Του Παντελή Σαββίδη
α). Όσο περνά ο καιρός η κυβερνητική φθορά αυξάνεται. Έχει, βεβαίως, πολιτικά πλεονεκτήματα έναντι του Συριζα αλλά σε μια ρευστή εποχή δεν πρέπει να επαναπαύεται κανείς.
β) Πιέζεται από ΗΠΑ και Γερμανία να περάσει από τη βουλή τα πρωτόκολλα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Επρόκειτο να το κάνει τις τελευταίες ημέρες αλλά υπαναχώρησε επικαλούμενος κάποιο tweet του Ζάεφ. Συνήθης διπλωματική τακτική. Ο λόγος ήταν άλλος. Το πρόβλημά του με τα πρωτόκολλα και το πέρασμά τους από τη βουλή ίσως να μην είναι η πλειοψηφία που θα πρέπει να συγκεντρώσουν διότι, ενδεχομένως, αν δεν τα εκμεταλλευτεί πολιτικά, να τα ψηφίσει και ο Συριζα. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν θα τα ψηφίσουν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Καραμανλής και Σαμαράς. Και οι δυο, το πιθανότερο είναι στις επόμενες εκλογές να μην πολιτευθούν. Είναι άλλο να έχει τους ίδιους στη βουλή και άλλο τις τάσεις τους. Θα μπορέσει να τα περάσει από τη νέα βουλή.
Οι εκλογές, θα είναι ένας εύσχημος τρόπος να απαλλαγεί από τον Δένδια, ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, διαφωνεί μαζί του στη διαχείριση των ελληνοτουρκικών.
Μια νέα ήττα του Συριζα όπως διαφαίνεται μέχρι στιγμής, θα πυροδοτήσει εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό οι οποίες μπορεί να του αποβούν ωφέλιμες (του Μητσοτάκη).
Ο πέμπτος λόγος είναι εθνικά επικίνδυνος. Διολισθαίνει στα ελληνοτουρκικά και η διολίσθηση μπορεί προς το παρόν να είναι διαχειρίσημη επικοινωνιακά αλλά σε λίγο δεν θα είναι. Οι συνέπειές της θα φανούν.
Ο Μητσοτάκης είναι ακόλουθος της “Σχολής Σημίτη” μιας σχολής που προσπαθεί να εξημερώσει το θηρίο αλλά το θηρία δεν εξημερώνεται. Όσο πίνει αίμα, γίνεται αγριότερο.
Απέναντι στη Σχολή Σημίτη δεν υπάρχει άλλος συγκροτημένος πόλος. Θα μπορούσε
να ήταν τα ορφανά του Ανδρέα αλλά διαλύθηκαν.
Η ελληνική κοινωνία αντιδρά με αρνητικά αντανακλαστικά στην πολιτική παρουσία
και γενικότερα την πολιτική του Ανδρέα η οποία συμπυκνωνόταν στο τρίπτυχο:
Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση. Ένα τρίπτυχο που
ταίριαζε στην εποχή του. Ο ανδρεϊσμός, περιείχε ορισμένα στοιχεία ανεξάρτητης
εθνικής πολιτικής και υποστήριξης πάση θυσία της ακεραιότητας της χώρας. Η
άρνηση της ελληνικής κοινωνίας να τα διακρίνει και να τα ξεχωρίσει από
αρνητικές πλευρές της παρουσίας του υπονομεύει την προσπάθεια συγκρότηση μιας
πολιτικής αντίληψης αποφασισμένης να προασπίσει την ακεραιότητα της χώρας.
Ο Σημιτισμός, διακρίνεται από μια πολιτική κατευναστική προς την Τουρκία και
αντιμετώπισής της μόνο με διπλωματικά μέσα. Υποστηρίζεται από το σύνολο του
ελληνικού κατεστημένου.
Η Τουρκία έβαλε ισχυρά το αποτύπωμά της ως περιφερειακής δύναμης στην περιοχή.
Η φάση της αντιμετώπισής της από άλλες δυνάμεις που δεν έχουν συμφέρον με την
ισχυροποίησή της έχει περάσει. Η Τουρκία πέτυχε, μέχρι στιγμής, αυτό που ήθελε
και βρίσκεται στη φάση αποδοχής από άλλους των τετελεσμένων και κατοχύρωσής
τους.
Η Ελλάδα βρίσκεται, ήδη, στο δίλημμα όχι διαμοιρασμού, και βεβαίως όχι
δίκαιου, δικαιωμάτων, ίσως και παραχώρησης κυριαρχίας της αλλά δορυφοροποίησής
της. Η Τουρκία δεν θέλει λύση με την Ελλάδα. Θέλει να την καταστήσει μια άλλη
Αλβανία.
Μπροστά σ αυτό το πρόβλημα, η απάντηση είναι στρατιωτική ισχυροποίηση της
χώρας και αποφασιστικότητα για το μοιραίο. Είναι η μόνη οδός για να
αντιμετωπιστεί η Τουρκία. Κανείς δεν υπολογίζει τον οικονομικό ικέτη κα τον
γεωπολιτικό παρία.
Σας τα επισημαίνω αυτά με την διευκρίνηση πως το μόνο που επιθυμώ είναι να
συνεχίσω να ζω σε ένα καθεστώς που δεν θα είναι δουλεία και δεν θα μοιάζει με
της Τουρκίας. Απεχθάνομαι τον εθνικισμό όσο και ο μέντορας των αποδομιστών, ο
Σημίτης.
Πηγή anixneuseis.gr
0 Σχόλια