Του Μανόλη Καψή
Θεωρητικά, οι καιροί προσφέρουν μια ευκαιρία για το ΚΙΝΑΛ. Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίζεται στη στείρα αντιπολίτευση των ηρωικών αντιμνημονιακών χρόνων, καταγγέλλοντας το lockdown, το κλείσιμο του λιανεμπορίου, τα μέτρα προστασίας για τον κορονοϊό, τους λοιμωξιολόγους, το click away, τον Κικίλια, τον κορονοϊό, την Κεραμέως, τον Χρυσοχοΐδη, τον νόμο για την Αστυνομία στα ΑΕΙ, τα μέτρα στήριξης, τη Νικολάου, τον σωφρονιστικό κώδικα, τη Μενδώνη, την αξιολόγηση και τον νεοφιλελευθερισμό, ανοίγεται περιθώριο για μια κανονική κεντροαριστερά. Χωρίς Θοδωρή Δρίτσα.
Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας εγκλωβίζονται σε μια καμπάνια υποστήριξης του δολοφόνου της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα, δήθεν τάχα μου για τα δικαιώματα των κρατουμένων και ανοίγει ξανά η συζήτηση για τις σχέσεις και την ανοχή της εγχώριας αριστεράς στην ένοπλη βία, ο κόσμος της κεντροαριστεράς ψάχνεται.
Η βορβορώδης διαδικτυακή καμπάνια #νδ παιδεραστές και η αδυναμία της ριζοσπαστικής να αποστασιοποιηθεί από τους λασπολόγους-χειριστές πληκτρολογίων, μπορεί να εξαφάνισαν από την επικαιρότητα τις κατηγορίες περί "συγκάλυψης" στην υπόθεση Λιγνάδη… αλλά η βρωμιά λέρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ ανεπανόρθωτα. Άντε τώρα να μας πείσει ο Νίκος Μπίστης ότι πρέπει να στηρίξουμε όλοι μαζί τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ούτε ο Κοτζιάς δεν πείθεται.
Θεωρητικά λοιπόν υπάρχει πεδίο για το ΚΙΝΑΛ. Όχι ότι θα είναι εύκολο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης "κάνει παιχνίδι” στον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς, με τις επιλογές των προσώπων που στελεχώνουν την κυβερνητική ομάδα, με το ύφος του, την έμφασή του στην πρακτική και όχι στην ιδεολογική αντιμετώπιση των προβλημάτων, με τη μετριοπάθεια που επιδεικνύει και η προσπάθειά του αποδίδει. Το δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Αλλά θεωρητικά, τουλάχιστον, υπάρχει έδαφος για την επιστροφή του ΚΙΝΑΛ. Υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι το ΚΙΝΑΛ θα αναδείξει την ξεχωριστή του ταυτότητα και θα προτείνει τις δικές του καθαρές θέσεις και λύσεις.
Αντ' αυτού βλέπουμε το ΚΙΝΑΛ να αυτοκτονεί καθημερινά, υποδυόμενο έναν ΣΥΡΙΖΑ plus. Ακόμα και για θέματα εμβληματικά της κυβερνητικής του θητείας, όπου έχει κάθε λόγο να διεκδικεί εύσημα.
Πάρτε για παράδειγμα την υπόθεση του Δημήτρη Κουφοντίνα. Επί ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη και υπουργό Δημόσιας Τάξης τον Μιχάλη Χρυσοχΐδη, η δημοκρατική πολιτεία κατάφερε να εξαρθρώσει επιτέλους την τρομοκρατική οργάνωση της 17Ν. Δικαίως ο χώρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αντιπαραβάλει τη δική του διαχειριστική ικανότητα, σε σχέση με τις κυβερνήσεις του παρελθόντος. Και με αυτή που ακολούθησε…
Αντί όμως για μια καθαρή θέση καταδίκης όσων επένδυσαν στον Κουφοντίνα για να εκβιάσουν το δημοκρατικό κράτος, το ΚΙΝΑΛ κατήγγειλε την… κυβέρνηση, ότι "αυτοπαγιδεύτηκε στους δικούς της άστοχους χειρισμούς".
Λες και το θέμα ήταν η διάταξη δήθεν του σωφρονιστικού νόμου και όχι η απόπειρα του κινήματος "Γεννήθηκα στις 17 Νοέμβρη" -το οποίο υιοθέτησαν δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς- να επιβάλει το δικό του θέλω και απαιτώ στη δημοκρατική πολιτεία. Να καταστήσει τον Κουφοντίνα παράγοντα πολιτικών εξελίξεων. Να οδηγήσει το κράτος σε συμβιβασμό.
Σε μια πασοκική γλώσσα απόλυτης ασάφειας, το ΚΙΝΑΛ υποστήριξε ότι "η Δημοκρατία τιμωρεί, δεν εκδικείται, δεν εκβιάζεται. Η κυβέρνηση", συνέχιζε, "δεν πρέπει να αφήσει ένας στυγερός, κατά συρροή δολοφόνος, αμετανόητος τρομοκράτης, να γίνει δήθεν σύμβολο αγωνιστικότητας. Η Κυβέρνηση -που δημιούργησε το πρόβλημα- οφείλει να βρει λύση, ώστε να αποφευχθεί ο θάνατος του, από απεργία πείνας".
Αντί δηλαδή να καλέσει το ΚΙΝΑΛ τον ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να επενδύει στην όξυνση και να χαϊδεύει τους φίλους της τρομοκρατίας, αντί να καλέσει τον καταδικασμένο δολοφόνο-τρομοκράτη να σταματήσει την απεργία πείνας και να αναζητήσει το δίκιο του -αν έχει- στα δικαστήρια, σαν ένας ΣΥΡΙΖΑ plus το κόμμα της Φώφης Γεννήματα κατήγγειλε την κυβέρνηση.
Τα ίδια με το νομοσχέδιο Κεραμέως για την αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μπορεί να υπερηφανεύεται ότι πρώτος εκείνος επιχείρησε να ελευθερώσει τα πανεπιστήμια από τις ομάδες των μπάχαλων και να ορίσει με σύγχρονους όρους το περίφημο άσυλο. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μπορεί να διεκδικεί εύσημα για τον νόμο Διαμαντοπούλου, τον πρώτο σχεδόν καθολικής αποδοχής νόμο για τον εκσυγχρονισμό των Πανεπιστημίων.
Πώς αντέδρασε στην αυτονόητη αντίδραση του πρύτανη του ΑΠΘ, όταν κάλεσε τις δυνάμεις της αστυνομίας να ελευθερώσουν την Πρυτανεία από καταληψίες εξωπανεπιστημιακούς, που απειλούσαν με βία τους εργαζόμενους και είχαν ήδη αρχίσει την κατεδάφιση των γραφείων με λοστούς και στυλάρια;
Σαν γνήσιος ΣΥΡΙΖΑ, κατήγγειλε την αστυνομοκρατία και το δικαίωμα των μπάχαλων στις καταλήψεις:
"Σήμερα πήραμε μια 'δροσερή πνοή Δημοκρατίας' και μια πρώτη γεύση της πανεπιστημιακής Αστυνομίας που οραματίζονται ο κύριος Χρυσοχοίδης και η κυρία Κεραμέως", σημείωσε σε ανακοίνωσή του το Κίνημα Αλλαγής. "Πολυπληθής Ομάδα Δέλτα επιτέθηκε, ξυλοκόπησε και προσήγαγε διαμαρτυρόμενους φοιτητές στην Πρυτανεία του ΑΠΘ, που συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, με αφορμή το νέο νόμο για τα Πανεπιστήμια. Η Κυβέρνηση συνεχίζει εν μέσω πρωτοφανούς υγειονομικής και οικονομικής κρίσης να επενδύει στο διχασμό και να απαντάει σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία με βία και καταστολή. Όπου εκείνοι απαντάνε με βία, εμείς θα ζητάμε διάλογο και περισσότερη δημοκρατία. Η αστυνομοκρατία δεν θα περάσει", κατέληγε η ανακοίνωση.
Λες και το πρόβλημα δεν ήταν η βία των μπάχαλων αναρχικών, που επιβάλλουν εδώ και χρόνια το δικό τους δίκιο στο πανεπιστήμιο, αλλά η επένδυση της κυβέρνησης, λέει, στον διχασμό.
Και τι προτείνει το ΚΙΝΑΛ; Διάλογο και περισσότερη δημοκρατία. Πάλι καλά που απέφυγαν να συσταθεί μια 3μελής επιτροπή από 5-6 άτομα για να συζητήσουν το θέμα.
Μετά τους φταίνε οι δημοσκοπήσεις και ο δημοσκόποι…
0 Σχόλια