Ε δεν το αντέχω. Θα με πείτε κακό και προκατειλημμένο. Καθόλου. Απλώς εξαντλημένος από αυτή την ασυγκράτητη και αχώνευτη υποκρισία. Για όνομα του θεού. Τι ακριβώς έκανε, επί τέσσερα συναπτά έτη ο Ευκλείδης Τσακαλώτος κατά την διάρκεια της θητείας του ως τσάρος της ελληνικής οικονομίας; Σάμπως υποστήριξε τα μικρομεσαία στρώματα; Τους μικρομεσαίους επαγγελματίες;
Θα σας πω εγώ. Τους έγδαρε! Απ αυτό το γδάρσιμο προέκυψε το «μαξιλαράκι». Απ αυτό το γδάρσιμο προέκυψαν τα επιδόματα. Απ αυτό το γδάρσιμο μεγαλούργησε, για μια ακόμα φορά, ο ξεχαρβαλωμένος μηχανισμός του Δημοσίου.
Σάμπως όρμησε να κοντύνει το μεγάλο, το τεράστιο κεφάλαιο; Παραμύθια της Χαλιμάς. Γι αυτό οι λεγόμενοι «κεφαλαιοκράτες» άνοιγαν σαμπάνιες. Γι αυτό σου έλεγαν «αν και δεν είμαι αριστερός, ο Τσίπρας είναι εξαιρετικός». Γι αυτό το μεγάλο κεφάλαιο σφύριζε κλέφτικα.
Όλα αυτά προέκυψαν κατά την διάρκεια των κοινοβουλευτικών αψιμαχιών για τον ετήσιο κρατικό προυπολογισμό. Όταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, λάβρος και επιθετικός τα έδωσε όλα υπέρ μικρομεσαίων και προλεταρίων. Αναφερόμενος μάλιστα και στον Καρλ Μαρξ.
Μα αν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε στις τελευταίες εκλογές, ο λόγος ήταν απλός. Ούτε τόσο το Μακεδονικό, ούτε το Μάτι, ούτε τα πούρα. Ηττήθηκε επειδή απώλεσε κάθε φύλο συκής αριστερής αξιοπιστίας. Γι αυτό. Με απλά λόγια, οι ψηφοφόροι διαμήνυσαν στον Αλέξη Τσίπρα: αφού κι εσύ ως τάχα αριστερός ακολουθείς δεξιά πολιτική, τότε χίλιες φορές η αυθεντική δεξιά Νέα Δημοκρατία. Δεξιό λύκο με αριστερή προβιά ποτέ των ποτών!
Και κάτι ακόμα. Επειδή έγινε πολύς λόγος περί μικρών και μεγάλων ψαριών. Περί σαρδέλας και καρχαριών. Δηλαδή μεγάλου και μικρού κεφαλαίου. Και δηλαδή, όπως αποκάλυψε ο Τσακαλώτος, πως το 0,.1% του πλανήτη κατέχει το 25% του παγκόσμιου πλούτου. Και λίγο είναι.
Η συσσώρευση κεφαλαίου είναι μονόδρομος. Το γνωρίζουν και τα μωρά βρεφονηπιακών σταθμών. Ένα το κρατούμενο. Αυτός είναι ο νόμος του Μέρφι και της παγκοσμιοποίησης των Αγορών. Η συσσώρευση τόσου απίστευτου πρωτοφανούς πλούτου δεν συμβαίνει μόνο στις ΗΠΑ και στις υπόλοιπες περιοχές του Δυτικού ημισφαιρίου. Δεύτερο κρατούμενο.
Συμβαίνει, ακόμα χειρότερα στην τάχα κομμουνιστική Κίνα. Συμβαίνει στο τάχα κόκκινο Κρεμλίνο των ολιγαρχών και της Ρωσικής Μαφίας. Συμβαίνει σε κάθε γωνιά της Γης. Και στην Ισπανία. Παντού.
Αν οι κοινωνίες, οι πολίτες, οι πληθυσμοί της Οικουμένης επιθυμούσαν μια πιο δίκαιη μοιρασιά του πλούτου, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και οι συσχετισμοί ευνοικοί.
Μα φυσικά ευνοείται το μεγάλο κεφάλαιο. Μα φυσικά ευνοούνται οι καρχαρίες. Μα φυσικά ευνοούνται οι πολυεθνικές. Μα φυσικά όλο και θα πτωχεύουν οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες. Μα φυσικά ο ανταγωνισμός είναι άνισος. Μα φυσικά οι Αγορές κάνουν κουμάντο. Μα φυσικά έτσι και ακολουθήσεις μια άλλη πολιτική θα σε δανείζουν με αστρονομικά επιτόκια.
Ξέρετε τι συμβαίνει με τους καρχαρίες; Είναι διαπιστωμένο. Σπανίως και μάλλον ποτέ δεν αρρωσταίνουν. Η σαρδέλα έχει το περισσότερο Ω3 αλλά οι καρχαρίες δεν αρρωσταίνουν. Που σημαίνει πως η αλλαγή θέλει αγώνα, δάκρυα, αίμα. Είσαι; Ιδού η Ρόδος ιδού το σάλτο μορτάλε. Οσο για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο δύο ρήσεις του αφιερώνω. Η πρώτη «στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα». Και η δεύτερη Αιδώς Αργείοι! Adios Amigos.
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια