Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, θα πρέπει επιτέλους να αφυπνίσει την μακαρίως κοιμωμένη πατρίδα μας. Όχι μονάχα γιατί ως τέτοιο είναι ιδιαζόντως ειδεχθές. Αλλά γιατί επιτέλους θα πρέπει να αποτελέσει την σταγόνα που ξεχειλίζει οριστικά και αμετάκλητα το ποτήρι της εμμονής μας στην λαγνεία του λάθους…
Του Κ. Κυριακόπουλου
Η πρωτοφανής αγριότητα και η αδίστακτη συμπεριφορά των φονιάδων, προκάλεσε απολύτως δικαιολογημένα το ενδιαφέρον και της Ελληνικής αλλά και της Διεθνούς κοινής γνώμης. Ωστόσο αυτήν την φορά, οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να μην εκτονωθεί σε ένα ανέξοδο ανάθεμα η οργή και η αγανάκτηση των πολιτών γι αυτά που συμβαίνουν και αποκαλύπτουν την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.
Προφανώς και είναι κεφαλαιώδες ζήτημα ο εντοπισμός, η σύλληψη και η παραδειγματική τιμωρία των φονιάδων. Αυτό όμως είναι κάτι που αφορά στην δουλειά της αστυνομίας και στην αποφασιστικότητα των δικαστών. Tο πραγματικό πρόβλημα, είναι η θερμοκοιτίδα που αναπαράγει αυτήν την κουλτούρα του αδίστακτου μισανθρωπισμού η οποία διαχέεται με τρόπο ανεξέλεγκτο μέσα στις γειτονιές και η ουσιαστική αντιμετώπισή του, απαιτεί κοινωνική επαγρύπνηση και σοβαρές πολιτικές αποφάσεις. Είναι καιρός λοιπόν να πούμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους…
Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, είναι ίσως η κορυφή του παγόβουνου σε μια αλυσίδα ομοειδών εγκλημάτων που τελούνται καθημερινά και τα οποία σκοπίμως -και ενδεχομένως κατ εντολήν- δεν λαμβάνουν την απαραίτητη δημοσιότητα ενώ θα...έπρεπε να την λαμβάνουν. Η εμπλοκή μιας νέας γυναίκας και ενός βρέφους αυτήν την φορά, είναι η αιτία που κατέστησε πρακτικά αδύνατη την αποσιώπηση και έφερε στην επιφάνεια το πραγματικό πρόσωπο του εφιάλτη…
Κουλτούρα θανάτου…
Σε αυτήν την αλυσίδα των ομοειδών εγκλημάτων, το κοινό χαρακτηριστικό είναι η απόλυτη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και η ευκολία με την οποία την αφαιρούν οι αδίστακτοι φονιάδες, ακόμη και για λίγα ευρώ ή για ευτελή αντικείμενα ληστείας. Ηλικιωμένοι φιμώνονται και εκτελούνται… Ηλικιωμένες φιμώνονται, βιάζονται και εκτελούνται… Ανυποψίαστοι πολίτες δολοφονούνται για να τους αφαιρεθεί ένα κινητό τηλέφωνο, μια κάμερα ή κάποια λίγα ψιλά…
Ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο διαπράττονται αυτά τα εγκλήματα, παραπέμπει σε μια νοσηρή, απολύτως διαστροφική σχέση του δράστη με τον θάνατο. Παραπέμπει σε ανθρώπους – τέρατα που ηδονίζονται να δολοφονούν. Παραπέμπει σε μια κουλτούρα θανάτου με ευρύτερο πολιτισμικό και άλλο υπόβαθρο και αυτό συνιστά μια σχετικά καινούρια και εξόχως ανησυχητική εξέλιξη που «αναβαθμίζει» ραγδαία το κοινό έγκλημα, μειώνει δραστικά τον ζωτικό χρόνο μέσα στον οποίο τελείται, ενεργοποιεί νέους διαύλους ώσμωσης που διαχέουν αυτήν την κουλτούρα σε μια ευρύτερη «κοινότητα» εγκληματιών -ακόμη και συμμοριακά συγκροτημένων- δημιουργώντας έτσι μια κατάσταση πρωτόγνωρη για τα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά…
Η απόπειρα συμψηφισμού εγκλημάτων που χαρακτηρίζονται ειδεχθή και τα οποία τελέστηκαν με σκοπό την ληστεία ανυποψίαστων πολιτών συχνότατα μέσα στα σπίτια τους, με επίσης ειδεχθή εγκλήματα τα οποία όμως έχουν ως βάση ψυχωτικά σύνδρομα και άλλες ψυχοπαθολογικές διαταραχές, είναι τουλάχιστον ατυχής, διότι συγκαλύπτει σκοπίμως τα πραγματικά κίνητρα και το πραγματικό υπόβαθρο που οδηγεί και εν τέλει δεν εμποδίζει τον δράστη από την τέλεσή τους.
Στην περίπτωση των πρώτων, η ταυτότητα του εγκλήματος δεν πρέπει να κρίνεται αποκλειστικά και μόνο από την ταυτότητα και των αριθμό των θυμάτων, ούτε βεβαίως να αξιολογείται με μοναδικό κριτήριο την ωμότητα του φονιά. Πρέπει να κρίνεται από την συνολική ανατομία του εγκλήματος που αφορά στην προσωπικότητα του θύτη, στα χαρακτηριστικά του θύματος, στο τεκμήριο του εγκλήματος, στο κίνητρο του φονιά και κυρίως στην σχέση του δολοφόνου με την κουλτούρα του θανάτου. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι το ίδιο τυπικά, αλλά η ψυχοσύνθεση του φονιά που πάτησε απλώς την σκανδάλη του όπλου του, και εκείνη του καθ’ έξιν δημίου που είχε την δύναμη της ψυχής να στραγγαλίσει, να μαχαιρώσει, να μακελέψει έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο που τον ικετεύει για την ζωή του, να του βγάλει τα μάτια για να του αποσπάσει πληροφορίες κλπ, είναι εντελώς διαφορετική και προσδίδει άλλη διάσταση στο έγκλημα.
Στις πλείστες όσες περιπτώσεις -για να μην πούμε συνολικά- των περιστατικών που σχετίζονται με τέτοια ειδεχθή, «άγρα» και αποκρουστικά εγκλάματα, η συμμετοχή αλλοδαπών είναι δεδομένη και καταγράφεται είτε σε αμιγείς συμμορίες αλλοδαπών, είτε σε μικτές συμμορίες με Έλληνες περιθωριακούς που έχουν ενστερνιστεί ή ενστερνίζονται σταδιακά αυτήν την ακραία δολοφονική κουλτούρα…
Πρόκειται στην ουσία για μια νέα κουλτούρα εγκλήματος, που εισέβαλε βίαια στην πατρίδα μας με την πολιτική της ανοχής και των ανοικτών συνόρων, και η οποία «φυτεύτηκε», εδραιώθηκε και μεγαλουργεί στις γειτονιές εξοπλισμένη με καλάσνικοφ, στιλέτα, και όλα τα «χρηστικά εργαλεία» που την βοηθούν να κάνει την «δουλειά» της αποτελεσματικά. Για μια κουλτούρα που συγκροτείται σε μικρές η μεγαλύτερες συμμορίες και που ακριβώς επειδή διαπλέκεται με συμβόλαια θανάτου, με την μαφία της νύχτας, με την πορνεία, την σωματεμπορία, τα ναρκωτικά κλπ, οδηγεί συνολικά την παραβατική συμπεριφορά στον τόπο μας σε ένα άλλο επίπεδο, απόλυτα αναντίστοιχο με την παραδοσιακή Ελληνική ψυχοσύνθεση του παραβατικού και πολλαπλά δυσκολότερο στην διαχείρισή του από τις Ελληνικές διωκτικές αρχές.
Η ισλαμική παράνομη μετανάστευση υπήρξε καταλυτική στην εισαγωγή αυτής της κουλτούρας θανάτου...
Ο φερετζές του υποτιθέμενα διωκόμενου και η προσχηματική επίκληση του δικαιώματος του ασύλου, έφεραν στην χώρα ελάχιστους πραγματικούς δικαιούχους και μαζί τους μια πληθώρα παρακμιακών και περιθωριακών στοιχείων κάθε λογής, που έσπευσαν από τις πρώτες κιόλας ημέρες της παρουσίας τους στον τόπο μας, να επιδοθούν σε αυτό που γνώριζαν καλά. Πλιάτσικο, σωματεμπόριο, ναρκωτικά και συγκρότηση συμμοριών και που δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτε και φυσικά δεν διαθέτουν την πολυτέλεια της «δεύτερης σκέψης». Η ανοχή που επιδείχτηκε, τους εξασφάλισε ζωτικό χώρο στα πρώτα δειλά και ενδεχομένως ανέλπιστα εύκολα για τους ίδιους βήματα. Η ατιμωρησία υπήρξε λίπασμα στην περαιτέρω αποθράσυνση των πρωταγωνιστών της. Το αυξημένο ειδικό βάρος της συμμετοχής όλων αυτών στην ακραία παραβατικότητα δεν προβλημάτισε… Η ανθρωπογεωγραφία των κρατουμένων στης φυλακές δεν απασχόλησε… Η ραγδαία μεταβολή τη φυσιογνωμίας του εγκλήματος δεν λειτούργησε ως καμπανάκι κινδύνου για κανέναν.
Εκεί που απαιτούταν να ληφθούν μέτρα, άμεσα, ρηξικέλευθα και αποτελεσματικά, η Ελληνική πολιτεία απάντησε με περισσότερη υποκρισία αποσιωπώντας εγκλήματα, συγκαλύπτοντας ουσιαστικά την ταυτότητα των πρωταγωνιστών και ευνοώντας τις αποφυλακίσεις…
Εκεί που επιβαλλόταν η αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής, η Ελληνική πολιτεία απάντησε με ψευτο-ουμανιστικά νομοθετήματα υποκύπτοντας στον καθωσπρεπισμό και στις απαιτήσεις των εταίρων…
Ρεμάλια της παραβατικότητας που θα έπρεπε να κρατούνται στις φυλακές μέχρι την άμεση και παραδειγματική τους απέλαση, αφήνονταν ελεύθερα στο όνομα της αποσυμφόρησης των φυλακών και συνέχιζαν ανενόχλητοι την παραβατική και δολοφονική δράση τους.
Έτσι… Η χώρα μέσα από μια αλληλουχία ολέθριων αποφάσεων, ανεύθυνων και ανερμάτιστων χειρισμών, μετασχηματίζεται σταδιακά σε παράδεισο της ακραίας παραβατικότητας.
Γκέτο δεν τσακίστηκαν ακόμη και μέσα στο κέντρο της Αθήνας… Γειτονιές ολόκληρες εγκαταλείφθηκαν στο έλεος των συμμοριών… Η χώρα παραδόθηκε σε έναν ολοκληρωτικό αξιακό εκφυλισμό για χάρη των εμμονών και των αδιέξοδων ιδεολογημάτων. Και αυτό που θερίζουμε σήμερα, δεν είναι παρά ο καρπός αυτής της σποράς. Για την ακρίβεια οι πρώιμοι καρποί της, διότι τα χειρότερα έρχονται και ουδείς ασχολείται σοβαρά με την ανακοπή της εξέλιξης πριν καταστεί ανεπίστρεπτη.
Δυστυχώς κύριοι…
Όσο και αν αυτό ενοχλεί, το πραγματικό υπόβαθρο αυτών των εγκλημάτων είναι πολιτισμικό και αυτό δεν αντιμετωπίζεται με αποσπασματικά επικοινωνιακά ημίμετρα όπως αυτό της αύξησης του ορίου έκτισης των ποινών, με συμβιβασμούς, με φαιδρά ιδεολογήματα και πολιτικές ΜΗ μέτρων και ΜΗ ανάληψης ευθυνών. Η αντιμετώπισή του απαιτεί αποφάσεις άμεσες και ουσιαστικές...
όχι μόνο στα ζητήματα που σχετίζονται γενικώς με την ασφάλεια των πολιτών και γενικώς με την πάταξη της εγκληματικότητας,
αλλά κυρίως στο σύστημα των κυρίαρχων αντιλήψεων που αφορούν την αναγκαία και εκ θεμελίων επανεξέταση της μεταναστευτικής πολιτικής στο πλαίσιο μιας συνολικά διαφορετικής αντίληψης για την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά κατέδειξε τι σημαίνει να κάνουν πάρτι σε αυτήν την χώρα τα καλάσνικοφ στα χέρια των συμμοριών, με την πολιτεία να νοιάζεται μονάχα για το παράβολο που αφορά στο δίκανο του κυνηγού Έλληνα πολίτη…
Αυτό το έγκλημα ως μέρος μια μεγάλης αλυσίδας ομοειδών εγκλημάτων, κατέδειξε τι σημαίνει να περιφέρονται εβδομάδες, μήνες και χρόνια ανεξέλεγκτοι νεαροί ισλαμιστές χωρίς δουλειά, χωρίς εμφανή εισοδήματα, χωρίς να γνωρίζει κανείς που κινούνται, τι κάνουν πως ζουν και με ποιους συναναστρέφονται…
Κατέδειξε τι σημαίνει ανύπαρκτη ουσιαστικά πολιτική απελάσεων, ακόμη και για περιπτώσεις παραβατικών που αφήνονται να σεργιανούν ανεξέλεγκτοι και να συγκροτούν συμμορίες αδίστακτων φονιάδων…
Κατέδειξε τι σημαίνει η πολιτική των ανοικτών κέντρων «φιλοξενίας» των απρόσκλητων, όπου ο καθένας κάνει ότι γουστάρει χωρίς να δίνει σε κανέναν λογαριασμό…
Κατέδειξε τι σημαίνει η συστηματική ανοχή που επιδεικνύεται στα φαινόμενα της ώσμωσης που φέρνει κοντά την παραδοσιακή παραβατικότητα με την κουλτούρα θανάτου… Το έγκλημα στην χώρα μας δεν αναβαθμίστηκε, δεν κατέστη τραχύ και ειδεχθές, επειδή αυτό απαιτούν οι νόμοι που διέπουν την εξελικτική του πορεία. Κατέστη όλα αυτά επειδή ο βασικός του κορμός έχει αλωθεί από εισαγόμενους φορείς αυτής της δολοφονικής κουλτούρας, και προφανώς δεν απέχουμε πολύ και από φαινόμενα που θα σχετίζονται με την πολιτική και ευρύτερα την γεωπολιτική του αξιοποίηση.
Η ανάγκη να απαλλαγεί η πατρίδα μας ΚΑΙ από αυτόν τον καρκίνο, είναι εξαιρετικά επείγουσα και το έγκλημα των Γλυκών Νερών, θα πρέπει επιτέλους να αξιολογηθεί σωρευτικά με τα εγκλήματα σε βάρος του Καντάρη, σε βάρος της Μυρτούς που καθηλώθηκε στο αναπηρικό καροτσάκι, σε βάρος του 25χρονου Νίκου Μουστάκα στου Φιλοπάππου που τον δολοφόνησαν για να του πάρουν ένα κινητό, σε βάρος δεκάδων ανήλικων μαθητών που πέφτουν καθημερινά θύματα της μισάνθρωπης μανίας τους, σε βάρος των εκατοντάδων ανώνυμων γερόντων που δολοφονούνται στα κρεβάτια τους για λίγα ευρώ κοκ.
Η Ελληνική πολιτεία έχει υποχρέωση να τιμήσει το αίμα δεκάδων αθώων θυμάτων και οφείλει να το κάνει παραδίδοντας και πάλι μια γειτονιά περισσότερο ασφαλή στους πολίτες της και για να το πετύχει απαιτούνται άμεσα δραστικές παρεμβάσεις σε τέσσερις τουλάχιστον κρίσιμους τομείς:
Αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής ώστε να υπηρετείται πληρέστερα το εθνικό συμφέρον και να μεταμορφώνεται η χώρα σε αντιδημοφιλή προορισμό για τα κατευθυνόμενα μεταναστευτικά ρεύματα. Η ισχυρή και διαρκής πολιτική απελάσεων, σε συνδυασμό με την δραστική ενίσχυση των ΚΛΕΙΣΤΩΝ κέντρων αυστηρά περιορισμένης παραμονής, θα πρέπει να αποτελέσουν βασικά συστατικά στοιχεία της νέας μεταναστευτικής πολιτικής, ενώ η αποχώρηση της Ελλάδας από το Σύμφωνο του Μαρακές, θα πρέπει να θεωρείται αδιαπραγμάτευτο προαπαιτούμενο…
Ανάδειξη των παραδοσιακών αξιακών και πολιτισμικών προτύπων που θεμελιώνονται από το Σύνταγμα, μέσα ΚΑΙ από την εκπαιδευτική διαδικασία κατά τρόπο που να διασφαλίζεται η θωράκιση των αυριανών πολιτών έναντι φαινομένων ριζοσπαστικοποίησης και πολιτισμικού εκφυλισμού…
Επικαιροποίηση του ποινικού κώδικα με σαφή προσανατολισμό την ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας για τον πολίτη και όχι την απλοποίηση των διαδικασιών που σχετίζονται με την λειτουργική διαχείριση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων…
Άμεση εκκαθάριση και οριστική διάλυση όλων των γκέτο στις γειτονιές ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας, με ισχυρή και διαρκή αστυνομική παρουσία, έτσι ώστε να πάψουν πλέον να χρησιμοποιούνται ως περιβάλλοντα ριζοσπαστικοποίησης και ασφαλή καταφύγια εγκληματικών συμμοριών…
Προφανώς όλα τα παραπάνω δεν συνιστούν ρατσισμό, όπως θα σπεύσουν να τα χαρακτηρίσουν οι κάθε λογής καλοθελητές για να απαξιώσουν την ουσία εύλογων ανησυχιών και να συντηρήσουν αμετάβλητη αυτήν την καθ’ όλα νοσηρή και εξόχως επικίνδυνη πραγματικότητα.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά η συνοπτική περιγραφή μιας πραγματικότητας που οφείλουμε να προσεγγίσουμε άπαντες με λιγότερη υποκρισία, με περισσότερη νηφαλιότητα και με αυξημένο το αίσθημα της εθνικής αυτοσυντήρησης. Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι…
Καμιά απολύτως αντιεγκληματική πολιτική δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στον τόπο μας πρωτίστως σε ότι αφορά το ζήτημα των ειδεχθών εγκλημάτων, αν δεν συνδυαστεί με μια σοβαρή και ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική στο πλαίσιο μιας νέας αντίληψης για την ασφάλεια των πολιτών και την εθνική ασφάλεια συνολικά.
Το φωνάζει η ανατομία του εγκλήματος.
Το επιβεβαιώνει η σύνθεση των συμμοριών.
Το επαληθεύει η ανθρωπογεωγραφία των κρατουμένων.
Το αποκαλύπτει ο πόλεμος των συμμοριών.
Το πιστοποιεί η αποτίμηση των μαφιόζικων μεθόδων.
Στο πλαίσιο λοιπόν ενός συνολικού επαναπροσδιορισμού της πολιτικής στάσης απέναντι στο έγκλημα, η Ελληνική πολιτεία οφείλει να σοβαρευτεί και να συνειδητοποιήσει τα αυτονόητα, έτσι ώστε να αποστερήσει την βαριά εγκληματικότητα από την θερμοκοιτίδα που την ανατροφοδοτεί και ριζοσπαστικοποιεί τον μισανθρωπισμό της. Ας το πάρουμε λοιπόν απόφαση…
Δεν έχουν καμιά απολύτως θέση στην χώρα όλοι αυτοί που περιφέρονται ανεξέλεγκτα χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς αξίες, ψαρεύοντας ανυποψίαστα θύματα που απλώς πηγαίνουν στην δουλειά τους και καμία απολύτως συμβατική υποχρέωση έναντι καμιάς ΕΕ δεν μπορεί να υποχρεώσει την πατρίδα μας να συμβιώνει με αυτόν τον εφιάλτη.
Δεν έχουν καμιά απολύτως δουλειά να βρίσκονται εκτός φυλακής παράνομοι μετανάστες που βαρύνονται και με παραβατικές συμπεριφορές γιατί είναι βέβαιο πως θα υποτροπιάσουν. Το «δικαίωμά» τους να βρίσκονται εκτός φυλακής ενεργοποιείται μονάχα την ημέρα που θα πρέπει να οδηγηθούν εκτός της χώρας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια