Μπορεί κάποιος να δει τι υπάρχει μέσα σε μια μαύρη τρύπα, αλλά εμείς δεν θα το μάθουμε ποτέ

Η είσοδος σε μια «μαύρη τρύπα» μπορεί να γίνει με ασφάλεια, ωστόσο είναι ένα τρομακτικό ταξίδι χωρίς επιστροφή.

Πολλά είναι τα μυστήρια του αχανούς Διαστήματος τα οποία παραμένουν… μυστήρια για την ανθρωπότητα και σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα είναι οι μαύρες τρύπες.

Και πώς όχι όταν λόγω της… περίεργης φύσης του ανθρώπου που πάντα θα «ηλεκτρίζεται» από το άγνωστο, δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται «τι στο καλό βρίσκεται εκεί μέσα».

Σύμφωνα με κάποιους φυσικούς μάλιστα, υπάρχει η δυνατότητα να μάθει κάποιος με... ασφάλεια, ωστόσο δεν θα μπορέσει ποτέ να το μοιραστεί με τους υπόλοιπους, ικανοποιώντας μόνο τη δική του περιέργεια.

Και αυτό γιατί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να εισέλθουν με ασφάλεια σε μια μαύρη τρύπα, αλλά θα ήταν ένα τρομακτικό ταξίδι χωρίς επιστροφή.

Επιστήμονες δεν δίστασαν ωστόσο να αποτυπώσουν τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες θα μπορούσε κάποιος να εισέλθει σε μια μαύρη τρύπα, διευκρινίζοντας πάντως πως τέτοιο μοναχικό «ταξίδι» δεν έχει επαναληφθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Για να ενισχύσουν την πρότασή τους, οι Leo και ο Shanshan Rodriquez, βοηθοί καθηγητές φυσικής στο Κολέγιο Γκρίνελ, συνέκριναν δύο τύπους μαύρης τρύπας: μία αστρικού μεγέθους, με περίπου ίδια μάζα με τον ήλιο μας, και μιας υπερμεγέθους, με μάζα εκατομμύρια ή ακόμα και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη.

Η πρώτη δεν περιστρέφεται, ενώ έχει ακτίνα ορίζοντα γεγονότων περίπου 3,2 χιλιόμετρων. Ο ορίζοντας γεγονότων είναι το σημείο χωρίς... επιστροφή (το σημείο στον χωροχρόνο εντός του οποίου τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον παρατηρητή) όπου οι βαρυτικές ή παλιρροιακές δυνάμεις της μαύρης τρύπας γίνονται τόσο ισχυρές που ούτε καν το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει.

Αντίθετα, οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, όπως αυτές στο κέντρο του Γαλαξία μας (Milky Way), μπορούν να συγκριθούν με έως και τέσσερα εκατομμύρια ηλιακές μάζες, ενώ έχουν ακτίνα ορίζοντα γεγονότων 7,3 εκατομμύρια μίλια.

Στην περίπτωση μιας αστρικής μαύρης τρύπας, ο ορίζοντας γεγονότων είναι πολύ πιο κοντά στο κέντρο του απ' ό,τι σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, πράγμα που σημαίνει ότι η διαφορά όσον αφορά στη βαρυτική έλξη μεταξύ του ορίζοντα γεγονότων και του κέντρου της βρίσκεται κάπου στα 1.000 δισεκατομμύρια.

Εάν κάποιος διασχίσει τον ορίζοντα γεγονότων μιας αστρικής μαύρης τρύπας, θα υποβληθεί σε μια διαδικασία γνωστή ως «σπαγγετοποίηση» (σ.σ. ναι, αυτός είναι ο επίσημος επιστημονικός όρος), κατά την οποία, όπως «μαρτυρά» και το όνομά της, όλα τα άτομα του σώματός του θα απλωθούν, δεδομένης της τεράστιας διαφοράς στη βαρυτική έλξη από το ένα σημείο στον χωροχρόνο στο άλλο.

Μια κατάσταση η οποία φυσικά θα σκότωνε τον επίδοξο ατρόμητο αστροναύτη.

Παρ' όλα αυτά, ένα άτομο που πέφτει σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα θα βιώσει μια πολύ πιο σταδιακή και παρατεταμένη ελεύθερη πτώση χωρίς σπαγγετοποίηση, περνώντας μέσα από ορίζοντα γεγονότων που δεν επηρεάζεται από ακραίες διαφορές στη βαρύτητα, λόγω των μεγάλων αποστάσεων.

Σε αυτήν ωστόσο την ακραία ελεύθερη πτώση, υπάρχει ένα άλλο εμπόδιο που μόνο μικρό δεν το λες. Οι περισσότερες μαύρες τρύπες έχουν γύρω τους εξαιρετικά καυτούς δίσκους με υπερθερμαινόμενο υλικό από το σύμπαν, οι οποίοι συνθλίβονται μεταξύ τους.

Για να μπορέσει έτσι ένας άνθρωπος, θεωρητικά, να «εισέλθει με ασφάλεια» σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, θα πρέπει να απομονωθεί από το σύμπαν γύρω από αυτήν, έχοντας «απαλλαχθεί» από τους πλανήτες, το αέριο και τα αστέρια, πολύ πριν τολμήσει να πλησιάσει τον ορίζοντα γεγονότων.

Δυστυχώς, η επιβίωση του ταξιδιού πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων, κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένη είναι, από τη στιγμή που τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από μια μαύρη τρύπα. Ούτε ακόμα το φως…