Καλημέρα και καλή (μας) τύχη..., «θείε Τζο»


O «θείος Τζο» είναι το κατάλληλο πρόσωπο για «να βασιστεί η Ελλάδα επάνω του», μου διαμηνύουν σχεδόν όλοι οι Νεοϋορκέζοι φίλοι μου, στο πνεύμα, βέβαια, της πεπατημένης αφέλειας. Ο αμερικανικός έρωτας, που διαπερνά τις τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις και τις οδηγεί να χαρίζουν βάσεις και ενεργειακούς κόμβους και να δένουν τα γεωπολιτικά συμφέροντα στο άρμα των ΗΠΑ, είναι επικίνδυνος.

Η στρατιωτική συνεργασία των δύο χωρών είναι πλέον πολύ βαθιά και η Αθήνα έχει ασπαστεί πλήρως το «αμερικανικό ενεργειακό δόγμα», που πρεσβεύει τη ρωσική απομόνωση και με την Αλεξανδρούπολη να έχει κομβικό ρόλο λόγω της γειτνίασής της με τη Μαύρη Θάλασσα. Αραγε, πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα με τον Ερντογάν; Ο «θείος Τζο» να βάλει το χέρι του, εύχονται οι Ελληνοαμερικανοί και οι Ελληνες γενικότερα. Μπορεί προ ετών ο Τζο Μπάιντεν να δήλωσε «επίτιμος Ελληνας» διαρκείας, όμως δεν αρκεί. Αλλά όσοι διαβάζουν την «Die Welt» έχουν πειστεί από το άρθρο της, που υπενθυμίζει τη φιλελληνική στάση του νέου προέδρου: «Η μακρόχρονη συμπάθεια του Μπάιντεν για την Ελλάδα, άσπονδου εχθρού της Τουρκίας, φτάνει στο σημείο να συστήνει εαυτόν ως “Τζο Μπαϊντενόπουλος” σε προεκλογική εκδήλωση ενώπιον Ελληνοαμερικανών το 2012», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Στην πραγματικότητα, το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα είναι ένα ερώτημα πολύ πιο μπερδεμένο απ’ όσο φαντάζονται - και όσοι «πανηγυρίζουν» υπέρ του «θείου Τζο». Ο Μπάιντεν, αν και παραδοσιακά υπήρξε υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων στη Γερουσία, είναι μέρος ενός «κατεστημένου» (όπως και όλο το Δημοκρατικό Κόμμα), με ιδιαίτερη επιρροή στο State Department, που έδινε πρωτεύουσα σημασία στην Τουρκία. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ήταν οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο που πέτυχαν να αποκλειστεί η Τουρκία από το πρόγραμμα απόκτησης των σύγχρονων πολεμικών αεροσκαφών F-35. Η πλειονότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος ελπίζει ότι ο Τζο Μπάιντεν θα παρέμβει δραστικά και εντέλει θα δαμάσει τις επεκτατικές φιλοδοξίες του Ερντογάν. Οχι, ασφαλώς, λόγω των προεκλογικών φιλελληνικών δηλώσεών του, αλλά διότι προ ολίγων μηνών αποκαλύφθηκε συνομιλία του με δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια της οποίας υποστήριξε την απομάκρυνση του Ερντογάν από την εξουσία, αν και όχι με στρατιωτικό πραξικόπημα, όπως είχε επιχειρηθεί στις 15 Ιουλίου του 2016 από αμερικανοκινούμενους γκιουλενιστές αξιωματικούς και σταγονίδια κεμαλιστών του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου.

Η Ελλάδα συνηθίζει να επενδύει υψηλές προσδοκίες σε κάθε νέο πρόεδρο των ΗΠΑ -οπωσδήποτε υψηλότερες αυτήν τη φορά, λόγω των κρίσιμων προβλημάτων με την Τουρκία- και κατά κανόνα απογοητεύεται. Πικρή είναι η εμπειρία από την εκλογή του Τζίμι Κάρτερ το 1976 και τις προσδοκίες που είχαν τότε επενδυθεί για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.

Να μην ξεχνάμε τους τρεις σπουδαιότερους ομογενείς σε υψηλές θέσεις στο επιτελείο του Τραμπ: Ο Ρέινς Πρίμπους (απολύθηκε), ο Τζορτζ Τζιτζίκος (εκδιώχθηκε) και ο Τζορτζ Παπαδόπουλος (που δικάστηκε επειδή είπε ψέματα για να εμποδίσει τις έρευνες για πιθανή ρωσική εμπλοκή στις εκλογές του 2016) είχαν ξεσηκώσει ενθουσιασμό ότι θα προστατεύσει ο Τραμπ τα ελληνικά συμφέροντα.

Προσωπικά, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω ότι το πρώτο ταξίδι του προέδρου Ομπάμα στο εξωτερικό ήταν στην Τουρκία του Ερντογάν!
Δευτέρα 6 Απριλίου του 2009, η Ιστορία πάσχιζε να ξαναβρεί την έννοιά της. Το 25λεπτο παραλήρημα του Ομπάμα στην τουρκική Εθνοσυνέλευση υπέρ της «νέας γεωπολιτικής οντότητας» της Tουρκίας μάς βύθισε ξανά με τη Μαρίτα στην απαισιοδοξία μας. Σήμερα, ο Τζο Μπάιντεν καλείται να χειρισθεί τη χειρότερη κρίση της χώρας του με την Τουρκία. Και αυτό θα το κάνει με την επαναφορά μιας ενεργού αντιπαλότητας με τη Ρωσία. Μέσα από το πρίσμα της Ρωσίας εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει ο Μπάιντεν την Τουρκία. Το ερώτημα είναι εάν ο κυνικά ρεαλιστής Ερντογάν θα θελήσει να εκμεταλλευθεί το γεγονός ότι η Τουρκία είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ που βρίσκεται θεωρητικώς «αντιμέτωπη» με τη Ρωσία σε τρία μέτωπα: Συρία, Λιβύη, Καύκασο. Αυτά.

Ζέζα Ζήκου

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια