αμολάς θεωρίες μπουρδολογίας, αναπαύεσαι και βαυκαλίζεσαι με την ψευδαίσθηση ότι μόνο εσύ ξέρεις, οι άλλοι απλώς κωθώνια και θύματα του συστήματος. Και περιμένεις. Τι περιμένεις; Πότε κάθε εμβολιασμένος θα μεταλλαχθεί. Πότε θα αποκτήσει πράσινη ουρά και άλλα τέτοια. Πότε θα τερματίσει σαν πειραματόζωο κάποιων ανάλγητων συμφερόντων. Και πότε ο Μπιλ Γκέιτς θα αποφασίσει να μην εξολοθρεύσει το σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού.
Κοντά σε όλα αυτά η κυβέρνηση, για λόγους εκλογικής πελατείας και προκειμένου να προστατευθεί από τα βέλη των ταχαριστερών, αρνείται να επιβάλλει υποχρεωτικότητα εμβολιασμού σε πολλές ομάδες του πληθυσμού.
Κανονικά και κάτω από τα παρούσες συνθήκες και φυσικά με ορατή την επαλήθευση της «προφητείας» ότι το επερχόμενο κύμα θα είναι το πιο ισχυρό και το πιο καταλυτικό, θα έπρεπε η κυβέρνηση να είχε επιβάλλει «υποχρεωτικότητα» σε όλους τους κλάδους τουριστικών δραστηριοτήτων. Και στους υγειονομικούς. Και στους νοσηλευτές. Και στους δασκάλους και τους καθηγητές. Και στους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα. Καθώς επίσης σε όλους εκείνους που έχουν αναλάβει την φροντίδα και την προστασία ηλικιωμένων στις κλειστές δομές των «οίκων ευγηρίας»
Η κατάσταση εντελώς σουρεαλιστική. Από τη μια ο προειδοποιήσεις και η διαρκώς κλιμακούμενη αύξηση των κρουσμάτων. Μαζί με τις διαπιστώσεις. Και από την άλλη «ελάτε παιδιά, συμμορφωθείτε και εμβολιαστείτε». Αν είναι δυνατόν. Οπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Σιγά που θα επιβάλλουμε υποχρεωτικότητα. Καθένας με τις προσωπικές του απόψεις. Καθένας με το σώμα του. Καθένας να μπορεί να κάνει η να μην κάνει εμβόλιο.
Και όταν κουβεντιάζεις και διασταυρώνεις με άλλους τα επιχειρήματα σου, πέφτουν βροχή πάσης φύσεως αρνητικοί σχολιασμοί. Όπως:
Μα η κυβέρνηση καθυστέρησε να ξεκινήσει τους εμβολιασμούς. Μα τότε πριν ένα χρόνο μας έλεγαν να μη φοράμε μάσκες. Μα στη συνέχεια μας έλεγαν ότι είναι επικίνδυνα τα εμβόλια της AstraZeneca. Μα τα λεωφορεία είναι λίγα. Μα οι μαθητές στριμωγμένοι . Μα εκείνο μα το άλλο, πάρ τον χάμω
Ωραία λοιπόν. Τώρα οι ποσότητες υπέρ αρκετές. Τώρα μπορείς να διαλέξεις το εμβόλιο της αρεσκείας σου. Τώρα φοράμε μάσκες. Τώρα καταφθάνει μεγαλύτερο κύμα. Τώρα τι κάνεις, τι κάνω, τι κάνουμε
Ούτε το ένστικτο αυτοσυντήρησης και επιβίωσης; Ούτε αυτό. Τώρα, όπως έχω πει τόσες φορές, το εμβόλιο είναι crash test στοιχειώδους ευφυίας, λογικής, προστασίας και στράτευσης εναντίον του κοινού αόρατου εχθρού. Δεν το έκανες; Δεν θα το κάνεις; Εχθρός του λαού!
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια