Του Γιώργου Κράλογλου
Το "κόκκαλο" το έριξαν χθες οι "γνωστοί-άγνωστοι" εργατοπατέρες. Στα 751 ευρώ θέλουν τον κατώτατο. Και σε δεύτερη φάση στα 809. Ποιος θα "τσιμπήσει";
Θα φανεί μέσα στις επόμενες μέρες στο "δημοπρατήριο" ανούσιων κραυγών και αλαλαγμών της Βουλής, όπου κόμματα και δεκανίκια προετοιμάζονται για άλλη μια σαχλή μάχη.
Μάχη με αφορμή την εργασιακή μεταρρύθμιση. Θα πάμε σε καβγά για τον κατώτατο, αντί να βάλουμε κάτω την εργασιακή μεταρρύθμιση και να οικοδομήσουμε πραγματικά οχυρά εργασίας να κρατηθούν και οι νέες γενιές στον τόπο μας.
Καβγάς χωρίς ουσία όμως (στην φάση που βρισκόμαστε) όταν με τη μικρομεσαία και μικρή αγορά να καλύπτει την εν λειτουργία οικονομία μας άντε να ζητήσεις και περίμενε να πάρεις κατώτατο μισθό. Θα πάει δηλαδή ο ντελιβεράς, ο 4ημερος του σουπερμάρκετ, το εποχιακό γκαρσόνι ή ο εργάτης της βιοτεχνίας και θα επιβάλλει κατώτατο 809 ευρώ, με 1.100.000 άνεργους στην απέναντι πόρτα;
Εκτός αν μιλάμε για το κομμάτι της οικονομίας όπου συντηρούνται κατώτατοι, μέσοι ή και ανώτατοι... μισθοί. Αλλά εδώ δεν ξεπερνάμε το 1,5% της οικονομίας.
Σκυλοκαβγάς, επίσης χωρίς ουσία, αλλά για τη συντήρηση συνθηκών κυριαρχίας του εργατοπατερισμού με τις προδιαγραφές σοβιετίας που ορίσθηκαν το 1982.
Τι θα κάνει λοιπόν το εργατικό κίνημα για μια ακόμη φορά. Θα βγάλει τα μάτια του. Θα πριονίσει το εργασιακό κλαρί που κάθεται αντί να το αναμορφώσει προς όφελός του.
Θα δώσει πάλι την ευκαιρία στους πολιτικούς και στα κόμματα (σε όλα τα κόμματα) να το περάσουν και πάλι στο περιθώριο, όπως συμβαίνει εδώ και μισό αιώνα.
Γι' αυτό μιλάμε για σκυλοκαβγά. Γιατί η πολιτική και κομματική προσοχή είναι αποκλειστικά στραμμένη στα κομματόσκυλα με τον μανδύα του συνδικαλιστή. Του εργατοπατέρα της κακιάς ώρας με τον μανδύα του συνδικαλιστή...
Τυχαία ρίχτηκε χθες, στην επικαιρότητα, το "κόκαλο" για το ύψος του κατώτατου;
Τυχαία το έχει ανακινήσει και η ίδια η κυβέρνηση;
Τυχαία, από χθες, το αναμάσημα από τους εργατοπατέρες, από τις Οργανώσεις τους και οι τους μελετητές τους, για κατώτατο στα 751 ευρώ και με το καλό..., μέχρι τα 809 ευρώ, μιας και έτσι λένε και τα στοιχεία του ΟΟΣΑ...;
Καθόλου τυχαία κατά τη δική μας άποψη. Κόμματα και δεκανίκια της Βουλής θα πιαστούν δήθεν στα χέρια για τον κατώτατο και το ύψος τους. Θα μεταφέρουν τη μάχη εκεί.
Και ασφαλώς θα αφήσουν την εργασιακή μεταρρύθμιση να ψηφιστεί, μόνο από τη σημερινή κυβέρνηση. Πώς αλλιώς θα έχουν να λένε ψηφίστε μας να σας αλλάξουμε και την εργασιακή μεταρρύθμιση...
Τα έχουμε ζήσει κατ' επανάληψη αυτά, στη σαχλαμάρα της ελληνικής σοβιετίας. Από την πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης μέχρι και τον ερχομό της πανδημίας, που δεν ξέρουμε πώς και πότε θα μας βγάλει σε κάποιο οικονομικό ξέφωτο.
Και ακριβώς επειδή είναι άγνωστη για την οικονομία (κατ' επέκταση και για την αγορά εργασίας) η επόμενη μέρα έχουν τη δική τους σημασία όλα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν, με σκοπό την επόμενη μέρα... Έχει ξεχωριστή σημασία κάθε κίνηση. Κάθε μεταβολή.
Ανάμεσα σε όλα αυτά οι μεταρρυθμίσεις, με κορυφαίες τις εργασιακές. Είναι ό,τι χρειαζόμαστε για να κλείσουμε και πρόσφατες μαύρες τρύπες στην οικονομία. Αυτές που ανοίξαμε όταν βουλγαροποιήσαμε την αγορά εργασίας. Όταν την παραδώσαμε και στη μαύρη αγορά.
Έχουμε ανάγκη να ανοίξουμε κάποιους δρόμους μπας και μεταμορφώσουμε το σημερινό μικρομεσαίο και εκ των πραγμάτων μη ανταγωνιστικό προφίλ της οικονομικής μας ταυτότητας εντός αλλά (δυστυχώς) και εκτός της Ευρώπης.
Να το προσαρμόσουμε, πριν απ' όλα στις απαιτήσεις της παραγωγικότητας που έχει γλιστρήσει σε απαράδεκτα επίπεδα, για την τεχνολογική εποχή που ζούμε.
Το μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο για την εργασία που φέρνει για συζήτηση η κυβέρνηση ασφαλώς και έχει τη δική του ουσία σε όλα τα επίπεδα που αγγίζει. Δεν είναι πρωτοβουλία για πέταμα. Ερώτημα είναι αν θα το μετατρέψουμε (με πραγματικές μάχες) σε βάση πάνω στην οποία θα οικοδομήσουμε αυτά που έχει ανάγκη η εργασία για να βρουν εργαζόμενοι και άνεργοι θετική αφετηρία σε μια νέα εργασιακή πορεία ή αν θα ενταφιάσουμε την ευκαιρία για μεταρρύθμιση στον κομματικό σκυλοκαβγά για το "πάπλωμα". Μόνο έτσι θα φανεί, αν όντως θέλουμε ή όχι να ξεκολλήσουμε από το 1982.
0 Σχόλια