Καταλάβατε τι έγινε στη Βουλή στη συζήτηση για το εργασιακό νομοσχέδιο; Τουλάχιστον στο επίπεδο των πολιτικών αρχηγών των δύο μεγαλύτερων κομμάτων;
Έγινε, λοιπόν, ο «πόλεμος της ατάκας» σε συνθήκες περίπου ακραίας πόλωσης. Μάλιστα, η μπάλα πήρε και το ΚΙΝΑΛ παρ’ ότι οι εκλογές αργούν ακόμα, όπως διαβεβαιώνει σε κάθε ευκαιρία το Μέγαρο Μαξίμου.
Μάθαμε, όμως, ότι ο πρωθυπουργός δεν κάνει για διαχειριστής πολυκατοικίας και ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρ’ ότι μηχανικός, δεν μπορεί να χτίσει πολυκατοικία. Σημαντικό! Γιατί αυτό είναι σήμερα το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας: Ποιος χτίζει πολυκατοικίες και ποιος τις διαχειρίζεται.
Πληροφορηθήκαμε, επίσης, ότι ανεστράφη η κλεψύδρα της κυβέρνησης και ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι Αντρέας.
Ας ξεκινήσουμε από την κλεψύδρα: Είναι απολύτως σαφές ότι μειώθηκε ο βαθμός ικανοποίησης (πάνω από 20 μονάδες, όχι αστεία) των πολιτών ως προς την κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας. Έλα όμως που δεν παρατηρήθηκε ανάλογος συνωστισμός στην Κουμουνδούρου. Ούτε τα ποιοτικά, ούτε τα ποσοτικά στοιχεία των ερευνών της κοινής γνώμης παραπέμπουν σε οποιονδήποτε αξιοσημείωτο μετασχηματισμό.
Ως προς το άλλο θέμα που ετέθη, αξίζει τον κόπο να σταθούμε λίγο παραπάνω. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για ευφυολόγημα - έχει ζουμί!
Τον Σεπτέμβριο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταστάθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με «χρυσό χορηγό» τους ψηφοφόρους του (τότε) ΠΑΣΟΚ που έστρεψαν την πλάτη στην Χαριλάου Τρικούπη, ελπίζοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα αποδειχθεί κάτι σα «νέος Αντρέας». Στην πορεία κάποιοι απογοητεύθηκαν αλλά του έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση διατηρώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στην «πρώτη κατηγορία», στην κατηγορία των κομμάτων εξουσίας. Και έκτοτε τελούν εν αναμονή.
Εξακολουθούν, εν ολίγοις, να αναζητούν το «νέο Αντρέα» χωρίς για την ώρα να μπορούν να τον ταυτίσουν απόλυτα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. (Και αυτό μας το λένε οι δημοσκοπήσεις όπου το σκορ του κ. Τσίπρα είναι εξαιρετικά χαμηλό στο ερώτημα για την «καταλληλότητα πρωθυπουργού»).
Άρα, εδώ θα γίνει παιχνίδι και μάλιστα πολυπαραγοντικό. Το αντιλαμβάνεται ο πρωθυπουργός, το γνωρίζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το κατανοεί και ανησυχεί - δικαίως - η Φώφη Γεννηματά. Πέραν όλων των άλλων, εδώ ακριβώς υπεισέρχεται και η στρατηγική της προοδευτικής διακυβέρνησης που έχει υιοθετήσει η Κουμουνδούρου. Με την οποία επιχειρεί να κλείσει το μάτι στους εναπομείναντες στο ΚΙΝΑΛ νοσταλγούς του Αντρέα. Πάντως, οι συγκεκριμένοι είναι φουλ αντιΣΥΡΙΖΑ γιατί θεωρούν ότι το κόμμα τους υπέστη άγρια λεηλασία και δεν τσιμπάνε εύκολα σε προτάσεις του στυλ «θέλετε ολίγη από κυβέρνηση;».
Πιστεύετε ότι είναι εντελώς τυχαίο ότι ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε για τον Ανδρέα Λοβέρδο ότι σχεδιάζει να προσφέρει το ΚΙΝΑΛ στον Κυριάκο Μητσοτάκη σε συσκευασία δώρου; (συνέντευξη στο Newsbomb.gr). Ή μήπως πάλι είναι εντελώς τυχαίο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ αντίγραφο του Αλέξη Τσίπρα;
Και ποιο βαθμό αθωότητας πρέπει να διαθέτει κάποιος για να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι όλα ετούτα δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την κλιμακούμενη εσωκομματική σύγκρουση στη Χαριλάου Τρικούπη εν όψει του συνεδρίου της και της εκλογής αρχηγού;
Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως, η πολιτική και ιδεολογική σύγκρουση για ένα σημαντικό νομοθέτημα, πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Προσωπικά, δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι αυτή η αλλαγή είναι για καλό - των εργαζομένων εννοώ, καθώς μάλιστα προστίθεται σε ένα ήδη βεβαρυμμένο εργασιακό περιβάλλον, από το σαρωτικό πέρασμα της «τρόικας».
Θα μου πείτε ότι το ‘χαν παρακάνει με τις απεργίες. Όχι μόνο γιατί γίνονταν για ψύλλου πήδημα, αλλά κυρίως γιατί γίνονταν συχνά - απελπιστικά συχνά - για λόγους απολύτως άσχετους με εργατικό και φυσικά το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον. Δεν αντιλέγω, αλλά δεν μπορώ και να μην σκεφτώ πως όταν «πονάει δόντι» δεν είναι απαραίτητο «να κόψεις κεφάλι».
Όλα αυτά βέβαια θα φανούν στην πορεία και θα παίξουν το ρόλο τους. Αλλά το… σκληρό ματς, όπως είπαμε, θα παιχτεί σε άλλο γήπεδο.
Όλγα Τρέμη
0 Σχόλια