Του Anaconda
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα θυμίζει έντονα τα τέλη της περιόδου 1965-67. Το αποτυχημένο πολιτικό προσωπικό ανακατεύεται μεταξύ του προσπαθώντας να πείσει ότι κάποιος άλλος φταίει για τις αποτυχίες του. Όποια πολιτική θεατρική ομάδα και να πιάσει κανείς σήμερα, θα διαπιστώσει ότι αποτελεί μπολιασμένο δέντρο με ΠΑΣΟΚ.
Η Νέα Δημοκρατία είναι η συνιστώσα του ΠΑΚ Γερμανίας. Ο Σημίτης έβαζε βόμβες για να διασφαλίσει ότι στην Ελλάδα θα γίνει πολιτειακή εκτροπή, ότι δεν θα ισχύσει το νέο Σύνταγμα που ψήφισε δημοκρατικά ο λαός δηλαδή, ούτως ώστε να γίνει μια μέρα ο ίδιος Πρωθυπουργός. Δημοκρατία για αυτόν και την παρέα του αποδείχθηκε ότι ήταν ταυτόσημη με την πραξικοπηματική, όπως έκανε ο (παρακρατικός) σοσιαλισμός το 1973, εγκαθίδρυση του καθεστώτος της Μεταπολίτευσης. Φασισμός της νεοΣτάζι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνιστώσα του «Μαοϊστή Ανδρέα», όπως έλεγε ο Ράλλης, βέβαιος για την επιτυχία της ΝΔ στις εκλογές του 1981. Αριστερομπαχαλακισμός στην εξουσία, ο βόρβορος των αχρήστων σε ρόλο κρατικού πλιατσικολόγου. Αντιμνημονιακοί με σήμα την Τζάκρη, που έχει ψηφίσει και τα μνημόνια που δεν κατατέθηκαν προς ψήφιση. Δημοκράτες με σήμα τον Κοτζιά, που απαγόρευσε στον Τσίπρα να κάνει δημοψήφισμα για την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην Βόρεια της Μακεδονίας. Με τον λαό, όχι με την ολιγαρχία, όπως ο Κουρουπλής που δήλωσε ότι έκανε αυτοψία για να καλύψει τον μπροστινό ολιγάρχη για την περιβαλλοντική καταστροφή στον Πειραιά. Φαύλοι σε σημείο χυδαιότητας.
Εξαιρουμένου του μαέστρου, δηλαδή του Γενικού Γραμματέα Ιδεολογικού του θίασου, συντρόφου Κουτσούμπα με το «εργατιά, αγροτιά, μια φωνή και μια γροθιά» Ρόλεξ, ο οποίος διορίζει τους εκάστοτε κομμουνιστές χειριστές των Πρωθυπουργών, οι υπόλοιπες θεατρικές ομάδες του πολιτικού θίασου ούτε καν παίρνουν χαμπάρι τί συμβαίνει. Περιφέρονται ασκόπως, εισπράττουν τη βουλευτική αποζημίωση, γεμίζουν τυχόν κενά στις παραστάσεις (από κομπάρσοι σε ρόλο ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ δηλαδή) και ανακυκλώνονται πριν καν συνειδητοποιήσουν πού ήταν και τί έκαναν.
Αντιστοίχως, υπάρχουν πολιτικές προσωπικότητες «σημεία αναφοράς» που έχουν σταθερή ανθελληνική γνώμη και, είτε μετακινούνται σε διάφορες θεατρικές ομάδες ανάλογα με το momentum (Όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο, ρωτάει ένας «Ο Μπίστης σε ποιό κόμμα είναι;» και απαντάει ο άλλος «Τί ώρα είναι;»), είτε μένουν εκτός της σκηνής και κάνουν τον υποβολέα (Αλεβιζάτος, Ροζάκης, κτλ) ανεξαρτήτως της σύνθεσης του θίασου.
Το ζουμί είναι η συνδετική ουσία όλων αυτών: η φασιστική άποψη ότι «δημοκρατία είναι να κυβερνούμε εμείς, οτιδήποτε άλλο είναι φασισμός». Το απέδειξαν, άλλωστε, έμπρακτα αναρίθμητες φορές, δρώντας ευθέως ενάντια της λαϊκής κυριαρχίας, η οποία αποτελεί τον συνταγματικά θεμελιωμένο ακρογωνιαίο λίθο του πολιτεύματος. Πλέον των όσων απροκάλυπτα αντιλαϊκών αποφάσεων έχουν λάβει τόσες δεκαετίες (υπέρ της ολιγαρχίας που ήταν ξεβράκωτη προ του πραξικοπήματος της αστακομακαρονάδας, που διέσωσε τον αποτυχημένο πολιτικό βόρβορο και βασάνισε απλό κοσμάκη, και έγινε ζάμπλουτη με το πραξικόπημα της αποτροπής υλοποίησης δημοκρατικών εκλογών με βάση τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος του 1973), έκανε 6 ζωτικής σημασίας πολιτειακές εκτροπές:
1. Ένταξη στην ΕΟΚ/ΕΕ, στο κλαμπ της αντιπάλου ηττημένης Γερμανίας, χωρίς να μας έχει αποζημιώσει για όσα μας χρωστάει. [Χωρίς δημοψήφισμα, Καραμανλής-Παπανδρέου]
2. Ένταξη στο ευρώ. [Χωρίς δημοψήφισμα, Σημίτης-Καραμανλής]
3. Ένταξη σε πρόγραμμα μετατροπής ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο [Χωρίς δημοψήφισμα, Παπανδρέου]
4. Ένταξη σε πρόγραμμα εκκαθάρισης εν λειτουργία [Χωρίς δημοψήφισμα, με πραξικόπημα Σαμαρά-Βενιζέλου-Καρατζαφέρη]
5. Ένταξη σε πρόγραμμα αέναου χρέους [Με αντίθετο αποτέλεσμα δημοψηφίσματος, με πραξικόπημα Τσίπρα-Καμμένου-Μεϊμαράκη-Καραμανλή-Σαμαρά-Σημίτη]
6. Ένταξη σε συμφωνία εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας στη Βόρεια της Μακεδονίας [Χωρίς δημοψήφισμα, Τσίπρας-Καμμένος-Μητσοτάκης]
7. Ένταξη σε αντισυνταγματική κατάσταση πολιορκίας, ήτοι σε πλαίσιο κατάλυσης συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών με πρόσχημα λόγων δημόσιας υγείας [Μητσοτάκης]
Από που ξεκινάει αυτή η βαθειά αντιδημοκρατική λαγνεία του θιάσου;
Η απάντηση δίνεται από τη μεταπολεμική ιστορία του τόπου.
Τα συγχωροχάρτια στους δοσίλογους της Κατοχής, δηλαδή στους συνεργάτες εντός Ελλάδας της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Χίτλερ,
(α) τους έδωσαν το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν τα λεφτά που απέκτησαν από το πλιάτσικο που έκαναν όταν πέθαιναν οι Έλληνες στους δρόμους από την πείνα, και να αυτοανακηρυχθούν, με τη βοήθεια των επόμενων από τον Χίτλερ εκλεγμένων κυβερνήσεων της Ανατολικής, κυρίως, Γερμανίας, «ηγέτες της κεντροδεξιάς», που έδωσαν χάρη στους (Ναζί) Γερμανούς και στους εγχώριους συνεργάτες τους, δηλαδή στους εαυτούς τους,
(β) έδωσαν το δικαίωμα στους κομμουνιστές εντός Ελλάδας, που πολεμούσαν υπέρ της ΕΣΣΔ και εναντίον του Χίτλερ, να αποκαλούν τον εαυτό τους «Έλληνα πατριώτη» σε σύγκριση με τους δοσίλογους.
Παγκόσμιο παράδοξο. Ανωμαλία.
Θα παραθέσω σε αυτό το σημείο αυτούσιο μέρος του σχολίου του Προφήτη στο άρθρο https://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/autogeloiopoioumenoi-ianoi/10.150884#.YMJJJMqx-s4.twitter
«Το Έθνος υπέστη την περίοδο 1942-49 Τριπλή Κατοχή πλέον εσωτερικό πόλεμο από την ταξική εξέγερση των μπολσεβίκων, χρηματοδοτημένη αρχικά από Εγγλέζικες λίρες και κατόπιν από σοβιετικά εφόδια.
Αυτό το κατά τον εκδότη της "Καθημερινής" Γεώργιο Βλάχο λυσσασμένο "Αντέθνος" κατεστάλη με ποταμό ελληνικού αίματος, αλλά παρά την ήττα ξαναβγήκε στην πολιτική επιφάνεια με τον τυχοδιωκτικό "Ανένδοτο", πρωτοπαλλήκαρο στον οποίο υπήρξε ο (φανατικά αντιδεξιός όσο και, σύμφωνα με κατάθεση του Μαν. Κωττάκη, άθεος) πατήρ Μητσοτάκης, στέλεχος και στον ΑΣΠΙΔΑ, μέσω του οποίου ο Ανδρεϊσμός επεδίωκε την άλωση του στρατεύματος.
Όταν ο εθνικόφρων κεντρώος Πέτρος Γαρουφαλιάς ως Υπουργός Εθνικής Αμύνης απέκρουσε την επίθεση και ο Ανδρέας όδευε σε δίκη για εσχάτη προδοσία, για να γλυτώσει, έβγαλε τους συμμάχους του αναρχοκομμουνιστές στον δρόμο. Ο Θεοδ. Πάγκαλος, τότε μέλος της ΚΕ του παρανόμου ΚΚΕ, μετέπειτα υπουργός του Ανδρέα, έχει ομολογήσει στον ΒΗΜΑ FM ότι το 1965-67 σύχναζε σε καφενεία της Ομόνοιας, απ' όπου σε συνεννόηση με τα συνδικάτα των οικοδόμων, που ήλεγχε το ΚΚΕ, και τους Λαμπράκηδες συντόνιζε τα έκτροπα της ημέρας.
Η περίοδος 1965-67 ήταν ένας διαρκής Δεκέμβριος 2008, η τεχνογνωσία των κομμουνιστών παραμένει ίδια, βία και εξόντωση των αστών, ο μέσος, φιλήσυχος πολίτης σε απόγνωση έκραζε "επιτέλους, ένας λοχίας!", γυρέψτε μόνοι σας μαρτυρίες της εποχής, όπως και ο φίλος μας "ψυχραιμία" τον Δεκ. 2008 φώναζε εδώ "να κατέβουν τα τανκς!".
Το σαθρό από την Κατοχή αστικό πολιτικό σύστημα, τελευταίος άξιος υπήρξε ο Παπάγος, είχε παραλύσει, ψοφοδεές στο να τιμωρήσει παραδειγματικά και με τον νόμο τον πολιτικό "πρίγκηπα", πλην μανιασμένο πολιτειακό καταστροφέα Ανδρέα, την ώρα που οι κομμουνιστές επεδίωκαν κοινωνική διάλυση τέτοια, μέσα στην οποία σε Τρίτο Γύρο θα κατελάμβαναν την εξουσία, έχοντας μείνει με "το όπλο παραπόδα".
Το Παλάτι και όλοι οι λεγόμενοι αστοί πολιτικοί ήθελαν σφόδρα την χρήση δραστικών μέτρων κατά της ανδρεοκομμουνιστικής αναρχίας, χωρίς όμως το πολιτικό κόστος που θα συνεπαγόταν η πάταξη της. Όλοι, με πρώτο τον Καραμανλή στο Παρίσι, γύρευαν κάποιους να κάνουν τη βρώμικη δουλειά ώστε οι ίδιοι αλέκιαστοι να αναλάβουν κατόπιν ως σωτήρες. "Χρήσιμους ηλίθιους" γύρευαν και ιστορικά φαίνεται ότι τους βρήκαν.
Την λύση ανέλαβαν αυτοκλήτως να δώσουν οι, κατά πλειοψηφία Βενιζελικοί, Απριλιανοί, με την φιλοδοξία να αντικαταστήσουν και υποκαταστήσουν το σαθρό πολιτικό σύστημα. Όμως αυτό που έβγαλαν πρόσκαιρα από το παράθυρο το 1967, εισήλθε θριαμβευτικά από την πόρτα το 1981, καθώς ο καιροσκόπος Καραμανλής, ο οποίος ομού μετά του Αβέρωφ επεδίωκε με συνωμοσίες καθ' όλη την διάρκεια της Δικτατορίας ενεργό πολιτικό ρόλο, νομιμοποίησε το 1974 τον πιστοποιημένα αντεθνικό κομμουνισμό, και η εαμοανδρεϊκή συμμαχία του 1965-67 έγινε το 1981 εξουσία - μονίμως έκτοτε.»
Οι ευθύνες λοιπόν για την πολιτική κατάσταση στη χώρα έχουν ονοματεπώνυμα.
Λίγα, όχι πολλά.
Ξέρουμε λοιπόν πολύ καλά ποιοί είναι μέρος του προβλήματος και δεν μπορούν να αποτελέσουν μέρος μιας εθνικής λύσης.
Τελευταίος άξιος ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος.
Η λύση προετοιμάζεται μεθοδικά, έχει οργανωθεί παντού εντός και εκτός της Μητρόπολης του Ελληνισμού εδώ και χρόνια, με βάση σαφείς και ξεκάθαρες κατευθυντήριες γραμμές, όπως αναφέρθηκε και στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ (https://kostasxan.blogspot.com/2016/08/blog-post_621.html)
Τα κενά δοχεία τόσες δεκαετίες ηχούσαν περισσότερο.
Ήρθε η ώρα η σημερινή καθεστωτική μειοψηφία, δηλαδή κυρίως η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις μορφές του, να πάρει το χώρο που της πρέπει: στα τάρταρα της ιστορίας.
0 Σχόλια