Με τη δρομολόγηση της αλλαγής χάραξης του Οικοπέδου 18 του διαγωνισμού αδειοδότησης ερευνών από την αιγυπτιακή Εταιρία Πετρελαίων ώστε να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις και στρεβλή εικόνα για τις οριοθετήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, διευθετείται το πρόβλημα που προέκυψε και προκάλεσε την κινητοποίηση της Αθήνας και έκτακτες επαφές με την Αιγυπτιακή ηγεσία.
Η Αιγυπτιακή πλευρά φέρεται να έχει συμφωνήσει στην επαναχάραξη του οικοπέδου 18 ώστε να σταματά στον 28ο μεσημβρινό και να μην εκτείνεται ανατολικά, όπως προέβλεπα η αρχική χάραξη. Έτσι το Οικόπεδο αυτό θα ορίζεται απολύτως από την οριοθετική γραμμή της ελληνοαιγυπτιακής Συμφωνίας του Αυγούστου 2020 και αποτελεί έτσι μια ισχυρή απάντηση και στις αιτιάσεις της Τουρκίας.
Με τη νέα χάραξη, το οικόπεδο 18 σταματά στον 28ο Μεσημβρινό, ο
οποίος αποτελεί και το όριο της ελληνοαιγυπτιακής οριοθέτησης
Βεβαίως, έτσι τηρείται και η διεθνής νομιμότητα, καθώς η περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού ήταν περιοχή μη οριοθετημένης υφαλοκρηπίδας όπου πρακτικά θα ήταν προβληματικό και για τις ξένες εταιρείες να διεκδικήσουν άδεια ερευνών εφόσον υπήρχαν βάσιμες και νόμιμες βλέψεις άλλων χωρών στη συγκεκριμένη περιοχή.
Και εφόσον φυσικά τηρηθούν οι δεσμεύεις της αιγυπτιακής ηγεσίας επιβεβαιώνεται η ορθότητα της επιλογής, παρά το σημαντικό ρίσκο για τον ΥΠΕΞ Ν. Δένδια, αλλά και συνολικά της κυβέρνησης, για σύναψη έστω και μερικής συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Εν αναμονή της αλλαγής χάραξης του οικοπέδου, μετά και τη συνάντηση Δένδια -Σούκρι, αυτή η μίνι κρίση είχε και ένα παράπλευρο «όφελος». Η βουλιμική διάθεση της Τουρκίας όπως εκδηλώθηκε τις τελευταίες ημέρες με το πιεστικό αίτημα, σχεδόν παρακλητικό, για έναρξη διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της υποτιθέμενης υφαλοκρηπίδας μεταξύ των δυο χωρών, προσέκρουσε σε μια ισχυρή στάση της Αιγυπτιακής πλευράς.
Η τελευταία κάνει μια στρατηγική επιλογή προτιμώντας να αφήσει παγωμένες προς το παρόν τις όποιες αξιώσεις της στην υφαλοκρηπίδα, ανατολικά του 28ου μεσημβρινού μέχρι την Αιγυπτιο-Κυπριακη οριοθέτηση, προκειμένου να προστατεύσει ένα νέο διευρυμένο πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας που έχει κτισθεί τα τελευταία χρόνια: Των Τριμερών Συνεργασιών, του East Med Gas Forum, του «Φιλία Φόρουμ», της εμβάθυνσης των σχέσεων με το Ισραήλ, τα Εμιράτα και τη Σ. Αραβία, και κυρίως με τη στερεή σχέση με την Κύπρο και την Ελλάδα, όπου όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών του Γ. Παπανδρέου, του Α. Σαμαρά, του Αλ. Τσίπρα και η νυν κυβέρνηση του Κ.Μητσοτάκη, έχουν δείξει σταθερή προσήλωση στη στήριξη του Καΐρου και της στρατηγικού χαρακτήρα σχέσης των δυο χωρών.
Η Αίγυπτος ήδη από τις 23 Δεκεμβρίου 2019 έχει δηλώσει με Ρηματική Διακοίνωση στον ΟΗΕ ότι δεν αναγνωρίζει το τουρκολυβικό Μνημόνιο και το θεωρεί άκυρο, γεγονός που σημαίνει ότι αυτό δεν παράγει νομικά αποτελέσματα. Ενώ και με την ελληνοαγυπτιακή Συμφωνία είχε δεσμευθεί ότι για οποιεσδήποτε συνομιλίες με τρίτη χώρα θα πρέπει να προηγηθεί συνεννόηση και διαβούλευση με την Ελλάδα.
Η Τουρκική ηγεσία θεώρησε ότι θα μπορούσε να δελεάσει την αιγυπτιακή πλευρά, ώστε να λειτουργήσει τυχοδιωκτικά και αφού έχει εξασφαλίσει τη μερική Συμφωνία με την Ελλάδα που ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις της Αιγύπτου σε ό,τι αφορά τη μειωμένη επήρεια των νησιών, θα «πούλαγε» οριστικά την Αθήνα και θα προχωρούσε σε οριοθέτηση με την Τουρκία στο υπόλοιπο τμήμα, εκεί που προκύπτει θέμα Καστελόριζου.
Όμως ακόμη και σε αυτή την περιοχή το Κάιρο δεν είναι υποχρεωτικό να στραφεί στην Τουρκία, προκειμένου να έχει πρόσθετα οφέλη στην οριοθέτησή, καθώς και σε μελλοντικοί διαπραγμάτευση με την Ελλάδα για την περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, η Αίγυπτος θα ζητήσει να γίνει στα πρότυπα της υπάρχουσας μερικής οριοθέτησης, με μειωμένη επήρεια νησιών. Η οποία όμως και πάλι παρά τις απώλειες για την Ελλάδα θα έμπαινε σφήνα στις τουρκικές επιδιώξεις.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις
του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια