Θα "κοντύνει" κι άλλο η Ελλάδα

Του Γιώργου Κράλογλου

Η απόστασή μας από τις ανεπτυγμένες οικονομίες μεγαλώνει. Και ορθά ανησυχεί η κυβέρνηση για όσα αφήνει, από το 2021, στην οικονομία και η πανδημία. 

Το δίλημμα-δοκιμασία για την κυβέρνηση, δεν θα αργήσει να φανεί. Το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου θα είναι καθοριστικό των εξελίξεων.

Να περάσει τη μεγάλη πολιτική δοκιμασία, μεταρρυθμίζοντας ό,τι προλαβαίνει, αφήνοντας το αποτύπωμά της στην οικονομική μας ιστορία (κεφαλαιοποιώντας βεβαίως τα κέρδη στις εκλογές του 2023) ή να συνεχίσει (όπως κάνει από το 2019 -με πρόσχημα την πανδημία-) το κρατικοδίαιτο μεταπολιτευτικό μοτίβο,  σιγοψιθυρίζοντας..., το γνωστό "...αυτή την οικονομική παραλάβαμε, αυτήν ξέρουμε και αυτήν εμπιστευόμαστε".

Προς τι όμως το κυβερνητικό δίλημμα; 

Και γιατί δεν εγκαταλείπουν με "συνοπτικές διαδικασίες" τις μεταρρυθμίσεις στην οικονομία (άλλωστε από μελέτες, εκθέσεις και οικονομικά οράματα..., στην Ελλάδα, έχουμε άλλες 2.500 σελίδες καταχωνιασμένες) συνεχίζοντας διαγραφές χρεών, δανεικά και αγύριστα και επιδόματα;

Κατά τη γνώμη μας εάν η κυβέρνηση συνεχίσει έτσι όπως πορεύτηκε ο δικομματισμός της μεταπολίτευσης, από το 1975 μέχρι και το 2020, (σκόπιμα και με κομματικούς υπολογισμούς) θα αναγκαστεί, θέλει δεν θέλει, να θρέψει 750.000 επιχειρήσεις και 1.200.000 άνεργους. Διαφορετικά θα χάσει 200-250.000 από τις επιχειρήσεις αυτές και θα επιστρέψει στην ανεργία του 1.500.000 (όπως μας λέει η πραγματικότητα και, όπως και να τη μετρήσεις και όχι στη "δημιουργική" στατιστική...).

Για να κρατηθούν όμως στη ζωή όλες οι 750.000 επιχειρήσεις (μεσαίες, μικρές, πολύ μικρές και του ενός ατόμου) και για να θρέψεις τους ανέργους θα χρειαστούν δανεικά,  πάνω από 30 δισ. (χαμηλότοκα ή όχι δεν έχει σημασία μπροστά στη συγκεκριμένη οικονομική και κοινωνική ανάγκη) και να μην διακόψει (σε καμιά περίπτωση) τη συνήθη "πονηρή και αλά -γκρέκα" αφαίμαξη πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ.

Τις γνωστές ελληνικές πονηράδες των δήθεν συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα ή της δήθεν εκπαίδευσης νέων και κορασίδων..., στην τεχνολογία και την παραγωγικότητα.

Άλλη πηγή δεν υπάρχει. Τα κρατικά Ταμεία δεν πρόκειται να συνεχίζουν να περιμένουν και το 2021, (ούτε ως ιδέα) αυτά που υπολόγιζαν,  από το 1.000.000 συνεπών και συνετών φορολογούμενων.

Οι συνθήκες θα είναι από γκρίζες έως μαύρες και οι προοπτικές απροσδιόριστες.

Να σημειωθεί δε πως η πανδημία έκανε ζημιά, πάνω από 60% και στη μαύρη οικονομία της χώρας. 

Και γίνεται αντιληπτό τι σημαίνει και αυτό στη χρηματοδότηση της άσπρης οικονομίας όταν η συγκεκριμένη χρηματοδότηση έφθανε μέχρι και 70%, τις 10ετίες του 1980-2010. 

Έλλειψη χρηματοδότησης όμως, από τη μαύρη οικονομία, θα συναντήσουμε και στην αγορά εργασίας,  όπου το μεταναστευτικό έχει σαρώσει τα πάντα. Και ως γνωστό τα εισοδήματα των μεταναστών απλά στάζουν..., στη δική μας οικονομία. Τα άλλα ταξιδεύουν νυχθημερόν...

Και μέσα στις εξελίξεις αυτές η αντιπολίτευση παραμένει στο "πέρα βρέχει...". Στα συνθήματα του 1980-1990.

Τα θλιβερά και παλαιομοδίτικα με τη δήθεν ανάπτυξη ελατήριο, σε εποχές που η αποεπενδυση και η αποβιομηχάνιση ήταν στο φουλ,  ή εκείνα,  με την Ελλάδα δήθεν "κόμβο" των ενεργειακών και επενδυτικών εξελίξεων στην Ανατολική Ευρώπη,  εποχές που όποιος τολμούσε να το πιστέψει βρισκόταν εκτός κυβέρνησης, έχανε την κυβέρνηση και έψαχνε για άλλη πολιτική συνέχεια...

Τα ίδια δυστυχώς και σήμερα. Αντί να κοιτάξουν να βάλουν πλάτη πιέζοντας την κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει τέλος πάντων αυτό που λέγεται οικονομία και να δούμε σε ποιες οικονομίες θέλουμε να προσεγγίσουμε,  με ποια ανταγωνιστικότητα και τι πραγματικά έχουμε να προσφέρουμε για να προσελκύσουμε κεφάλαια και να μεγαλώσουμε τα μεγέθη μας,  έχουν ριχτεί σε δημοπρασία εξαπάτησης των πάντων με τις τακτικές τσάμπα δανεισμού και συντήρησης των επιδομάτων...

Την ευθύνη για την οικονομία βεβαίως και δεν την έχει η αντιπολίτευση. Την έχει η κυβέρνηση και το δικό της οικονομικό επιτελείο. Δεν είναι όμως συλλογική η πολιτική ευθύνη για τον δρόμο που μένει να βαδίσουμε οικονομικά, μετά και την πανδημία, αντί της πολιτικής που παρεμβαίνει μόνο στο ύψος για τα ρεγάλα, τα χαρίσματα και τις διαγραφές; Δεν είναι συλλογική η ευθύνη για μια Ελλάδα που η πολιτική και η κοινωνική μανία την "κόντυνε" και την απομάκρυνε από τις ανεπτυγμένες οικονομίες; Και οι "μεγάλοι" της οικονομίας; Ποιοι οι 300-400 που τώρα κάνουν δικό τους κουμάντο; Αυτοί που μας παραμυθιάζουν τα κόμματα; Θα μιλήσουμε και γι' αυτούς στο τέλος του 2021.

Πηγή capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.