Του Strange Attractor
Τον Ιούλιο του 2019 η χώρα είπε αντίο στα σούργελα που μας κυβέρνησαν επί 5 σχεδόν χρόνια και έφερε την ανανεωμένη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου στην κυβέρνηση με ένα σημαντικό (για τις εποχές που ζούμε) ποσοστό, προσφέροντάς της μια πολύτιμη αυτοδυναμία.
Ένα όπλο δηλαδή, με το οποίο θα μπορούσε να βάλει τάξη σε διάφορα χρόνια και φλέγοντα ζητήματα.
Με τον πολύ κόσμο που την ψήφισε (ανάμεσά τους κι εγώ) να έχουν απαυδήσει από το τρενάκι του τρόμου που ζούσαμε επί Σύριζα (φλερτάροντας καθημερινά με τα συσσίτια) και έχοντας αυξημένες προσδοκίες από τους «άριστους» όσον αφορά μια σειρά από καυτά προβλήματα.
Προβλήματα και ζητήματα όπως π.χ. το «μακεδονικό», η εγκληματικότητα, το (λαθρο)μεταναστευτικό, οι ΜΚΟ, ο νόμος Παρασκευόπουλου, τα ελληνοτουρκικά και πάνω απ’ όλα η οικονομία.
Χώρια διάφορα άλλα δευτερεύοντα και τριτεύοντα, που όμως για τον πολύ κόσμο έχουν άμεση επίδραση στην καθημερινότητά του.
Προσωπικά, ως εσαεί καχύποπτος απέναντι στους επαγγελματίες πολιτικούς και δη στους γόνους, πόσο δε μάλλον απέναντι στον συγκεκριμένο γόνο, έδωσα περιθώριο στη νέα κυβέρνηση ένα τρίμηνο-τετράμηνο για να δω αν όντως άξιζε τον κόπο να πάω κόντρα σε όλα όσα με γαλούχησαν παιδιόθεν και να ψηφίσω έναν Μητσοτάκη για να μας «σώσει».
Δυστυχώς, 18 μήνες μετά, δηλώνω απογοητευμένος.
Αν εξαιρέσουμε την περίοδο εκείνη που τα σώματα ασφαλείας, ο στρατός και οι ακρίτες του Έβρου είπαν ένα βροντερό όχι στις προσπάθειες του Ερντογάν να μας στείλει χιλιάδες «πρόσφυγες πολέμου» (από χώρες που δεν έχουν πόλεμο), με την κυβέρνηση να προσαρμόζεται ήθελε δεν ήθελε με αυτή την ηρωική και εν πολλοίς αυθόρμητη προσπάθεια, όλα όσα επακολούθησαν ήταν κατώτερα των προσδοκιών μου.
Όχι ότι είχα ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες, κάθε άλλο.
Παρακολουθώντας επί πολλές δεκαετίες τα τεκταινόμενα στη χώρα μας, πολιτικά, κοινωνικά, κλπ. ήμουν και είμαι ιδιαίτερα συγκρατημένος όσον αφορά στο που μπορούμε να φτάσουμε.
Έτσι λοιπόν, έχουμε και λέμε…
Το «μακεδονικό» δεν αγγίχτηκε καν, με τα Σκόπια να έχουν κάνει τη Συμφωνία των Πρεσπών κουρελόχαρτο, και με την κυβέρνηση να λέει «μα εμείς το είχαμε πει… αν υπογραφεί κανείς δεν μπορεί να την ανακαλέσει».
Βέβαια, μεγάλο μέρος του λαού της ΝΔ άλλα είχε καταλάβει τότε με τις πορείες και τις διαδηλώσεις, αλλά όπως λέγανε και οι παλιοί, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο (κάλπη) ουδέν λάθος αναγνωρίζεται…
Πάμε στην εγκληματικότητα. Είδατε καμιά δραστική μείωσή της χάρη στους «νοικοκυραίους» που τώρα μας κυβερνούν; Μπα…
Όποια μικρή μείωση σημειώθηκε, έχει να κάνει με το ότι οι περισσότεροι πολίτες είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους και άρα οι διαρρήκτες κάπως διστάζουν.
Από κει και πέρα οι ανατινάξεις ΑΤΜ, οι ληστείες και οι εισβολές σε καταστήματα και επιχειρήσεις μια χαρά κρατούν.
Στο μεταναστευτικό όντως υπάρχει κάποια μείωση στις ροές, κι αυτό έχει να κάνει με εκείνη την ηρωική περίοδο που λέγαμε, αλλά και με την πανδημία.
Παρ’ όλα αυτά, οι εσωτερικές ροές συνεχίζουν απρόσκοπτα, με τον αρμόδιο υπουργό να περηφανεύεται ότι μειώνεται συνεχώς ο αριθμός «ικετών» στα νησιά, παραλείποντας να συμπληρώσει πως αυτό γίνεται επειδή χιλιάδες μεταφέρονται καθημερινά (και τις νύχτες) στην ενδοχώρα.
Χθες μάλιστα, ομάδες συμπαθών Πακιστανών (έχει πόλεμο το Πακιστάν;) έστησαν αυτοσχέδιους αγώνες κρίκετ στο κέντρο της Αθήνας… (εσείς στείλατε sms για να πάτε φαρμακείο;)
Πάμε στις ΜΚΟ, οι οποίες στη μπανανία μας αποτελούν κράτος εν κράτει. Και όχι μόνο τότε που είχαμε «αριστερή φιλάνθρωπη» κυβέρνηση (παρεμπιπτόντως η «ακροδεξιά» Κίνα έχει απαγορεύσει τη λειτουργία τους από το 2016) αλλά και σήμερα, με τους «νοικοκυραίους» που λέγαμε.
Κάτι πήγε να γίνει με τον Κουμουτσάκο, που επί 15 τουλάχιστον μήνες τις καταμετρούσε, αλλά μάλλον τα συμφέροντα δεν τον άφησαν να τελειώσει το μέτρημα, και έτσι οι επαγγελματίες αλληλέγγυοι συνεχίζουν να δρουν όπου και όπως θέλουν, και λογαριασμό να μη δίνουν σε κανέναν.
Θυμάμαι τη θλιβερή εκείνη περίπτωση που ο υπουργός Εθν. Άμυνας δεν μπορούσε να εισέλθει σε στρατόπεδο νησιού(!) διότι δεν το επέτρεπε η ΜΚΟ που το είχε «καταλάβει».
Κάποιες μάλιστα εξ αυτών, μαθαίνουμε από κακότροπες φήμες (ελπίζουμε να αποδειχτούν), εκτός από τους δυστυχείς πρόσφυγες ασχολούνται και με άλλα πιο ποταπά ζητήματα, π.χ. τράφικινγκ.
Θα μου πείτε πως καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, και θα έχετε και ένα δίκιο…
Όπως και να έχει, η «μάχη» κράτους – ΜΚΟ παραμένει αμφίρροπη, με τις ΜΚΟ να συνεχίζουν να... κερδάνε προς το παρόν, κι ας χάσαμε την κυρά Τασία και την ΑΝΑΣΑ της…
Πάμε παρακάτω. Τι έγινε με τον Νόμο Παρασκευόπουλου; Γνωρίζει κανείς;
Διότι αν κατάλαβα καλά παρακολουθώντας καθημερινά την επικαιρότητα, ακόμη πιάνει η αστυνομία Γεωργιανούς και άλλους καλασνικοφόρους, που όντες βαρυποινίτες είναι έξω με τον εν λόγω νόμο, διαπράττοντας όμως νέα αδικήματα.
Tι μέλλει γενέσθαι; Θα δούμε… Προς το παρόν ο αρμόδιος Κάλαχαν είναι φουλ απασχολημένος με την προστασία των αστυνομικών από τους μπαχαλάκηδες με τις μολότοφ, που έχουν αποθρασυνθεί, διεξάγοντας μέχρι και ελέγχους ταυτοπροσωπίας σε εποχούμενους στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Για τα ελληνοτουρκικά τι να πει κανείς;
Αν δεν υπήρχε ο φόβος των Ιουδαίων (βλ. τροχιοδεικτικές βολές Σαμαρά) θα ήμασταν ήδη στη Χάγη παραδίνοντας εθνική κυριαρχία σε επίπεδα που ούτε ο πιο φανατικός διεθνιστής του ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν θα φαντάζονταν. Γνώμη μου πάντα…
Προς το παρόν οι Τούρκοι αλωνίζουν, τόσο στο «πεδίο» (νέα λέξη της μόδας) όσο και σε επίπεδο δηλώσεων, με την Αθήνα να κρύβει τη σκόνη κάτω από το χαλί, κάνοντας πως δεν υπάρχει, ενώ παράλληλα κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους, διότι όταν ακούς για εξοπλιστικά προγράμματα στο Ελάντα να σκέφτεσαι… μπαγιόκο.
Έτσι έχει γενικά η κατάσταση, με την πανδημία να μονοπωλεί τις (γενναία επιχορηγούμενες) ειδήσεις, και με διαλείμματα από μπόλικη Λιγναδιάδα και σκανδαλολογία.
Με τον περισσότερο κόσμο να πέφτει από τα σύννεφα μαθαίνοντας πως τελικά για να κάνει κανείς καριέρα στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, δεν αρκεί το ταλέντο αλλά χρειάζεται να δοθεί και… γκρόβερ.
Που να ανοίξουν τα στόματα και για τον χώρο του τραγουδιού… λέω εγώ ο ποταπός.
Τι προβλέπω στο εγγύς μέλλον;
Κατ’ αρχήν αυστηρότερα μέτρα και λοκντάουν από τους μαθητευόμενους μάγους, για ένα περίπου μήνα ακόμη, και μετά άνοιγμα των πάντων, και μετά ξανά μανά χιλιάδες κρούσματα και διασωληνώσεις, με νέα μέτρα και νέους περιορισμούς.
Μέχρι να προλάβει να εμβολιαστεί ένα 50-60% τουλάχιστον των πολιτών, οπότε βλέπουμε…
Ήξεις αφήξεις δηλαδή, όπως και στην περίπτωση του χιονιά, που μας απέδειξε τι εστί «ειδικός», και τι εστί «ετοιμότητα του κράτους».
Και στο ενδιάμεσο μπόλικα νομοθετήματα υπέρ συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων, τα οποία δεν μπορεί να αντικρούσει κανείς, αφού όπως είπαμε η αντιπολίτευση είναι βαθύτατα απαξιωμένη και τα ΜΜΕ μπουκωμένα.
Μέχρι και το ΚΙΝΑΛ, που θα μπορούσε να αναστηθεί λόγω των δυσμενών συγκυριών, συνεχίζει την αυτοκαταστροφική του πορεία, βγάζοντας (σε δημοσκόπηση) Νο2 σε δημοτικότητα το φάντασμα εκείνο του παρελθόντος, τον Χάρη (δια τούτο λέγω) Καστανίδη…
Πάντως, αν τυχόν πεθάνει ο απεργός πείνας Κουφοντίνας, αυτό ίσως να αποτελέσει την θρυαλλίδα άγριων εξελίξεων, που θα φέρουν την κυβέρνηση σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση, με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Προς το παρόν, ο Κυριάκος ελέγχει την κατάσταση κυρίως μέσω των ΜΜΕ και κάποιων στημένων δημοσκοπήσεων, και προβάλλει ως μοναδικός σωτήρας παίζοντας μπάλα χωρίς αντίπαλο…
Ως πότε; Αυτό θα δείξει από τις τρέχουσες εξελίξεις κυρίως στο ζήτημα του Κουφοντίνα που λέγαμε…
ΥΓ- Διάβαζα χθες βράδυ κάπου, πως ο πρωθυπουργός προτρέπει τους νέους να πουν όχι στο δημόσιο και να ξεκινήσουν δικές τους επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Όπως ο ίδιος ή η οικογένειά του φερ’ ειπείν; Δεν μας το διευκρίνισε.
Πάντως αν όντως το εννοεί, τότε γιατί η κυβέρνησή του έχει σπάσει προ πολλού ρεκόρ εικοσαετίας στον αριθμό διορισμένων μετακλητών, που σιτίζονται από τον κρατικό κορβανά;
Μήπως η συμβουλή του δεν αφορά σε «χειροκροτητές- λιβανιστές- αφισοκολλητές» αλλά στους άλλους;
Ποιος ξέρει; Θα το βρει η υπΕρεσία…
ΥΓ2- Μου έλεγε προχθές φίλος που γνωρίζει, ότι ο νέος (ιδιωτικός) εθνικός αερομεταφορέας μας, που εισέπραξε 120 ζεστά εκατομμύρια των φορολογουμένων για στήριξη στο «έργο» του εν μέσω αεροπορικής νέκρας, προχώρησε τελευταία σε πογκρόμ απολύσεων…
Αν είναι αλήθεια, κάποιοι θα πρέπει να ντρέπονται.
0 Σχόλια