Να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις για την ωριμότητα του πολιτικού μας συστήματος
Γράφει ο Παντελής Καψής
Σε μια από τις πιο μαύρες στιγμές των Μνημονίων, όταν η χρεοκοπία ήταν προ των πυλών, η στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης και μάλιστα της Νέας Δημοκρατίας προκαλούσε απορία στους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Πώς είναι δυνατόν, έλεγαν, εμείς να δίνουμε αγώνα να πείσουμε τους δικούς μας βουλευτές και τους πολίτες να βοηθήσουμε την Ελλάδα, κι εσείς να υπονομεύετε αυτή την προσπάθεια. Ήταν η αρχή της εποχής του απόλυτου παραλογισμού, τότε που στο επιτελείο του Σαμαρά έβλεπαν «ευρωσυνωμοσία» για να ακυρωθεί η αντιπολίτευση, αν τυχόν συναινούσε στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Προς τιμή του, ο σημερινός πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι αν η δική του ψήφος ήταν η αναγκαία 151η, θα την έδινε. Αυτός όπως και η Ντόρα αλλά και η θαρραλέα Έλσα Παπαδημητρίου αποτελούσαν τις μοναδικές εξαιρέσεις.
Αξίζει να τα θυμόμαστε ορισμένες φορές για να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις για την ωριμότητα του πολιτικού μας συστήματος. Οι εκκλήσεις για συναίνεση ή για την ανάγκη μιας εθνικής συστράτευσης πέρα από κομματικούς ανταγωνισμούς έπεφταν σε ώτα μη ακουόντων. Ακριβώς όπως συμβαίνει και σήμερα με τον κορωνοϊό. Για την αντιπολίτευση, η προώθηση της δικής της ατζέντας προηγείται κάθε «εθνικής» προσπάθειας αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης. Κι όπως και τότε έτσι και σήμερα, οι προσπάθειες για ευρύτερες συναινέσεις και εξευμενισμό των διαφωνούντων συχνά καταλήγουν να υπονομεύουν το μείζον. Η διστακτικότητα και ο φόβος του πολιτικού κόστους είχαν και έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Αντί να απαλύνουν, νομιμοποιούν και ενισχύουν τις αντιδράσεις.
Για να το πούμε διαφορετικά, η επιτυχία δεν εξαρτάται από τη σύμπλευση όσων διαφωνούν αλλά από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να πάρει και κυρίως εφαρμόσει τα κατάλληλα μέτρα. Και αυτή τη στιγμή είμαστε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Έχουμε μπροστά μας την πραγματική μητέρα των μαχών, την αποτροπή του τέταρτου κύματος από μια πολύ πιο επιθετική μετάλλαξη. Μας το λένε οι επιστήμονες και το βλέπουμε σε χώρες που έχουν κάνει πολύ περισσότερους εμβολιασμούς, όπως η Αγγλία. Την ίδια στιγμή όμως οι ειδικοί διαπιστώνουν μείωση του ρυθμού εμβολιασμών στη χώρα μας λόγω της απροθυμίας των πολιτών. Η επίτευξη του «τείχους ανοσίας» έχει αρχίσει να τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Λένε ότι το τέταρτο κύμα θα πλήξει τους ανεμβολίαστους. Αυτό φυσικά δεν ισχύει. Θα πλήξει τους ευάλωτους που, αν και έχουν εμβολιαστεί, δεν αναπτύσσουν αντισώματα και θα κινδυνεύουν να πεθάνουν εξαιτίας της ανευθυνότητας ορισμένων. Θα πλήξει όλους τους ασθενείς, επιβαρύνοντας το ΕΣΥ, και θα πλήξει όλους μας ρίχνοντας έξω και πάλι την οικονομία.
Η κυβέρνηση συζητά «προνόμια» των εμβολιασμένων. Θα αποφασιστούν όταν θα έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα κι όλοι θα έχουν τη δυνατότητα να εμβολιαστούν. Αλλά κάνει λάθος. Κατ' αρχήν η ίδια η έννοια των προνομίων είναι λάθος. Το αντίθετο είναι σωστό: ποινές, αντικίνητρα αν προτιμάτε, για τους ανεμβολίαστους. Ύστερα όλοι οι ειδικοί λένε ότι ο χρόνος των εμβολιασμών είναι τώρα, το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο θα είναι πιθανότατα αργά. Και είναι ακατανόητο γιατί, για παράδειγμα, μέτρα για τους υγειονομικούς δεν μπορεί να ληφθούν σήμερα. Το ίδιο ισχύει για τις ομάδες για τις οποίες έχουν ανοίξει οι εμβολιασμοί εδώ και μήνες. Ή για τις ειδικές κατηγορίες οι οποίες υποτίθεται ότι είχαν προτεραιότητα, όπως οι εκπαιδευτικοί. Σε όλες αυτές τις κατηγορίες έχει δοθεί εδώ και καιρό η δυνατότητα να εμβολιαστούν. Έτσι ικανοποιείται ακόμα και ο όρος της Επιτροπής Βιοηθικής. Μιλάμε για μέτρα λογικά αλλά και αποτελεσματικά. Μέτρα με χειροπιαστό κόστος για τους αρνητές. Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών που έχει προταθεί είναι μια τέτοια ιδέα που μπορεί να γίνεται ηλεκτρονικά. Δεν είναι τέλεια, θα υπάρξει βιομηχανία «ιατρικών εξαιρέσεων», πολλοί όμως θα το σκεφτούν ξανά. Αντιθέτως άλλες προτάσεις που έχουν ακουστεί είναι δύσκολα εφαρμόσιμες. Όπως ότι μόνο οι εμβολιασμένοι θα παρακολουθούν συναυλίες και ποδοσφαιρικούς αγώνες ή ότι μόνο αυτοί θα μπαίνουν σε κλειστούς χώρους εστιατορίων. Αρκεί να ταξιδέψει κάποιος με καράβι για να καταλάβει πόσο τέτοιες ιδέες, στις οποίες περιλαμβάνονται και τα «υποχρεωτικά» σελφ τεστ, απλώς δεν ελέγχονται. Ιδίως όταν κανείς δεν έχει διάθεση να τα ελέγξει, όταν το σήμα στην κοινωνία είναι ξεμπερδέψαμε.
Τα μέτρα φυσικά πρέπει να ξεκινάνε πάντα από ψηλά. Δεν νοείται να μπουν περιορισμοί για τους πολίτες και να μην μπουν για τους βουλευτές. Όπως δεν νοείται βουλευτής μέσα στο κτίριο της Βουλής χωρίς εμβόλιο. Ας αποφασίσουν λοιπόν ότι όσοι δεν εμβολιάζονται θα μετέχουν στις εργασίες από ξεχωριστό χώρο, με τηλεδιάσκεψη. Θα είναι ταιριαστό ζευγάρι ο Πολάκης με τον Βελόπουλο.
0 Σχόλια