Η βάση στα κατεχόμενα στοχεύει και το Ισραήλ
Του Αλέξανδρου Θ. Δρίβα *
Η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που τελεί υπό καθεστώς πολιτικού ορθολογισμού. Σε πείσμα αρκετών που θεωρούν ότι όλα τα κράτη φέρονται πάντα ορθολογικά. Ο ορθολογισμός με τον ωφελιμισμό δεν ταυτίζονται.
Όταν κάποιος κάνει αυτό που θεωρεί ότι μεγιστοποιεί το όφελός του, δε σημαίνει ότι αυτό είναι και ορθολογικό. Γι’ αυτό η αλαζονεία δεν ήταν ποτέ φίλη με τη λογική.
Μια τέτοια ιστορία παρεξήγησης μεταξύ εννοιών είναι και η Τουρκία και θύμα και αυτής της παρεξήγησης είναι και η Ελλάδα καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που δε θεωρούν παρανοϊκό τον Ταγίπ Ερντογάν, και βλέπουν παντού έναν ”εξορθολογισμό” των κινήσεών του.
Θύματα αυτής της απόπειρας ”εξορθολογισμού” της παράνοιας της κυβέρνησης ΑΚΡ έχουν πέσει και η Ευρώπη (όχι όλη πλέον) και οι ΗΠΑ (όχι πια). Όλοι οι άνεμοι πολέμου που έσπειρε ο αδίστακτος Ερντογάν στο εξωτερικό, πλέον πνέουν μανιασμένα εντός της ίδιας της χώρας του.
Ας δούμε γιατί το project -Κουρδιστάν έχει πλέον τις συνθήκες για να προχωρήσει.
Το να εξορθολογίζουμε το πώς πολιτεύεται Τουρκία επειδή έχει θέσει σαν στόχο της ανάμεσα στο 2075 και στο 2080 να είναι μια παγκόσμια δύναμη, είναι υπογραφή στην παράνοια και όχι γνήσια απόπειρα εξορθολογισμού.
Η Γερμανία πριν τον Β’Π.Π επιθυμούσε το ”ένα κράτος, ένας λαός, ένας κόσμος”. Εκτός του Χίτλερ και της ”ορθολογικής” παρέας του, κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν πίστευε ότι θα καταφέρει μια χώρα με τις δυνατότητες της Γερμανίας (ακόμη και της Γερμανίας που ήταν στρατιωτική υπερδύναμη) να πετύχει έναν τέτοιον στόχο που κανείς δεν κατάφερε ποτέ. Κανένας δεν τα κατάφερε ποτέ γιατί πολύ απλά, αυτός ο στόχος είναι ουτοπικός.
Ο Χίτλερ αιματοκύλησε την Ευρώπη για να γίνει μέσα σε 6 χρόνια η Γερμανία, ένα διεθνές προτεκτοράτο. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του ”ορθολογικού” σχεδίου του.
Ο Ερντογάν δεν έχει στρατηγική και γι’αυτό έχει αποτύχει οικτρά. Εκτός αν η επιτυχία του είναι ότι η Τουρκία έβαλε βόμβες στο ίδιο της το μέλλον, ανοίγοντας μέτωπα σε χώρες και περιοχές γεμάτες συγκρούσεις και αίμα.
Από το 2016 και μετά, η Τουρκία επιδίδεται στη στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής και ας δούμε τι έχει καταφέρει ο ”ορθολογικός” Ερντογάν:
Η Τουρκία έχει εγκλωβιστεί στην επόμενη μέρα της Λιβύης που πλέον, οδεύει προς ομαλοποίηση. Πίστευε η Τουρκία οτι η Λιβύη θα είναι μια μόνιμη κατάσταση αποτυχημένου κράτους και οτι κανείς δε θα σπεύσει να βάλει τάξη. Σήμερα η υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης, ζητά από την Τουρκία να αποσύρει το στρατό της. Στη Λιβύη οι Τούρκοι επένδυσαν πολλά.
Στη Συρία, η Τουρκία έκανε δύο επιχειρήσεις και τελικά, το αφεντικό εκεί είναι ο Πούτιν.
Στο Βόρειο Ιράκ το οποίο αποτελεί τον αμνιακό σάκο της μελλοντικής νομικής προσωπικότητας που θα απολαμβάνει κάποιο κουρδικό μόρφωμα, οι Τούρκοι αιμορραγούν και έχουν ήδη αντιληφθεί ότι όταν έλεγε ένας Αμερικανός επίσημος ότι, ”για το Κουρδιστάν δεν είναι θέμα το αν θα γίνει αλλά πότε θα γίνει” μάλλον έλεγε την αλήθεια.
Η οικονομία της Τουρκίας έχει καταρρακωθεί. Τα σκάνδαλα και η διαφθορά έχουν κάνει την Άγκυρα να μοιάζει με βόμβα έτοιμη να εκραγεί. Κανείς δεν μπορεί να δει μετά από αυτήν την έκρηξη το τι ακολουθεί.
Όλα είναι θολά και αβέβαια καθώς αν είσαι αντιπολίτευση στην Τουρκία του Ερντογάν, για να τον κερδίσεις πρέπει να έχεις και εσύ ”παρανοϊκές” ιδέες.
Οι αγορές θεωρούν ότι η Τουρκία είναι μια εμπόλεμη χώρα και έτσι η φυγή κεφαλαίων, η κατρακύλα της λίρας και η ακύρωση μεγάλων ξένων επενδύσεων, προεξοφλούν ένα ζοφερό μέλλον.
Μέσα σε όλα αυτά, ο ”ορθολογικός” (για πολλούς στην Ελλάδα) και ”ηγέτης” που ”τουλάχιστον αυτός νοιάζεται για τη χώρα του”, αντί να κάνει ένα U-Turn το οποίο οι Αμερικανοί του έδωσαν τελεσιγραφικά, αποφάσισε να ανατινάξει τη χώρα του και τον λαό του, βλέποντας πως κινδυνεύει ο ίδιος.
Άλλωστε και ο Χίτλερ ”ορθολογικά” έκανε το ίδιο.
Η Αμερική έβαλε πλαίσια στην Τουρκία και έχουν ήδη δημιουργηθεί νομοσχέδια που καλύπτουν όλους τους νόμους επιβολής κυρώσεων που ισχύουν στις ΗΠΑ.
Από τον CAATSA και τον CRIEEA (Countering Russian Influence in Europe and Eurasia Act και αφορά τους S-400) και το Magnitsky Act μέχρι και άλλα που θα έθουν προς ψήφιση και αφορούν την ένταξη της Τουρκίας στην Ειδική Λίστα Παρακολούθησης του State Department για συστηματική παραβίαση των θρησκευτικών ελευθεριών στην Τουρκία, με άξονα βέβαια το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Όλα αυτά, ενώ έχει ήδη γίνει πράξη η Αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας και έχει ολοκληρωθεί η εκπαραθύρωση της Τουρκίας από το πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35.
Το τελευταίο σχέδιο κυρώσεων όμως, είναι εκείνο που δείχνει το μέλλον των αμερικανικών σχέσεων.
Η Τουρκία θεωρείται και τυπικά χώρα που αποτελεί έδρα συναλλαγών προς όφελος του Ισλαμικού Κράτους. Πότε επέβαλαν αυτές τις κυρώσεις; Όταν η Τουρκία ξεσήκωσε τη Χαμάς και τους ισλαμιστές εναντίον του Ισραήλ.
Αν η εκεχερία κρατήσει, η Τουρκία απέτυχε παταγωδώς να ενώσει όσους ήθελε να ενώσει εναντίον του Ισραήλ προκειμένου να εφαρμόσει ο Ερντογάν το ”ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται”.
Οι εξελίξεις είναι πυκνές και όλες δείχνουν τον δρόμο, αρκεί να τις ακολουθήσουμε πιστά.
Οι ΗΠΑ λίγες μέρες πριν δήλωσαν ανοικτά ότι οι Κούρδοι αποτελούν ”στρατηγικούς συμμάχους τους”.
Είναι η πρώτη ”στρατηγική συμμαχία” μιας χώρας με έναν λαό που δεν έχει κράτος. Ας δώσουμε τη δέουσα προσοχή σε αυτό.
Στις 24 Απριλίου 2021 η Τουρκία ξεκίνησε επιθέσεις πάλι στο Βόρειο Ιράκ μόνο που οι ήττες διαδέχονται η μια την άλλη και βέβαια η Τουρκία είναι πολύ ”ορθολογική” στο να μην τις ανακοινώνει. Απόδειξη τρανή είναι οτι έγιναν τέσσερις επιθέσεις σε στρατιωτικές βάσεις εντός της Τουρκίας με drones. Απίστευτα γεγονότα που μέσα στο χάος, δεν παίρνουν τη σωστή τους διάσταση. Επιθέσεις με drones μέσα στην τουρκική επικράτεια σε πόλεις κρηπιδώματα των Κούρδων.
Οι ΗΠΑ έχουν μιλήσει πριν από 1,5 μήνα για το θέμα της φυλάκισης και φίμωσης πολιτικών του Κουρδικού Κόμματος της Τουρκίας ενώ χαρακτήρισαν αντισημιτικές τις δηλώσεις του Ερντογάν ο οποίος έχει γίνει ένας Χομεϊνί.
Η Τουρκία δεν κατάφερε να κάνει κάτι με το τελευταίο της χαρτί το οποίο κατά τύχη, ήταν και το πρώτο.
Πριν 10 έτη η Τουρκία ξεκίνησε την πορεία της για να αποσταθεροποιήσει μια ολόκληρη περιοχή. Ξεκίνησε με τον Στολίσκο και την δαιμονοποίηση του Ισραήλ.
Τώρα η Τουρκία μένοντας χωρίς υποστήριξη αραβικών κρατών με σοβαρό έρεισμα στο δυτικό κόσμο, (κανένα κράτος δε θα θυσίαζε τις Συμφωνίες του Αβράαμ για να γίνει εντολοδόχος της Τουρκίας) θα προσπαθήσει να κρατήσει την ένταση με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε κατηγορώντας άπαντες για το Κουρδικό Ζήτημα το οποίο θα είναι εφεξής η πρώτη μέριμνα της Τουρκίας.
Οι απειλές για αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ήδη εξετάζονται στην Τουρκία η οποία όπως αναφέρθηκε παραπάνω, έχει έναν ”ορθολογικό” ηγέτη που έχει επιλέξει να ευθυγραμμίσει το μέλλον της χώρας του με το δικό του.
Η ”κατσάδα” του Μπαϊντεν στον Νετανιάχου αφορά περισσότερο τις ισορροπίες εντός των Δημοκρατικών παρά τη μη υποστήριξη του Ισραήλ στην περιοχή. Την Τουρκία τη συμφέρει ωστόσο να μη διαρκέσει η εκεχειρία και θα κάνει τα πάντα να αναζωπυρώσει την ένταση.
Υ.Γ Να δώσουμε μεγάλη σημασία στο εξής: Βάση τουρκικών drones στα κατεχόμενα, σημαίνει όχι μόνο απειλή για τον Ελληνισμό αλλά και για το Ισραήλ.
* Ο κ. Αλέξανδρος Δρίβας είναι στρατηγικός αναλυτής, Ph.D. Cand. και Research Fellow στο Hellenic American Leadership Council (HALC).
0 Σχόλια