Του Anaconda
Οι δύο διασημότερες προσωπικότητες δίπλα στον ορισμό του φασισμού είναι ο ηγέτης του ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ κόμματος της Ιταλίας (Benito Mussolini) και ο ηγέτης του ΕθνικοΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ εργατικού κόμματος της Γερμανίας (Adolf Hitler).
Δεν θα επεκταθώ σε ζητήματα που αφορούν την Εταιρία της Θούλης και την Αριοσοφία, μιας και δεν είναι γνωστά ούτε καν στον σκληρό πυρήνα των «χρήσιμων ηλίθιων» που υλοποιούν σήμερα τη συγκεκριμένη στρατηγική από το Μαξίμου.
Θα περιοριστώ στη διαφώτιση της μαθηματικής προβολής αυτού του κινήματος στη σημερινή πραγματικότητα.
Μια μικρή μειοψηφία επιλέγεται για να εξυπηρετήσει έναν σκοπό, ο οποίος, εδώ και χιλιετίες, παραμένει η εκμετάλλευση της πλειοψηφίας. Η μικρή αυτή μειοψηφία δεν επιλέγεται από την πλειοψηφία, απότοκο δημοκρατίας, αλλά από μια άλλη Σέχτα της μειοψηφίας. Ο λόγος που επιλέγονται αυτά τα φυσικά πρόσωπα έναντι άλλων δεν είναι κληρονομικός, όπως στη βασιλεία. Επιλέγονται ως τα άριστα τσοπανόσκυλα για να κρατάνε το κοπάδι προς εκμετάλλευση.
Πώς ορίζουν την αριστεία σε αυτό το πλαίσιο;
Με δύο συνιστώσες:
- Να είναι αδίστακτοι στην επιβολή των μέτρων ελέγχου της διαδικασίας εκμετάλλευσης, ακόμα καλύτερα να μην το κάνουν ως αγγαρεία, αλλά να το θέλουν, να το επιζητούν, να το πιστεύουν, να το απολαμβάνουν.
- Να είναι ανίκανοι να επιβιώσουν εκτός της προστασίας της μειοψηφίας, να μετρούν ώρες αν τύχει και βρεθούν εντός της πλειοψηφίας.
Άριστος είναι ο Nίκος Γεωργιάδης.
Άριστος είναι ένας κολλητός του Γεωργιάδη που έχει το βιβλίο «The Great Reset» ως το «Mein Kampf».
Άριστος είναι κι ο Δημήτρης Λιγνάδης.
Αν δεν είναι τέτοιας πάστας, δεν μπορούν να κριθούν ως οι καταλληλότεροι.
Μόνο έτσι διασφαλίζεται ότι θα κάνουν τη δουλειά που τους ζητείται.
Για να καταλάβετε πόσο διαχειριστικά όργανα είναι, σε αναφορά κυβερνητικού προσώπου, αποφοίτου της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, στον «είμαι φιλελεύθερος σοσιαλιστής με σοσιαλιστές υπουργούς», περί συνάντησης με δύο υψηλόβαθμα παγκοσμίως μέλη των Πεφωτισμένων, η απάντηση ήταν «Υπάρχουν; Νόμιζα ότι είναι μόνο στις ταινίες»...
Η σχέση του Baron Rudolf Freiherr von Sebottendorf με την Τουρκία δίνει τις αναγκαίες απαντήσεις για τη διαχρονική αγάπη της Γερμανίας υπέρ του Πανισλαμισμού ως μέσο κρασπεδοποίησης του Δυτικού, δηλαδή βασιζόμενο σε αρχές και αξίες του Ελληνικού, πολιτισμού.
Πολλά άλλα μπορούν να ειπωθούν για τα συνδεόμενα με τη γεωπολιτική ιστορικά δεδομένα.
Για τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα, αρκεί να υπενθυμίσουμε τη διαφυγή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από την Ελλάδα με τη βοήθεια της Τουρκίας, την απροθυμία του Κυριάκου Μητσοτάκη να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία, και άλλα, άπειρα.
Πλέον αυτής της πτυχής επιβολής ενός γενικότερου σχεδίου, με το παρόν άρθρο επιθυμούμε να εστιάσουμε στο εύλογο ερώτημα «Γιατί τέτοια λύσσα αυτών των άριστων υπέρ των κάθε λογής κοινωνικών ομάδων με ακραίως μειοψηφικά χαρακτηριστικά;»
Είναι αυτονοήτως σεβαστό το δικαίωμα οποιουδήποτε πολίτη στη διαφορετικότητα.
Από το «σέβομαι τη διαφορετικότητα» στο «επιβάλλω επικοινωνιακά την οποιαδήποτε διαφορετικότητα ως τον κοινωνικό κανόνα» μεσολαβεί ο φασισμός των αρίστων. Αυτοί που ορίζονται ως άριστοι από τους χειριστές τους, όπως ο Γεωργιάδης, ο Μητσοτάκης, ο Λιγνάδης, και παρακάτω, αποτελούν τους εκπροσώπους του κοινωνικού αριανισμού: αυτοί ορίζουν τι αποτελεί το εξελικτικά ευγονικό με το οποίο πρέπει υποχρεωτικά να μπολιαστεί το κοπάδι για να γίνει πιο ελεγχόμενο.
Το (κατά δήλωσή του «ουδέτερο», το σεβόμαστε) Τζέισον-Αντιγόνη ήταν το πρότυπο των αριστεροσοσιαλιστών του ίδιου θιάσου. Ήταν ο άριστος.
Η Ακροδεξιά του σοσιαλισμού του ίδιου θιάσου σήμερα διόρθωσε το πρότυπο της αριστείας στο -κατά τη γνώμη της- ορθό: Γεωργιάδης-Λιγνάδης.
Το κοινά αποδεκτό πρότυπο αριστείας του θιάσου ορίστηκε από κοινού στο «έχω κάνει και κοκαΐνη και ηρωΐνη» Καρανίκα.
Η αριστεία της φασιστικής μειοψηφίας συνοψίζεται μια μικρή κάστα κοινωνικά περιθωριακών που κυβερνούν με το απύθμενο θράσος τους.
Αν θεωρείτε ότι κάνω λάθος, αμολήστε σήμερα τον Λιγνάδη έξω από ένα σχολείο και πάρτε ποπ-κορν και γρανίτα. Δεν θα τον γλιτώσει ούτε παρακρατικά στημένο φιάσκο σαν αυτό της Νέας Σμύρνης. Δεν θα τον γλιτώσουν ούτε οι γνωστοί-άγνωστοι των δήθεν αναρχικών που προστατεύουν το λαθρεμπόριο μεταναστών και διαλύουν, κατ ’εντολή της εκάστοτε κυβέρνησης, τις διαδηλώσεις της πλειοψηφίας.
Ο σοσιαλιστής Κυριάκος Μητσοτάκης εκλέχθηκε δημοκρατικά, όπως ο σοσιαλιστής Αδόλφος Χίτλερ.
Δεν εφαρμόζει όμως τις ίδιες πρακτικές φασιστικής επιβολής απαγόρευσης κυκλοφορίας και πείνας, ώστε να τον αποκαλέσει κανείς Αδόλφο Μητσοτάκη.
Ο σοσιαλιστής Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εφαρμόζει τις ίδιες πρακτικές φασιστικής επιβολής ελέγχου του Τύπου με τον σοσιαλιστή Νικολάι Τσαουσέσκου, ώστε να τον αποκαλέσει κανείς Κυριάκο Τσαουσέσκου.
Γι’ αυτό και οι άριστοι του Μητσοτάκη δεν έχουν κάτι να ανησυχούν.
Ούτε ο ίδιος.
Ιστορικά αποδεδειγμένο.
0 Σχόλια