Του Γιώργου Κράλογλου
Στρατηγικός επενδυτής. Με τέτοια άνοστα καλαμπούρια θα καταπίνουμε τους νέους λογαριασμούς παράτασης της ζωής της κρατικής βιομηχανικής σαβούρας.
Θα βρούμε, λέει, στρατηγικό επενδυτή, να φέρει τα λεφτά του να τα επενδύσει στην κρατική αμυντική βιομηχανία. Να την σώσει.
Με ποια μορφή θα την σώσει και ποιος θα την αγοράσει τελικά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...
Μέχρι να βρούμε όμως τον στρατηγικό επενδυτή, να μη βάλουμε και τη δική μας νέα διοίκηση, όπως έκαναν και οι άλλοι τα 45 χρόνια της σοβιετίας μας;.
Να μην προσλάβουμε και 350 νέους κρατικούς υπαλλήλους να τους προσθέσουμε στους 1.500 που έχουμε; Τι στο καλό; Κάπου 3.000 και παραπάνω είχαμε το 2008;
Στο κάτω-κάτω δεν ξέρεις πότε θα βρεις τον στρατηγικό επενδυτή... Ξέρεις;
Οπότε ας βάλουμε τη δική μας διοίκηση. Ας διορίσουμε και 350 που μπορούμε. Εμείς θα τους πληρώσουμε; Ο φορολογούμενος ιθαγενής πληρώνει.
Και να θέλει πώς θα πληρώσει το κρατικό μαγαζί αμυντικής βιομηχανίας (που όταν ήταν στα καλά τους στρίμωξε και αφάνισε ιδιώτες "ανταγωνιστές"), αφού χρωστάει σε κράτος και προμηθευτές πάνω από 25 εκατ. ευρώ, έχει στο ταμείο του μόνο 4,5 εκατ. και δεν μπορεί ούτε στο κράτος να παραδώσει παραγγελίες (ρεπορτάζ κ. Κώστα Κασιετζή Capital.gr)
Σε καμιά περίπτωση το θέμα μας δεν είναι η κατάντια της συγκεκριμένης κρατικής βιομηχανίας, με τους πρώην 3.000 εργαζόμενους και τις νέες προσλήψεις των 350 (σε περίοδο ασήκωτης ζημιάς ), ούτε το γενικό χάλι των κρατικών βιομηχανιών.
Μακάρι να βρουν "γαμπρούς", να κάνουν πλούσιους "γάμους" και να φύγουν από τη δική μας τσέπη. Τι μας έπιασε όμως και τα σημειώνουμε...
Σκεφτόμαστε τι θα γινόταν αν η συγκεκριμένη βιομηχανία δεν ήταν κρατική. Ήταν ιδιωτική.
Και για να τα βγάλει πέρα όχι μόνο δεν θα έκανε 350 προσλήψεις αλλά θα σχεδίαζε απολύσεις, από 1.500 που απασχολούσε.
Άντε να μαζέψεις το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ (τώρα μάλιστα που είναι και σε "έρωτα"), από τα κάγκελα και τις εξώπορτες του εργοστασίου.
Σκεφτόμαστε τι θα γινόταν αν ο ιδιώτης χρωστούσε 25 εκατ. στο κράτος. Το οποίο κράτος, θα του είχε αναθέσει παραγγελίες (συνεπές στην κρατικοδίαιτη οικονομία του) που δεν θα παραλάμβανε λόγω διακοπής της παραγωγής.
Σκεφτόμαστε επίσης, τι θα γινόταν, αν ο ιδιώτης ζητούσε χρόνο και λεφτά από το κράτος, να ψάξει στη διεθνή αγορά να βρει κάποιον βλάκα να φέρει τα λεφτά του στην Ελλάδα να τα βάλει σε μια επιχείρηση που ήταν για κλείσιμο εδώ και 20 χρόνια, αλλά ο ιδιώτης τα είχε βολέψει και την κρατούσε ανοικτή.
Πήραμε το συγκεκριμένο παράδειγμα μόνο γιατί βρέθηκε στην επικαιρότητα, λόγω τοποθέτησης νέας διοίκηση και νέων προσλήψεων.
Και αναρωτηθήκαμε (άλλη μια φορά) πόσο μας στοίχισε το ελληνικό δισύλλαβο ανέκδοτο "στρατηγικός επενδυτής" (μέσα στα άλλα, σοσιαλιστικά και αριστερίστικα, όλων των κυβερνήσεων).
Αναρωτηθήκαμε "ποιοι στρατηγικοί επενδυτές" μας έσωσαν τα τελευταία 30-40 χρόνια από τις βυθισμένες και κατεστραμμένες (από όλους τους κομματικούς στρατούς) κρατικές βιομηχανίες που φορτώθηκαν στις τσέπες των ιθαγενών με το σύνθημα "... ο λαός στην εξουσία".
Ήταν στρατηγικοί επενδυτές οι 3-4 αγοραστές αντίστοιχων κρατικών ερειπίων ή ευκαιριακοί αγοραστές, με προϋποθέσεις όμως που κανείς ιδιώτης, στην ίδια μοίρα, δεν θα εξασφάλιζε, στην Ελλάδα, για λογαριασμό της δικής του ζημιογόνου, ιδιωτικής επιχείρησης.
Ποιοι ήταν τελικά οι στρατηγικοί επενδυτές στην εξαθλιωμένη (στα χέρια των κομματικών στρατών) κρατική βαριά βιομηχανία, κρατική χαρτοβιομηχανία, κρατική μεταλλουργία, κρατική κλωστοϋφαντουργία, κρατική εξορυκτική βιομηχανία, κρατική τουριστική βιομηχανία;
Μόνο στη ΔΕΗ εμφανίσθηκαν, το 2006-2008, πραγματικοί στρατηγικοί επενδυτές. Και επειδή δεν είχαμε το θάρρος να ομολογήσουμε πως δεν μας συνέφερε, πολιτικά και κομματικά, να χάσουμε από τα χέρια μας την κρατική ενέργεια "αναθέσαμε" στους εργατοπατέρες να τους διώξουν.
Το ελληνικό, ανέκδοτο, αναζήτηση "στρατηγικού επενδυτή", για τις κρατικές μας βιομηχανικές παράγκες, θα πιάνει λίγο ακόμη (στην κατάσταση που δέρνει την οικονομία το 2020 και θα συνεχίσει το 2021), αλλά όχι όσο νομίζουμε. Το Πάσχα που θα ψάχνουμε, αγωνιωδώς, ενισχύσεις και φτηνά δάνεια της Ε.Ε. θα καταλάβουμε πως αν δεν δείξουμε πωλητήρια και για άχρηστα βαρίδια της κρατικής μας οικονομίας, θα μείνουμε μετεξεταστέοι... Και τότε, χωρίς τα λεφτά της Ευρώπης, θα κινδυνεύουμε να χάσουμε, ό,τι απομένει, και στην ιδιωτική οικονομία.
0 Σχόλια