Τα ρητορικά παραληρήματα και η γενικότερη συμπεριφορά του Ερντογάν τις τελευταίες ημέρες δείχνουν πόσο λανθασμένα έχει εκτιμήσει η Ευρώπη την περίπτωσή του ως «πολύτιμου» στρατηγικού εταίρου της Ε.Ε. Τα «μηνύματα» της Αγκυρας επιβεβαιώνουν πόσο δίκιο έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις που τις τελευταίες δεκαετίες προειδοποιούν τους εταίρους για τους σοβαρούς κινδύνους που δημιουργεί και για την Ευρώπη η τουρκική επιθετικότητα.
Ο ισλαμιστής πρόεδρος, που στήνει στρατιωτικές επιχειρήσεις και βάσεις σε τρίτες χώρες, παραβιάζει κάθε διεθνή νομιμότητα, κυβερνά δικτατορικά με κοινοβουλευτικό μανδύα τη χώρα του και βάναυσα παραβιάζει τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των Τούρκων πολιτών, δεν αποτελεί σοβαρή απειλή μόνο για την Ελλάδα και την Κύπρο. Ο Τούρκος πολιτικός ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των τζιχαντιστών της Εγγύς Ανατολής κινείται σε πολλά επίπεδα υπονομευτικά εναντίον κάθε ευρωπαϊκής χώρας στην οποία κατοικούν μουσουλμάνοι πολίτες.
Η προχωρημένη πολιτική μυωπία του Βερολίνου δεν είχε προβλέψει ότι ο ισλαμιστής φίλος της Αγκελα Μέρκελ και των γερμανικών βιομηχανιών θα άπλωνε τα τουρκικά δίκτυα πληροφοριών και τα προπαγανδιστικά εργαλεία τους στη «φίλη» Γερμανία, προκειμένου να «επηρεάσει» τα τρία εκατομμύρια μουσουλμάνους που κατοικούν εκεί. Τώρα φαίνεται ότι οι βραδυφλεγών αντιδράσεων Γερμανοί δημοσιογραφικοί αναλυτές ισχυρών ΜΜΕ και οι δημοκρατικοί πολίτες αρχίζουν να συνειδητοποιούν το πρόβλημά τους.
Ο ισλαμιστής Ερντογάν, που βαθιά μισεί τη χριστιανική Ευρώπη και ιδιαίτερα το πνευματικό κύρος της Γαλλίας, την οποία βρίσκει «απέναντί» του στη Μεσόγειο, έχει στόχο να ενισχύσει κάθε μουσουλμανικό στοιχείο στη «Γηραιά Ηπειρο» και να καλλιεργήσει «τουρκική» συνείδηση, όπου μπορεί, στις χώρες της Ε.Ε.
Αυτή η πολιτική του ισλαμικού καθεστώτος Ερντογάν ασκείται συστηματικά, αξιοποιώντας δολίως τις δημοκρατικές αξίες της Ευρώπης για ελευθερία γνώμης, ιδεών και θρησκευτικής συνείδησης. Με τα όπλα, δηλαδή, της δημοκρατικής Ευρώπης, την οποία απεχθάνεται, ο Ερντογάν οργανώνει τις επιχειρήσεις της ΜΙΤ και των έμπιστών της ιμάμηδων, που «επηρεάζουν» τζαμιά σε μουσουλμανικές κοινότητες ευρωπαϊκών πόλεων.
Ο ισλαμιστής Τούρκος πρόεδρος έχει στόχο να ενισχύσει κάθε μουσουλμανικό στοιχείο στη «Γηραιά Ηπειρο» και να καλλιεργήσει «τουρκική» συνείδησηΔεν λείπουν οι σχετικές καταγραφές ευρωπαϊκών υπηρεσιών πληροφοριών, που έχουν ενημερώσει τους πολιτικούς προϊσταμένους τους για την τουρκική «περίπτωση» και τις δράσεις των τζιχαντιστών που κινεί η Τουρκία. Αλλά, πνευματικά αδύναμες και υπνωτισμένες από τη ρητορική της οικονομικής ισχύος των Γερμανών, οι πλείστες των κυβερνήσεων της Ε.Ε. διαβάζουν απαθείς και αμήχανες τις εκθέσεις των υπηρεσιών τους και χαμογελούν στον Ερντογάν. Δεν χαμογελά, βέβαια, η καλά πληροφορημένη και ήδη «παθούσα» Γαλλία, αλλά ούτε και η Ολλανδία, που εσχάτως διαπίστωσε, μέσω των υπηρεσιών της, τις «διεισδύσεις» του καθεστώτος Ερντογάν σε μουσουλμανικές κοινότητες. Ο ισλαμιστής αρχηγός του νεο-οθωμανικού παντουρκισμού, από την πλευρά του, αξιοποιεί κατά το δυνατόν την πολιτική παραλυσία της Ε.Ε. Αξιοποιεί, επίσης, το γεγονός ότι στις ευρωπαϊκές κοινωνίες η συλλογική πίστη στις δυνάμεις και στις αξίες της Δημοκρατίας έχει εξαιρετικά μειωθεί, με τις πολιτικές ηγεσίες παραδομένες στους διαχειριστές της οικονομικής «παγκοσμιοποίησης».
Σε αυτό το κενό πίστης των Ευρωπαίων, ο φανατικός Αδελφός Μουσουλμάνος καλλιεργεί σε ευρωπαϊκά εδάφη ιδεολογήματα μιας ισλαμικής πίστης, ικανά να διεγείρουν επιθετικά και να «κινητοποιήσουν» μουσουλμανικές συνειδήσεις νεαρών πολιτών και μεταναστών. Για τον λόγο αυτόν, η ρητορεία του Ερντογάν περιλαμβάνει επιλεκτικά αναδρομές στο ιστορικό παρελθόν των «σταυροφόρων» της Δύσης και των Ευρωπαίων «αποικιοκρατών», για να κατασκευάσει με ιστορικά υλικά παρελθόντων αιώνων το παρόν των Τούρκων «εκδικητών» στην, πλην Γερμανίας, Ευρώπη.
Στο πλαίσιο της ισλαμικής «οικοδομής» του τουρκικού εθνικισμού, ο τελάλης της «τρέλας των Τούρκων», Ερντογάν, θέλει να εκδικηθεί και τους Ελληνες, που μετά την Επανάσταση έφτιαξαν ένα ανεξάρτητο κράτος, το οποίο από τότε και παρά την ήττα του 1922 ξεπέρασε σε ποιότητα, πολιτισμό και διεθνές κύρος τους διαδόχους της ξεπεσμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μετέχει εδώ και 40 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με την Τουρκία να στέκει επί δεκαετίες έξω από την πόρτα της ανεκπλήρωτης «ένταξης».
Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου
0 Σχόλια