Η προειδοποίηση του Χέλμουτ Σμιτ ακούγεται σήμερα πιο δυνατή από ποτέ άλλοτε στην Ευρώπη: Αν η Γερμανία δεν πάψει να θέλει να παίζει τον ρόλο του αρχηγού στην Ε.Ε., αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν συγκροτηθεί το ταχύτερο ως μια συμπαγής πολιτική και οικονομική δύναμη με ενιαία στρατηγική αντίληψη, τότε θα γίνει ένας μικρός διεθνής παίκτης και τελικώς θα συνθλιβεί μεταξύ των κολοσσών ΗΠΑ και Κίνας. Μια χαλαρή, εσωτερικά διασπασμένη Ε.Ε., με το Βερολίνο να θέλει να συμπεριφέρεται ως ίσος με τους «Μεγάλους», σε μια προσπάθεια μοιραία και αναπόφευκτα καταδικασμένη, η Ευρώπη θα είναι το 2050 μια εκατοστιαία μονάδα δύναμης στον παγκόσμιο χάρτη και οι χώρες-μέλη της κλάσματα της μιας εκατοστιαίας μονάδας. Αυτά έλεγε ο μεγάλος Ευρωπαίος πολιτικός το 2013, έχοντας διαπιστώσει ότι η υπόθεση της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» έχει πάει «περίπατο» και με την «ηγέτιδα» Γερμανία να κοκορεύεται ως ο μεγάλος αρχηγός των Ευρωπαίων, προβάλλοντας τη μεγάλη οικονομική ισχύ της και τον άδειο από πολιτική σκέψη εγκέφαλό της.
Σήμερα, όλοι οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν ποιες είναι οι περί «ενωμένης» Ευρώπης αντιλήψεις του Βερολίνου, σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι κοινωνίες της Ε.Ε. του «Μάαστρτιχ» και πού οδήγησαν οι «μπίζνες»της Γερμανίας στην Τουρκία και οι διμερείς συνεργασίες της με τον αρχηγό του τουρκικού ισλαμισμού, Ερντογάν, για το Μεταναστευτικό. Ιδιαίτερα, δε, για την Ελλάδα, βαρύ είναι, ως γνωστόν, το τίμημα της κυνικής γερμανικής «πολιτικής» για τους εξ ανατολών μετανάστες, που η Αγκυρα χρησιμοποιεί για τα παζάρια» της με τη «γερμανική» Ε.Ε. και για να ασκεί «πιέσεις» προς τη χώρα μας.
Αν η Γερμανία δεν πάψει να θέλει να παίζει τον ρόλο του αρχηγού στην Ε.Ε., τότε η Ε.Ε. θα συνθλιβεί μεταξύ των κολοσσών ΗΠΑ και Κίνας
Ομως, κάθε πολιτική απόφαση έχει τις συνέπειές της και βαθμολογείται στην πράξη. Ετσι, όταν η πολιτικά ξεχαρβαλωμένη Ευρωπαϊκή «Ενωση» αδρανεί, ανοηταίνει επί μακρόν και μόνο σπασμωδικά αντιδρά στο μείζον ζήτημα της υποδοχής των μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών μέσα στις ήδη φορτωμένες με προβλήματα ευρωπαϊκές κοινωνίες, τότε οι συνέπειες είναι αναπόφευκτα σοβαρές. Τώρα, λοιπόν, οι πολίτες της Ευρώπης, πέρα από τα οξυμένα οικονομικά προβλήματά τους, εξαιτίας της «διαρκούς λιτότητας», που διδάσκει η ευρωπαϊκή «παγκοσμιοποίηση», αρχίζουν να αισθάνονται την καυτή ανάσα του άλλου σοβαρού προβλήματος, που τους αναστατώνει: της οργανωμένης διείσδυσης ακραίων ισλαμικών στοιχείων, τζιχαντιστών, φανατισμένων εθνικιστών «Γκρίζων Λύκων» και τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στους κόλπους των εκατομμυρίων μουσουλμάνων οι οποίοι κατοικούν στις χώρες της Ε.Ε. Στην Ευρώπη, όλες οι Υπηρεσίες Πληροφοριών γνωρίζουν ότι την όλη επιχείρηση διευθύνει υπογείως ο ισλαμιστής Ερντογάν, που δημοσίως δεν έχει ποτέ κρύψει την απέχθειά τους προς τους Ευρωπαίους.
Το πρόβλημα παίρνει ολοένα και πιο μεγάλες διαστάσεις, οδηγεί τη Γαλλία στη λήψη δύσκολων και πολιτικά «δυναμικών» αποφάσεων και -πόσο ειρωνικό- εκδηλώνεται έντονα και επικίνδυνα στη Γερμανία. Το Βερολίνο, χωρίς στρατηγική πολιτική σκέψη, καλλιέργησε θερμές σχέσεις με το καθεστώς του Ερντογάν, παρακάμπτοντας τις θεσμικές διαδικασίες της Ε.Ε., και τώρα οι γερμανικές Αρχές αντιμετωπίζουν τα οργανωμένα ισλαμικά «κατηχητικά» των ιμάμηδων και τις δραστηριότητες των τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Η οικονομική βουλιμία και ο αντι-ευρωπαϊσμός των δυνάμεων που στήριξαν την καγκελάριο Μέρκελ προκάλεσαν μεγάλο πρόβλημα στην Ε.Ε. Επιπλέον, έφεραν τον τουρκο-ισλαμισμό εντός των γερμανικών τειχών. Τώρα, η γερμανική κοινωνία πρόκειται να πληρώσει ακριβά τις πολυετείς ερωτοτροπίες της Γερμανίας με την Τουρκία, που κυβερνά απ’ το γελοιωδώς πολυτελές παλάτι του ο χιτλερικών αντιλήψεων Τούρκος «σουλτάνος» και αρχηγός της «Αδελφότητας των Μουσουλμάνων».
Τον επόμενο μήνα θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε., όπου θα συζητηθεί το θέμα των «ειδικών σχέσεων» των 27 Ευρωπαίων εταίρων με την αντι-δυτική ισλαμική Τουρκία, μέσω μιας υπό κατασκευή «αναβαθμισμένης» συμφωνίας Τελωνειακής Ενωσης. Αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η συνέχεια της φάρσας των ευρω-τουρκικών σχέσεων, αυτού του ιστορικά πρωτότυπου «διαλόγου» των Ευρωπαίων με τον ισλαμιστή Τούρκο αρχηγό, που τους απεχθάνεται. Η Ευρώπη, όχι μόνο δεν ανήκει στους «Μεγάλους», αλλά διαρκώς μικραίνει.
Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 15 Μαΐου
0 Σχόλια