Πρότυπα σαν τον Ιάκωβο Τσούνη έχει ανάγκη η χώρα: Τι συμβαίνει με τη Γιάννα;
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Αν έκανε ένα κόπο, όπως μέρα παρά μέρα, παραγγέλνει να μετρήσουν τα…έτη
φωτός που τον χωρίζουν δημοσκοπικά από την αντιπολίτευση, να μετρήσει και
την απήχηση της συγκεκριμένης κυρίας για τον ρόλο που της ανέθεσε, είμαι
βέβαιος ότι θα έψαχνε καρέκλα για να μην σωριαστεί από τη ζαλάδα. Και αμέσως
μετά θα φώναζε τα τσακμάκια του επιτελείου του για να δει πώς θα την
ξεφορτωθεί.
Το γεγονός ότι τα μέσα που λιβανίζουν την κυβέρνηση, ενίοτε δε και την
«Λαίδη», δεν έχουν τολμήσει να κατασκευάσουν τέτοια μέτρηση που θα έδειχνε
έστω μία χλιαρή αποδοχή της εθνικής «συνεισφοράς» της, λέει νομίζω πολλά.
Όλα μπορούν να γίνουν στις δημοσκοπήσεις, αλλά το μαύρο κατράμι να λευκανθεί
με απορρυπαντικό, λίγο δύσκολο.
Τα αισθήματα του κόσμου για την εν λόγω κυρία ουδέποτε ήταν ιδιαίτερα θερμά.
Είχε μια έφεση στις δημόσιες σχέσεις, ιδίως με τους τριτοκοσμικούς της
Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, είχε πιθανόν και κάποιες οργανωτικές
ικανότητες(με ξένα…κόλλυβα λένε κάποιοι), αλλά το απόμακρο, αλαζονικό και
επηρμένο στυλ της, δημιουργούσε απόσταση.
Επιπλέον η Γιάννα Αγγελοπούλου, παρά τις «κορδέλες» του Πατριαρχείου, ποτέ
δεν κατάφερε να αποκτήσει το προφίλ ενός ανιδιοτελούς «εθνικού ευεργέτη».
Ούτε ενέπνευσε τον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση. Το αντίθετο θα σας έλεγα…
Η επιλογή της λοιπόν ως επικεφαλής της Επιτροπής για την ανάδειξη της ιερής
μνήμης του μεγάλου εθνικοαπελευθερωτικού ξεσηκωμού που γέννησε την σύγχρονη
Ελλάδα και καθόρισε ξανά το γένος μας, περισσότερο ξένισε παρά ενθουσίασε.
Με το καλημέρα, άρχισε και τις στραβοτιμονιές.
Η κυρία ενθαρρυμένη προφανώς και από τις αντιλήψεις άλλων στον κύκλο της,
νόμιζε ότι η 200η επέτειος από την Επανάσταση αντί για γιορτή αυτογνωσίας
και εθνικής ανάτασης, είναι η ιδανική ευκαιρία για το…rebranding της χώρας
με όρους επικοινωνιακού μάρκετιγκ. Δεν κατάλαβε ότι αυτή η γιορτή αφορά
πρωτίστως τους Ελληνες οι οποίοι χρειάζονται εθνική αφύπνιση, και δεν
αποτελεί ευκαιρία για να γίνει η χώρα…διεθνής ατραξιόν.
Ακριβώς αυτή η έλλειψη εθνικής επίγνωσης την έκανε να επιλέξει λάθος
επιστημονικούς συνεργάτες. Μάζεψε δίπλα της διάφορους
περίεργους(επαγγελματίες εθνομηδενιστές ή απλά…πυροβολημένους, δεν είμαι σε
θέση να το ξέρω)και άρχισε να «μπουμπουνάει» υβριστικές αναρτήσεις για τους
Ηρωες της Επανάστασης.
Στην αρχή έπιασε τον Καραισκάκη και μετά έφτασε να…ποστάρει ως «δικτάτορα»
τον πιο ανιδιοτελή ευπατρίδη και αναμορφωτή της σύγχρονης Ελλάδας, τον
Ιωάννη Καποδίστρια.
Οι αναρτήσεις αυτές σόκαραν και οι λογαριασμοί, τόσο της περιλάλητης
Επιτροπής όσο και της ίδιας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φράκαραν από
αγανακτισμένα σχόλια. Η ίδια θεώρησε εύσχημη λύση να αποκλείσει την πρόσβαση
σε όσους την επέκριναν με ένα μεγαλοπρεπές «block». Συνηθισμένη να
απευθύνεται στους υπαλλήλους της δεν είχε καταλάβει ότι το εθνικό έργο που
ανέλαβε έχει δημόσιο χαρακτήρα και πρέπει να λογοδοτεί στους Ελληνες
πολίτες.
Το ότι δεν είχε καμία συναίσθηση της αποστολής της φάνηκε και όταν έφτασε να
υπερηφανεύεται κρατώντας στα χέρια της μια «χρυσή» χορηγία εκατομμυρίων από
την Τράπεζα της Ελλάδος ότι δεν σπαταλάει δημόσιο χρήμα. Αυτός και μόνο ήταν
λόγος για να την καθαιρέσει ο πρωθυπουργός πάραυτα. Αμ μη τι άλλο λόγω
βαθιάς ασχετοσύνης.
Ο κ. Μητσοτάκης προτίμησε να κάνει ότι δεν είδε. Μέτρηση μπορεί να μην
παρήγγειλε, αλλά μυρίστηκε την κακοτοπιά. Περιθωριοποίησε την «Λαίδη» στον
κυβερνητικό λόγο και σήμερα, τρεις εβδομάδες πριν την επέτειο, είναι
κυριολεκτικά σαν να μην υπάρχει.
Μέχρι που προχθές ξαναχτύπησε ανακαλύπτοντας ότι η 25η Μαρτίου συμπίπτει και
με την εθνική γιορτή του…Μπαγκλαντές! Και σκέφτηκε «φωναχτά» με μια
ανάρτηση στο τούιτερ, μήπως κάνουμε μαζί (με τους μουσουλμάνους κατοίκους
του, αλλά και με τους εδώ μετανάστες θέλω να φαντάζομαι…), τίποτα όμορφες
συνέργειες. Συνεορτασμούς, ας πούμε…
Συγχωρέστε με, αλλά τέτοια ελαφρότητα πραγματικά δεν αντέχεται. Οδεύουμε
χωρίς καμία αμφιβολία προς την πιο μελαγχολική επέτειο της
Παλιγγενεσίας, τουλάχιστον στην περίοδο της μεταπολίτευσης.
Η χώρα βρίσκεται στην πιο κατηφορική πορεία των τελευταίων δεκαετιών. Και
δεν αντέχει να προσβάλλουν τη μνήμη των προγόνων της, ανόητοι, ματαιόδοξοι
και ξιπασμένοι «δημόσιοι παράγοντες», με μηδενική επίγνωση της κρισιμότητας
των περιστάσεων, που είναι ικανοί να καλέσουν και τον Τούρκο πρέσβη για να
γιορτάσουμε…όλοι μαζί την επέτειο του ’21, μέχρι να καούμε από τα πούρα και
τα βεγγαλικά.
Τα προβλήματα μας είναι ήδη πολλά. Και βαριά. Ετεροκαθοριζόμαστε
ιδεολογικά, πελαγοδρομούμε, πτωχεύουμε υλικά και πνευματικά και έχουμε
αφεθεί στο έλεος ανίκανων και δωσίλογων πολιτικών που μας έφεραν συνειδητά
στο έλεος της δανειακής ομηρίας και της ξένης εξάρτησης.
Σα να μην έφταναν αυτά ο κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται, η πληθυσμιακή
υπόσταση αλλοιώνεται με τον επιθετικό εποικισμό αλλόθρησκων, την μαζική φυγή
των νέων που μεταναστεύουν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους και φυσικά την
υπογεννητικότητα που χτυπάει ταβάνι.
Σίγουρα αυτοί που θυσίασαν την ζωή τους αψηφώντας το σπαθί του Αγαρηνού, δεν
είχαν αυτό στο μυαλό τους. Ούτε τους σύγχρονους Αγαρηνούς…ναυαγούς με τα
κινητά μπορούσαν να φανταστούν να κατακλύζουν ανενόχλητοι την χώρα, ούτε
τους ξενόδουλους Κωλέττηδες που ξεπουλούν το δημόσιο βιός φορώντας το φράκο
του Ευρωπαίου, ούτε φυσικά τον ξεπεσμό της σύγχρονης οικονομικής ολιγαρχίας
που δεν δίνει δεκάρα για το Καστελλόριζο και στριμώχνεται
γλεντοκοπώντας με σαμπάνιες-γίγας, πλάι με τους Σείχηδες στη Μύκονο. Και
πολύ περισσότερο δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι σε μια Ελλάδα
αλυσοδεμένη που μετράει δεκάδες νεκρούς την ημέρα, ο δημόσιος διάλογος
εξαντλείται στο αν έφαγε ο Κουφοντίνας και αν χτενίστηκε ο Λιγνάδης.
Κύριε Μητσοτάκη. Λυπηθείτε μας. Ελεος. Μας κάνατε Μπαγκλαντές κατά
κυριολεξία αλλά δεν χρειάζεται να βάζετε και την Γιάννα να μας το
υπενθυμίζει. Μαζέψτε τη, απομακρύνετε την διακριτικά έστω και στο παρά
πέντε.
Εξηγείστε της ότι δεν θέλουμε τις γιορτές της, και βάλτε την να δώσει το
ταμείο που μάζεψε από τις χρεοκοπημένες τράπεζες στις Ενοπλές δυνάμεις. Οπως
έκανε πρόσφατα ένας πραγματικός ευπατρίδης από το δικό του υστέρημα. Πρότυπα
σαν τον Ιάκωβο Τσούνη έχει ανάγκη η χώρα. Όχι την κυρία Αγγελοπούλου.
0 Σχόλια