Μια και το φερε η κουβέντα. Με αφορμή όσα έγραψε ο συνάδελφος και φίλος Γιώργος Παπαχρήστος περί βίλας στα Λεγραινά του Αλέξη Τσίπρα. Όλος αυτός ο ντόρος με δύο όψεις και δύο «πρόσωπα»
Το πρώτο: α χου δεν με νοιάζει. Μα καθόλου μάλιστα. Για δύο λόγους. Επειδή το ίδιο δεν με νοιάζει τόσο για τα πούρα και το γιοτ πάνω στο οποίο απολάμβανε πολυτέλειες, ανέσεις, θάλασσα και ήλιο ο ίδιος ο Τσίπρας. Όσο και δεν με νοιάζει η ποδηλατάδα του Κυριάκου.
Μωρέ δε πα να είναι άθεος η φανατικά χριστιανός η πλούσιος η διαζευγμένος η παντρεμένος. Ο κάθε κυβερνήτης και ο κάθε πολιτικός. Σημασία δεν έχουν τα πούρα, οι θαλαμηγοί, οι βίλες, τα ποδήλατα και τα Λεγραινά. Σημασία έχουν οι πολιτικές, οι κοινωνικές ευαισθησίες και τα αποτελέσματα της κάθε κυβερνητικής πολιτικής. Κάνει καλά την δουλειά του; Αναπτύσσεται η χώρα; Απογαλακτίζεται από Βαλκάνια και Τρίτο Κόσμο; Πέφτει η ανεργία; Εχει «ψωμί» για όλους; Αυτά με νοιάζουν. Όλα τ άλλα είναι κουτσομπολιά, προπαγάνδα και αντιπερισπασμοί.
Πάμε τώρα στη δεύτερη όψη και στο δεύτερο «πρόσωπο» του Αλέξη Τσίπρα. Στην ουσία. Το τίμημα του ενοικίου είναι μόνο αυτό; Μπας και κάτω από το τραπέζι πληρώθηκε διπλάσια, τριπλάσια από αυτά τα πεντακόσια ευρώ;
Είναι τα χρήματα νομίμως αποκτηθέντα; Μπας και προέρχονται από σκοτεινές, ύποπτες πηγές; Με απλά λόγια. Αν όλα νομίμως καμωμένα. Και αν είναι νομίμως τεκμηριωμένα τότε με γειά του και χαρά του. Διαφορετικά υπόλογος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Στη σέντρα ο Αλέξης. Τόσο απλά και κατανοητά.
Δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι η βίλα στα Λεγραινά. Και μεταξύ μας 140 τετραγωνικά δεν τα λες και βίλα. Από πεντακόσια και πάνω το σημείο που διαχωρίζονται η εξοχική κατοικία από βίλα και σπιταρόνα. Το πρόβλημα λοιπόν είναι η νομιμότητα. Μόνο αυτό
Τώρα αν ο ντόρος είχε στόχο να αποκαλύψει την αντίφαση μεταξύ αριστερών πεποιθήσεων και «δεξιών» πολυτελών απολαύσεων και πρακτικών ε τότε ριζικά διαφωνώ!
Και διαφωνώ επειδή ό, τι χειρότερο με τα στερεότυπα. Επειδή κάθε αριστερός η κομμουνιστής πρέπει να κυκλοφορεί με τραγιάσκα, να φοράει αμπέχονο και από τον ώμο του να κρεμιέται ταγάρι, το ενδυματολογικό σήμα κατατεθέν κάθε αληθινού αριστερού.
Αν πορευόμαστε μ αυτά τα στερεότυπα, τότε είναι σα να συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα πως κάθε δεξιός η κεντρώος μπορεί και πρέπει να κατέχει σπιταρόνα, βιλάρα, γιοτ και μερικά εκατομμύρια σε καταθέσεις και ράβδους χρυσού. Και πως κάθε αριστερός πρέπει να πεθαίνει της πείνας, να είναι μονίμως άπλυτος, να ζητιανεύει, να είναι κάτοικος Εξαρχείων η Δυτικών προαστείων και η ανάσα του να ζέχνει!
Όλοι λειτουργούμε και είμαστε συμβιβασμένοι με τις αντιφάσεις μας. Έτσι δεν είναι; Και για να τελειώνω. Το ζήτημα, σχετικά με τις περιουσίες των πολιτικών, όλων των παρατάξεων και των αποχρώσεων είναι αυτό: Νομίμως τα έβγαλες; Μπορείς να το αποδείξεις; Τότε κανένα πρόβλημα.
Παρανόμως τα απέκτησες; Ε τότε να διασυρθείς, να διαπομπευθείς, να μην ξαναβγείς και σύντομα να χαίρομαι κάθε φορά που θα σε βλέπω πίσω από τα σίδερα της φυλακής!
Δημήτρης Δανίκας
0 Σχόλια